HALF El
"Je mag je radar wel instellen", zei ik tegen de bestuurder
van onze auto toen een nieuwe sneeuwstorm het zicht tot
bijna nul reduceerde. "De wedstrijd kan niet doorgaan, ze
ker weten."
"Er is anders niks afgelast op de teletekst", sprak de man
achter het stuur onverstoorbaar. "Je moet niet zeuren, je
hebt vroeger toch ook wel eens in een sneeuwbuitje
gespeeld?"
"Dat kan hij zich niet meer herinneren, 't is te lang
geleden", gaf een derde inzittende te kennen, de man had
zichzelf gepromoveerd tot gids. Hij zou ons naar Leiden lei
den oftewel voorgaan. Het leek me beter te zwijgen, ook al
omdat beide heren thans uitvoerig ingingen op de te volgen
route. Ik kon een glimlach nauwelijks onderdrukken toen
men rechtdoor ging in plaats van rechtsaf en even later een
verkeerde afslag nam. De verwijten vlogen over en weer,
buiten raasde de storm onverminderd voort, de sneeuw viel
met bakken uit de lucht en de wereld werd witter en witter.
"Misschien een geval van sneeuwblindheid", probeerde ik
te sussen. "Voor het geval het niet doorgaat, ik weet een
leuk café. Leiden heeft een prima binnenstad,.... we maken
een biljartje."
"Ach, jij....", de bestuurder gaf een nieuwe ruk aan het
stuur en de voorganger sprak ernstig, waarschijnlijk onder
de indruk van het hemelgeweld: "Dit is het enige moment
van de week dat je een paar uurtjes buiten bent, jongen.
Daar moet je gebruik van maken, lekker uitwaaien. Weg uit
die vieze café's, dat is niet goed voor een mens"
"Dat is zo", liet ik beschaamd weten.
Eindelijk slokte de sleutelstad ons op, de autoklok gaf 14.22
uur aan. "Ze zijn 22 minuten aan de gang", zei ik en wacht
te even. "Tenminste als ze begonnen zijn".
Er kwam geen antwoord, men had het te druk.
De gids draaide herhaaldelijk aan het raampje en be
schreeuwde wachtende of passerende automobilisten,
loslopende oudere maar ook jonge dames, keurige Leidse
heren, benzinestationhouders; hij scheen zich eindelijk be
wust te zijn van zijn verantwoordelijkheid. Steeds opnieuw
kwaakte hij: 'De Kikkerpolder, alstublieft', de gevolgen kon
den niet uitblijven.
Een paar minuten voor het verstrijken van de eerste helft be
klommen we de knusse tribune van de voetbalvereniging
UVS. Het sneeuwde minder en ook de storm hield zich een
weinig in.
Op een perfekte grasmat streden twee ploegen met inzet
van alle krachten, de bestuurder nam uitgebreid plaats, min
zaam knikkend tegen bekenden, hij glimlachte voldaan en
zei: "Zo, het is ons toch gelukt". De gids schoof aan, klopte
hem in het voorbijgaan op de schouder en sprak: "Goed ge
reden, jochie, we hebben maar één helft gemist".
Terwijl ik om me heen keek en de bekende gezichten zag
van ons supporterslegioen(tje), opgetogen, meelevend, be
sefte ik dat de bestuurder gelijk had: ik moest niet zeuren.
"Beter een half ei, dan een lege dop", mompelde ik voor me
heen omdat ze me aan bleven kijken, wachtend op enig
commentaar van mijn kant.
CHARLIE
AFC Zat 1
- WA 1
1-3
AFC Zat 2
- SDW 3
3-0
SFB 3
- AFC Zat 3
1-3
AFC Zat 5
- V&V 7
2-1
AFC D1
- DWV D1
2-0
Pancratius D1
- AFC D2
0-6
DCG D3
- AFC D3
2-1
UVS
-AFC
1-2
SDW 2
- AFC 2
0-5
AFC 3
- Holland 2
3-3
Sp. Noord 3
- AFC 6
6-1
WMS 5
- AFC 10
5-2
Almere A1
- AFC A1
2-4
Pancratius A1
- AFC A2
1-3
ZFC B1
- AFC B1
2-4
DWV C4
- AFC C3
1-3
UVS D1
- AFC D1
0-1
KDO D1
- AFC D1
2-2
AFC D2
- NEC '75 D1
10-0
AFC D3
- De Volewijckers D3
6-2
Swift E1
- AFC E1
5-0
AFC E2
- RKDES E3
1-0
AFC - Blauw Wit
0-1
Hilversum 2
- AFC 3
0-4
Pancratius 2
- AFC 4
1-1
DJK 3
- AFC 9
4-1
Alle overige wedstrijden werden afgelast.
5
