SCHIJNBEWEGINGEN
Small talk
Pickelaar sprak op Nieuwjaarsdag ook nog even met oud-eerste-elf talspeler Kees den Braven en het ging over
Henne Boskamp, want die blijft bespreekbaar.
Haalde Kees op, dat hij in een competitie-wedstrijd met Henne als aanvoerder door een tegenstrever grof on
deruit geschopt werd. Waarop Frans Kat (al weer jaren geleden overleden) Kees opbeurde met de mededeling,
dat hij dat aanstonds wel weer even recht zou trekken.
En volgens belofte ging op zijn beurt de beul van Kees op slag van rust eveneens neer. Waarop captain Henne
Frans onmiddellijk na het fluitsignaal naar de kleedkamer verwees. Verbijstering alom en na de wedstrijd
voer voor psychologen.
Commentaar van Henne: "Begrijpen jullie dat dan niet sufferds? Nou ik hem er uit heb gestuurd komt-ie er
af met een halve wedstrijd. Als de scheidsrechter het had gedaan was-ie voor vier weken het schip in
gegaan....".
ZOALS DE OUDEN WONNEN, ZEGEVIEREN DE JONGEN
Vroeger had het vieren van je tiende verjaardag nog iets
speciaals. Niet alleen betekende het datje qua leeftijd in de
dubbele cijfers kwam, maar ook dat je na al het straatvoet
bal eindelijk de mogelijkheid bezat om, eenmaal lid van een
club, in competitieverband te spelen op een heus voetbal
veld. Wie deze kans tegenwoordig op z'n tiende benut, loopt
hopeloos achter bij jongens die dan reeds vier jaar aan hun
profcarrière werken. Ook bij AFC begint de weg naar de top
al in het zesde, soms in het vijfde levensjaar. Termen als
'adspiranten' of 'pupillen' zijn uit de voetballerij verdwenen.
De jongste leden van een voetbalclub heten F-junioren. En
daar handelt dit stukje over.
Doorgaans zijn het de moeders die naar de wedstrijden ko
men kijken. Kennelijk is het in dit stadium van de opvoeding
zo dat zij zich het meest met de kinderen bemoeien. Een en
ander geeft soms aanleiding tot komische situaties. Niet al
leen schreeuwen de dames bij wijze van aanmoediging om
het hardst langs de lijn, maar ook denken sommige dat een
stopcontact tot de standaarduitrusting van elke kleedkamer
behoort, zodat een voor het kind meegebrachte haardroger
niet onverrichter zake in de tas achterblijft. Zo heb ik een
keer een moeder de kreten 'zet in die sliding!' en 'trek open
die buitenspelval' horen slaken. Onwetende dat deze niets
van doen hebben met F-juniorenvoetbal heeft zij ze waar
schijnlijk op een onbewaakt ogenblik van haar echtgenoot
opgepikt, toen deze voor de T.V. zijn favoriete Europacup
duel zat te bekijken. Maar voordat er aangemoedigd kan
worden, dient men te verzamelen, zoals dat heet. En dat
blijkt voor velen op grote problemen te stuiten. De zaterdag
is er niet voor om uit te slapen. Bij een uitwedstrijd wordt
men al om negen uur op de parkeerplaats verwacht. De kin
deren hebben daar echter geheel geen moeite mee. Om
acht uur 's ochtends zijn er al tekenfilms op SKY-channel,
technisch Lego is ook interessant en Fleman vermoordt nog
net even twee monsters alvorens het ontbijt klaar is. Maar
het grappigste vinden de spelertjes toch wel het uit z'n bed
bellen van de leider, liefst om kwart over zeven a half acht,
om te informeren of het voetbal wel of niet doorgaat. Overi
gens de leiders, die officieel jeugdspelleiders heten, zijn niet
te feliciteren als het om een thuiswedstrijd gaat. Omdat over
de breedte van een half veld gespeeld wordt, zijn er geen
doelen voorhanden. Derhalve kunt u op zaterdagochtend
dan ook menig leider gymnastische oefeningen met doeltjes
zien uitvoeren. Bijkomend voordeel is dat na een seizoen de
bovenarmspieren van de leiders zich dusdanig hebben ont
wikkeld, dat de uitgelaten spelertjes gemakkelijk onder de
duim gehouden kunnen worden. Benevens verhuizer is een
leider van F-junioren ook tourgids. In deze fase van de voet
balloopbaan weet geen enkele moeder de ligging der terrei
nen. De colonnes auto's die zaterdagochtend vanaf Goed
Genoeg vertrekken hebben dan ook in de voorste èn in de
achterste wagen een leider zitten, daar men anders de kans
loopt om met een half team te arriveren.
Het ingewikkeldst zijn wel de competitieregels. Het
wedstrijdverloop wekt sterk de indruk dat het zesjarige ach
terneefje van Jan Huybregts de competitieleider van de F-
juniorenafdeling is. Zo komt het voor dat men soms twee
weken achtereen tegen dezelfde club speelt, de ene keer te
gen de F1, de andere keer tegen de F2. Men moet vooral
niet raar opkijken wanneer aan het eind van het seizoen
blijkt dat liefst vier keer tegen dezelfde tegenstander ;s
gespeeld. Het is dan ook volstrekt onduidelijk wie er boven
aan staat, laat staan dat er een kampioen aan te wijzen is.
Maar daar gaat het natuurlijk niet om. Winnen is meegeno
men, maar is geen must, hoewel ouders daar soms anders
over denken. Ook verliezen heeft zijn didactische waarde,
evenals het laten keepen van een jongetje die er in feite
niets van kan, of het wisselen van een op dat ogenblik beste
speler. Het aantrekkelijkste van F-juniorenvoetbal is de on
bevangenheid ervan. In feite is het de meeste pure vorm
van voetbal die er bestaat. Op dit niveau zijn spelertjes (nog)
niet geïndoctrineerd door een allesbepalende technisch di
recteur. Een mannetje uitschakelen of neerleggen zijn be
grippen die totaal niet aan de orde zijn. Hier gaat het nog om
een echt voetbalspel, met de nadruk op spel. Jammer is te
constateren dat naarmate spelers ouder worden hun speels
heid op het veld afneemt. Zij worden dan door het spel
gespeeld en niet andersom. Gelukkig zijn er op deze regel
uitzonderingen. Het is opvallend dat de beste voetballers
van dit moment, zoals Van Basten, Been en Gullit de onbe
vangenheid, speelsheid en inventiviteit van een kind heb
ben in hun spel. Dat geeft te denken.
NICKY HEKSTER
Londen, 1960
Makkelijk kiezen was het niet. Fulham en Chelsea speelden
allebei nog in de hoogste divisie, de stadions lagen dicht bij
elkaar en de aanhang was ongeveer even groot. Maar kie
zen moest je toch. Het werd dus Chelsea, waarschijnlijk om
dat die club in het blauw speelde, en omdat Stamford Bridge
(het stadion van 'The Blues') een stuk aantrekkelijker klonk
dan Craven Cottage (de boerderij van Fulham, dus). Ook
had Chelsea in die tijd, begin jaren zestig, nog ene Jimmy
Greaves in de gelederen. Een legendarische aanvaller, die
7
