sche dagen die u in de herfstvakantie heeft georganiseerd.
Onze zoon Daniël heeft het heel fijn gevonden.
Met vriendelijke groeten,
R. KOSTER-SANDERS
BEDANKT DANIËL
HOOGSTE TIJD OM OP DE JEUGD TE LETTEN
Het is een bekend feit, dat het slecht gaat met het jeugd
voetbal in ons land. De laatste jaren loopt het ledental van
de.verenigingen sterk terug en dat is met name het geval in
de sector junioren en pupillen. Bij ons eigen AFC valt het ge
lukkig nogal mee, maar toch is het met het oog op de toe
komst van de club noodzakelijk de vinger aan de pols te
houden, waar nodig nieuwe initiatieven te ontwikkelen en op
de jeugd gerichte aktiviteiten te organiseren. In dat verband
is de door de jeugdcommissie in samenwerking met de
commissie pers en publiciteit georganiseerde en in alle op
zichten zo voortreffelijk geslaagde AFC-herfstdriedaagse
vorig week een goed voorbeeld geweest van wat een vereni
ging voor zijn jongste leden kan betekenen. Jammer alleen,
dat zo weinig oudere clubleden tijdens dit voetbaljeugd-
festijn op Goed Genoeg het hebben laten afweten, dat wil
zeggen niet van hun belangstelling meenden te moeten blijk
geven.
Het jeugdvoetbal is immers écht een probleem. Recente pu
blicaties in het Algemeen Dagblad tonen dat weer eens aan.
Redacteur Jaap Roelants heeft er vorige week zaterdag een
doorwrocht artikel over geschreven. Hij stelt daarin onder
meer: "In Amsterdam en Rotterdam worden deze maand
plannen bekend gemaakt om enkele tientallen sportvelden
op te heffen. Door ledenverlies kunnen vooral voetbalvere
nigingen de huur van de velden niet meer betalen. Omdat
een veld aan onderhoud en kapitaalslasten 50.000 gulden
per jaar kost, vinden de gemeenten het nodig er iets nutti-
gers mee te doen".
Collega Roelants had in dit kader tevens een gesprek met
drs. Roelsema van de Nederlandse Sport Federatie, die
vaststelde dat steeds meer topzware clubs ontstaan met
tien of meer seniorenelftallen en maar een paar jeugd-
teams. Het A.D. komt tenslotte tot de volgende conclusie:
"Zowel de NSF, de gemeenten, als de clubs zijn van me
ning dat het grote aantal afgelastingen ook aan de vermin
derde populariteit van het veld schuldig zijn. Met als voor
beeld de hockeysport, die tegen de verdrukking in groeit,
willen ook de voetbalclubs gebruik gaan maken van kunst
grasvelden. Het aantal jeugdhockeyers steeg de afgelopen
jaren van 57.000 naar 68.000. Het aantal jeugdvoetballers
daalde van 550.000 naar 428.000".
Meer dan één op de vijf voetballertjes heeft zijn clubshirt uit
getrokken. Hoogste tijd voor de ouders en ouderen in de
club om de horloges gelijk te zetten.
GERARD TREBERT
EEN SUGGESTIE
Krijg je nu veel reacties op die stukjes van je, vraagt men mij
regelmatig. Ja is het antwoord op deze vraag en één van die
reacties wilde ik u absoluut niet onthouden, omdat ik het zelf
niet beter had kunnen verwoorden. Begin deze week ont
ving ik de volgende brief van ene Chantal:
Amsterdam, 18 oktober 1986
Beste Willem,
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen. Ik ben één
van jullie grootste bewonderaars, geen wedstrijd sla ik over
en iedere week zie ik met spanning uit naar de zondagmid
dag. Vooropgesteld dient te worden dat ik absoluut geen
verstand van voetballen heb, maar daar kom ik ook niet
voor. Temidden van 'kenners' die voornamelijk beweren dat
het zo niet langer kan, dat het vroeger allemaal beter was,
dat de trainer, de spelers, de taktiek en in het ergste geval
een combinatie van factoren niet deugen, geniet ik met volle
teugen van het schouwspel en ik zal je uitleggen waarom.
Met rode oortjes en vlinders in mijn buik volg ik het spel van
Orlando. Wat een gratie, wat een souplesse, wat een loop,
wat een elegance worden door hem ten toon gespreid. Zelf
doe ik aan ballet en in mijn stoutste dromen heb ik al talloze
malen het Zwanemeer met hem gedanst. De mensen om
me heen zien het allemaal verkeerd. Het is niet effectief roe
pen ze, voetbal is oorlog citeren ze. Maar neem het maar
van mij aan: voetbal op Orlando's wijze is pure kunst. Mijn
danspedagoog doceert altijd: de taak van de kunstenaar is
om suggesties te wekken, het publiek mag de suggesties
naar eigen goeddunken invullen, participeren noemen ze
dat. De gracieuse, zelfs natuurlijke wijze waarop Orlando
een volgende kans mist is meer waard dan de nuchtere
constatering van een doelpunt. Niemand anders is in staat
om op, ik zou haast willen zeggen esthetische wijze de illu
sie in stand te houden en wat is er mooier dan dromen. Or
lando suggereert op onnavolgbare wijze, koester dat, geniet
ervan, open uw ogen! Zondag ben ik er weer en wat er ook
gebeurt ik geniet van jullie!
Liefs voor de jongens en een kusje voor Orlando.
CHANTAL
NAMEN
"Nee, namen noemen we niet" Zo luidde een zin van één of
ander liedje. En juist met namen heb ik veel ondervinding.
Niet iedere dag sta je stil bij de betekenis van een naam.
Een naam geven is belangrijker dan het lijkt.
Een kind bijvoorbeeld, moet er zijn leven lang mee doen
en de hemel beware de ziel, als zijn naam hem tot onder
werp van spot maakt op school en zelfs in het verdere leven.
Wat denkt u van de achternaam 'Jezus' en de vindingrijke
ouders, die hun dochtertje dan 'Maria' noemen! Er zijn meer
ondoordachte ouders dan u denkt.
Een bijnaam kan hard aankomen, maar ook vertederend
werken of precies iets aangeven over de persoon in kwestie.
In 1928 was mijn vader 'the flying Dutchman' in Australië,
toen hij met gemiddeld 110 km per uur over de baan stoof
op zijn fiets, in een poging de motor in te halen. In 1953 wist
de Australische premier nog precies wie dat was. De bij
naam was beter in de herinnering gebleven dan het oer-hol-
landse 'Blekemolen' (en 'Pale Mill' was ook niet een vlotte
oplossing).
Bij het oprichten van een vereniging behoort ook een
naamgeving. Als leden van AFC weten wij samen heel
goed, hoe een buitenstaander op het horen van die naam
kan reageren. Daar zijn vele variaties in diverse toonaarden
op.
Toch ben ik blij, dat de naam 'AFC' is. Stel je voor: als je
vroeger ping-pong speelde kon je heel goed lid zijn van
'PIC' (Pingpong Ignatius College). En daar zijn horden men
sen door gestikt in hun batje (van de lach!).
Het noemen van namen is ook zo'n bijzondere zaak. Ver
geet je, al schrijvend, er één in een lange rij, dan staat de li
teraire guillotine al klaar. Maar denk je de veiligste weg te
nemen en dus alle namen te bannen, blijkt diezelfde guilloti
ne ineens twee scherpe kanten te hebben.
Gelukkig behoor ik tot de leptosomen. Ik heb een lange nek
en die steek ik voorlopig nog wat uit, want in de eerstvolgen
de Schakels wil ik vrouwen met een (inkt)spotje beschijnen,
die in AFC markant waren of zijn. Dat houdt in, dat er namen
genoemd worden. Heus, ik wil geen paleisrevolutie ontkete
nen, maar slechts een hommage brengen aan verscheidene
AFC-sters.
