schoten wist hij tot tweemaal toe doel te treffen. Jan Otsen
en later Arne van Teunenbroek werden daarbij gepasseerd.
Een appel voor hands in het strafschopgebied, pardon, de
cirkel werd terstond gehonoreerd en Bertje de Rooy was
daar om de penalty te verzilveren. Na de wisseling der
speelhelften was het publiek getuige van een redelijke
wedstrijd. Opvallend waren daarbij de doelpoging van Jack
van Gelder (glij 'm erin), de kopballen van Ron van Does
burg (ik kan veel compenseren), het bekeken verdedigen
van Alphons Peters (achterin ga 'k wel lekker) en rushes
langs beide zijlijnen van Hans Hulst (wat sta ik nou eigen
lijk?). Tenslotte was het Arjan Anderiesen die zijn team weer
op gelijke hoogte bracht met de opponent: een voorzet op
maat van Hulst (zelf) werd door hem simpel binnengevolley-
ed. Een onterechte beslissing van de man in het zwarte pak
deed de bal ten tweeden male op de stip belanden, zodat de
wedstrijd in het voordeel van de Quattro's beslecht leek te
gaan worden. Terecht werd de elf-meter daarop (met opzet)
gemist, en beide ploegen werden tevreden gesteld met elk
een punt.
Gesteld kan worden dat het spelen op kunstgras een uit
komst is voor de barre wintermaanden. Van de spelers
wordt wat meer techniek vereist en wat minder hardheid.
Slidings kunnen duur komen te staan vanwege de kans op
schaaf- en brandwonden. Aan te raden is het daarom om de
trainingsbroek aan te houden. Men moet echter niet raar op
kijken als die na afloop grote gaten rond de knieën verto
nen. Kunstgras (met verzande bovenlaag) speelt in ieder ge
val veel beter dan gravel. Het aardige is dat de spelvorm het
tussen zaalvoetbal en veldvoetbal houdt. Het is dan ook te
hopen dat het kunstgrasveld als trainingsfaciliteit definitief
zijn intrede doet in de voetbalwereld.
NICKY HEKSTER
ZAALVOETBALLEN BIJ AFC
Als je speelt in het tweede zaalvoetbalteam van AFC, en dat
is in de reserve vijfde klasse (laag dus), dan raak je eraan
gewend om de wedstrijden ten overstaan van lege tribunes
te spelen. Wie schetsten dan ook onze verbazing toen kort
geleden, vlak voor de belangrijke wedstrijd AFC 2 tegen
Sporting Zuid 8 een verdacht groot aantal AFC-ers de Delta
Lloydhal kwam binnenvallen. Het betrof hier wel een ont
moeting tussen de nummers een en twee van de competitie
R5D, heel belangrijk dus, en een aantal (tennissende) AFC-
ers wisten deze wedstrijd kennelijk op zijn waarde te schat
ten. Het geval wil namelijk dat onder leiding van coach Do
nald Speelman het team van Sporting Zuid voornamelijk uit
mensen van tennispark Buitenveldert bestaat. Zelfs schijnt
Jaap Pluim een grote hand gehad te hebben in het selecte
ren der spelers. Zo troffen wij tennisleraar Leo 'Lippie' de
Leeuw, eens uitkomend in het eerste van Zeeburgia en ver
der ex-prof Willy 'Stengel' van Bommel, ooit buitenspeler
van MVV en tegenwoordig de bar van tennispark Buitenvel
dert beherend. De banken zaten daarom ineens vol met een
joelende en woelende menigte, iets dat beide partijen nog
niet eerder in hun zaalvoetbalcarrière hadden meegemaakt.
Een spannende wedstrijd werd het, waarin al na zeven mi
nuten AFC de leiding nam door een doelpunt van Reintje
Akkerman. Diederik Ludwig werd node gemist in de AFC-
gelederen. De conditie liet daardoor te wensen over en na
een uitermate spannende slotfase bleek Sporting Zuid met
2-1 aan het langste eind getrokken te hebben. Het publiek
kreeg wel waar voor geen geld. Na afloop van de wedstrijd
scheidden, zoals meestal gebruikelijk, niet de wegen van de
voetbalploegen. Integendeel! Tezamen met het voltallige
publiek werd er niet afgescheurd, maar het glas geheven in
de gezellige kantine van tennispark Buitenveldert. De zaal
voetbalwedstrijd was om 22.00 uur afgelopen en om 02.30
uur verlieten de laatsten het park. Tegelijk werd overeenge
komen om nog eens een revanche in de tennishallen te spe
len (de allereerste competitiewedstrijd van AFC 2 was ook
tegen dit team van Sporting Zuid en eindigde in een 2-2 ge
lijkspel). Kennelijk is het niet slechts bij cricket of hockey zo
dat je na afloop met de tegenstander wat gaat drinken. En je
bent vroeg thuis ook!
Voor de volledigheid: het eerste zaalvoetbalteam van AFC
staat bovenaan en is hard op weg om ook in de bekercom
petitie hoge ogen te gaan gooien. Het tweede zaalvoetbal
team van AFC bekleedt de tweede plaats en zal met Spor
ting Zuid de eindstand gaan beslissen.
NICKY HEKSTER
EEN TRADITIE?
Wat is het toch fijn om veteraan te zijn binnen de lijn. Wat je
al niet overkomt in de nadagen van je voetbal-carrière. Want
wat is mij en mijn kornuiten onlangs overkomen? Op zondag
1 februari jl. een wedstrijd gespeeld in een echt stadion. Het
Wagener Stadion wel te verstaan en op Hoofdklasse-niveau
tegen ons eerste zondagteam. Dit werd mogelijk gemaakt
door de onverdroten inzet van Harry Schoenmaker en de
welwillende medewerking van de heer Suermondt,
bestuurslid van de Amsterdamse Hockey Bandy club.
Drie letters slechts telt onze naam voor een ander blijkbaar
ook meer waard dan woorden. Maar wat dacht u van onze
daden? Na afloop van een eerder gespeeld onderling partij
tje in hetzelfde Stadion tegen het dertiende team een week
daarvoor? Geen pluisje, leeg mosterdzakje, plat bitterballe
tje te vinden, noch een lege fles in de kantine van de
AH&BC na ons verblijf tijdens een luid muziekfeest ten be
hoeve van hun jeugd aldaar. Dat is op geraffineerde wijze
goodwill kweken, waar of niet?
Maar nu over die zondag te rekenen vanaf 16.00 uur. Het
werd geen walkover. We hebben onder het oog van deskun
dige AFC-getrouwen op de tribune goed partij gegeven. We
hoefden alleen maar even 'zó' te doen en de snelle aanval
len van ons parade-elftal smoorden in onze gebuikte af
weer, versterkt met Nol Kuikens, Ernst Huisman en Edwin
Geluk (de teerling is geworpen). Wij hebben met 5-2 verlo
ren na 2 maal 45 minuten kunstig voetbal op kunstgras, dat
op een kroostvijver gelijkt. Er zijn er die zeggen dat de uit
slag 5-1 was, maar dat is niet juist. Ik telde één goal (de ge
lijkmaker) via de rug van Cees Thomas en vervolgens in de
tweede helft een grillige zoever van Gerrie Smit. Zelf mocht
ik (ik praat graag over mezelf) het genoegen smaken om
met één van mijn fameuze schijnbewegingen (waarvoor
ovationeel applaus van de tribune) twintig man en de
scheidsrechter naar de verkeerde uitgang te jagen, waarna
ik alleen op de keeper afging. Onderweg daar naartoe ge
beurde er iets wonderlijks. Lloyd Headley kwam praktisch
overgevlogen en pakte mij de bal af. Dat was flauw, want
voor mijn kleinkinderen had ik zo'n leuk verhaal in mijn
hoofd. Maar het leven is nu eenmaal hard.
Na afloop professioneel gedouched en kilometers bandage
afgedaan zien worden. Daarna getogen naar het tennisho-
me van Jaap Pluim, alwaar een boerekoolmaaltijd ons
wachtte. Joep Hesseling deelde o.a. sigaren uit, volgens
zeggen 17 jaar oud, zogenaamde old-timers uit de klimaat
kamer van zijn vader. Dat is pas pure eenvoud. Nou, ik moet
zeggen de sigaar was eerder opgebrand dan onze rechts
back. Zijn tegenstander, een jonge snelle linksbuiten, werd
met hulp van de scheidsrechter (Rob Dukker) volkomen
lamgelegd. Als de jonge man te snel liep werd gewoon voor
off-side gefloten of te wel afsijt. Eigen schuld, dikke bult.
Het was met het halve eerste, aanhang, bestuursleden, ve
teranen en hunne dames na afloop gezellig toeven in Jaap's
Home en de gevulde glaasjes gingen driftig rond. Voor de
