agressief en scoort, daarna ging het wat stroever maar stel
de zich altijd sportief op.
Kees Gehring, een echte vedette, wispelturig en gevoelig,
soms door nog geen vier man af te stoppen, soms een soort
toeschouwer bij de middenlijn.
Jos Kemna, ging in de loop van het seizoen steeds beter
spelen (stiekem getraind, Jos?), goed aan de bal en in de
combinatie, drie goals in de beslissende wedstrijd!
Michael Berman, soms wat wisselvallig, kan veel meer, in
dien in de juiste stemming levensgevaarlijk.
Tot slot onze grote dank aan André Wijnand die de laatste
twee wedstrijden ons keepersprobleem oploste en toen liet
zien wat hij wekelijks bij de veteranen laat zien, namelijk dat
hij nog steeds een klasse-keeper is.
Het zit er weer op. ledereen kan zich nu richten op zijn favo
riete zomersport zoals tennis, cricket, WK-kijken of op Bad
Zuid zitten om in ieder geval de spieren en de kelen goed
gesmeerd te houden in afwachting van het nieuwe seizoen.
Dank tenslotte aan al onze supporters die we eigenlijk vol
gend seizoen een zitplaats moeten kunnen aanbieden, want
een hoofdklasser hoort toch op een hoofdveld te spelen,
nietwaar (misschien iets voor de vice-voorzitter?).
In ieder geval wens ik iedereen, namens Zat I, een goede en
gezonde zomerstop toe.
your captain, BAS RACHMAN
RONDOM HET VIJFDE
Met nog een wedstrijd te spelen lijkt het erop dat het vijfde
het kampioenschap ditmaal op een haar na zal gaan mis
sen. Ruim twee weken geleden werd op jammerlijke wijze
de wedstrijd tegen rivaal KBV verloren. Achteraf gezien was
dat verlies misschien terecht, maar AFC 5 was wel zeer
dicht bij de overwinning. Met een straffe wind over de lengte
van het veld kwam AFC in die bewuste wedstrijd tegen KBV
op ietwat fortuinlijke wijze snel op een 1-0 voorsprong. Een
terugspeelbal van een KBV-verdediger werd opgepakt door
de wind, waardoor zijn keeper de bal fout beoordeelde. In
derdaad mocht AFC in die beginfase van geluk spreken.
Nog maar koud uit de startblokken overrompelde KBV de
ploeg van coach Van den Dungen. En het zou niemand heb
ben bevreemd wanneer het scorebord 3-0 in het voordeel
van KBV zou hebben aangewezen. Diverse inzetten werden
ternauwernood van de lijn gehaald of vonden op hun weg
nog net de vuisten van de uitstekend keepende Joost Licht
man. Maar vrouwe Fortuna schaarde zich in de eerste helft
aan AFC's zijde. Toch zwichtte de AFC eenmaal onder de
grote druk. Een niet bijster goed weggewerkte bal in AFC's
defensie werd door de linksbuiten van KBV zonder pardon
in een keer op de slof genomen, waardoor Lichtman het na
kijken had. Deze 1-1 was tevens de ruststand. De theetijd
werd evenwel goed gebruikt om een en ander tegen elkaar
af te wegen en een doortimmerd plan op te stellen dat
minstens een gelijkspel zou kunnen waarborgen. Immers op
dat moment stond AFC met een punt op KBV in de ranglijst
voor. De tweede helft gaf een spelbeeld te zien waarbij bei
de partijen over en weer kansen creëerden. Helaas miste
rechtsbuiten Diederik Ludwig op een gegeven ogenblik van
af vijf meter het doel. Nog steeds is niet duidelijk hoe hij de
bal destijds voor open doel hoog over schoot. Aan de ande
re kant stak Joost in grootse vorm. Zelfs niet liet hij zich uit
het veld slaan toen plotseling ondergetekende hem met een
per ongeluk keiharde terugspeelbal verraste. Tot diep in die
tweede helft leek het erop dat AFC inderdaad een punt mee
naar huis zou nemen en bijgevolg de ranglijst zou blijven
aanvoeren. Zeer rooskleurig zag het eruit toen vijf minuten
voor tijd AFC een penalty toegewezen kreeg, nadat een
schot van Jürgen Seunke door een KBV-veldspeler met de
handen werd gepareerd. Als deze strafschop verzilverd zou
kunnen worden was de buit zeker binnen. Met recht, 'als'...,
Erik van Aken voelde de bui reeds hangen. Aanvoerder
John Parsser, die ik toch onder grotere spanningen penal
ties heb zien nemen, wist dit keer geen doel te treffen. Met
een formidabele sprong tikte de KBV-keeper de bal uit de
linkerhoek en deze gigantische kans was daarmee verke
ken. Tot overmaat van ramp scoorde nog geen twee minu
ten later KBV uit een corner de winnende treffer. Zo werd in
een mum van tijd een punt voorsprong tot een punt achter
stand in de totale rangschikking omgezet en gedesillusio
neerd verliet het vijfde het veld. Zo hard is nu eenmaal het
spel dat voetbal heet. Op papier kan KBV nog steeds een
steekje laten vallen en dan zou een beslissingswedstrijd
voor de ontknoping moeten zorgen. Maar zover is het nog
niet en zover zal het wel niet komen ook.
Afgelopen zondag diende het vijfde in ieder geval te winnen.
DWG was nu de tegenstander en er werd bij uitzondering op
het hoofdveld gestreden. Onze wederstrevers waren allang
veilig en maakten geen aanspraak op het kampioenschap,
hetgeen een sportieve en voor het publiek interessante
wedstrijd tot gevolg had. Na een kwartier was het Peter
'Pappie' Sandberg die de score middels een lepe lob op
aangeven van Erik opende. AFC had dan wel het veldover-
zicht en DWG kwam nauwelijks aan een aanval toe, toch
strandde keer op keer de goed bedoelde combinaties op het
middenveld. Na de rust verbeterde dit echter sterk. In de hit
te begon DWG als eerste verschijnselen van vermoeidheid
te vertonen, terwijl de AFC gestaag zijn weg naar het vijan
delijke doel zocht. Een inzet van Jürgen stuitte in eerste in
stantie af op de keeper, maar het was Diederik die de bal
daarna in de verste hoek streepte. Eenvoudig liep AFC nu
uit naar 3-0 door een goal van Jürgen uit een voorzet van
Pieter. Daarna meende coach Van den Dungen er goed aan
te doen de zichtbaar vermoeide Sandberg te wisselen voor
Gerard Hogers, die reeds een wedstrijd met het vierde in de
benen had zitten. Ronald Gudde, die ook al een partij even
tevoren had gespeeld, verkeerde niet in opperbeste vorm en
veroorzaakte hands in het strafschopgebied. Ondanks het
feit dat Joost in de eerste helft een penalty had gestopt, wist
hij dit keer niet te verhinderen dat DWG iets terugkrabbelde.
Opmerkelijk is wel dat, met nog een verse kracht achter de
hand, deze middag gebruikte paarden kennelijk de voorkeur
bij de coach genoten. Het verhinderde niet dat na een wer
kelijk briljante rush Diederik opnieuw de DWG-defensie in
verlegenheid bracht door een uit schier onmogelijke hoek te
doelpunten. Zelfs rechtsback Van Aken werd in staat
gesteld om de score tot 5-1 te laten oplopen, maar zijn kans
voor open doel spatte uiteen op de paal, terwijl nota bene de
scheidsrechter middels een fluitsignaal de bal reeds als
doelpunt had aangemerkt. Zoals een kind weet dient de bal
'over' en niet 'in de richting van' de doellijn te zijn geweest.
Het bleef dus bij 4-1een verdiende overwinning voor AFC.
Vooropgesteld dat de laatste wedstrijd tegen Madjoe ge
wonnen wordt, is het dus afwachten wat KBV tot slot tegen
ZSGO zal doen. In tegenstelling tot voorgaande jaren heeft
AFC 5 het lot nu niet in eigen handen.
NICKY HEKSTER
HENK KAPPELHOFF TOERNOOI
30 april 1986 werd op de terreinen van AFC wederom het
Henk Kappelhoff Toernooi verspeeld. De weergoden waren
ons die dag goed gezind; een prachtige zonnige dag met
veel toeschouwers.
Onze opzet om dit jaar met acht in plaats van met zes vere
nigingen dit toernooi te verspelen, is goed geslaagd. Uit de
vele reacties, die de Jeugdcommissie van AFC heeft verno-
10
