UIT DE
OUDE DOOS
worden. Geweldig idee van AFC om die programma's thans
te verkopen.
Bedankt Stichting Goed Genoeg, bedankt lieve Loes.
Spilletje.
RONDOM HET VIJFDE
Veel voetballers zijn vlak voor een wedstrijd sterk afhanké-
lijk van de sapotilleboom (Anchras Sapota). Wellicht heeft u
nog nooit van deze boom gehoord en voelt u nu een lichte
drang om bij gebrek aan een zesentwintigdelige Oosthoek
encyclopedie het dichtstbijzijnde arboretum met een bezoek
te vereren. Dat is echter niet nodig. Bij uw favoriete drogiste
rij of sigarenwinkel kunt u zich tegen betaling van een luttel
bedrag een produkt van deze boom aanschaffen. Het is na
melijk zo dat het melksap als grondstof dient ter bereiding
van kauwgom, een uit deze consumptiemaatschappij niet
weg te denken genotmiddel. Naar het schijnt werkt het kau
wen van kauwgom concentratieverhogend. Voor afkickende
rokers en voetballers een uitkomst, ware het niet dat het
door het kauwen geproduceerde speeksel de spijsvertering
sorganen activeert, zodat het bloed zich rond de
maagstreek en niet in de beenspieren concentreert. Johan
Cruyff spuwde daarom zijn kauwgom vlak voor de toss al uit.
Bijgelovig als hij is, verbond hij aan het neerkomen op de
helft van de tegenstander van het verfomfaaide tabletje gom
de conclusie dat zijn team niet zou verliezen. Maar dit terzij
de.
Toen ik een jaar of tien was, werd ik lid van de Magische Cir
kel. Het betrof hier niet een kettingbrief, maar een geheime
club van kauwgomkauwers. Toetreden tot deze elitaire kring
kon je alleen door heel veel pakjes roze-wit-blauwe Bazooka
kauwgom te kopen. Daarbij moest je het geluk hebben om
na het ontvellen van het roze stukje snoep een papiertje aan
te treffen dat niet het wedervaren van ene Bazooka Joe,
maar de voorwaarden tot lidmaatschap vermeldde. Vijf wik
kels plus een gulden aan postzegels diende te worden in
gestuurd en men was lid voor het leven. Nog steeds is een
kaartje met daarop geheimschriftsleuteldat na korte tijd in
de brievenbus belandde, in mijn bezit. Hierop staan geelom-
kaderd het alfabet en de cijfers 0 tot en met 9 versleuteld tot
een geheimschrift van cirkels, puntjes en streepjes. In feite
was het mijn eerste kennismaking met de cryptografie, een
tak van wetenschap die heden ten dage zeer in de be
langstelling staat. Maar dat had het kleinood duidelijk niet
tot doel. De president van de MC, Bazooka Joe zelve, waar
van ik het altijd al verdacht had gevonden dat hij zo op Dik-
kertje Dap leek, gelastte 'het kaartje aan niemand te laten
zien'. Net als een giropas was het ook zaak het 'niet te ver
liezen'. Wat was dan de bedoeling? Wel, al kauwgomkau-
wend zou ik zo brieven in geheimtaal kunnen schrijven met
andere cirkelgenoten. Maar tot een echte correspondentie
is het helaas nooit gekomen. In het bijzijn van anderen repte
ik namelijk nooit een woord over mijn geheime lidmaat
schap van dit zeer duistere gilde. Ik ben er dus nimmer ach
ter gekomen of er zich onder mijn vriendjes, die overigens
ook naar hartelus kauwden, MC-ers bevonden. En Bazooka
Joe was natuurlijk vergeten een ledenlijst bij te sluiten, zo
dat ook naar de omvang van de MC slechts kon worden ge
gist. Een beklag in geheimschrift gericht aan de president
bleef onbeantwoord. Gekke Joe. (Misschien bevindt zich
onder u, beste lezers, wel een MC-er. Laat dit mij, na twintig
jaar frustratie, eens weten.)
Geconditioneerd door de met wetenschap gepaard gaande
associatieprocessen, kwam ik op bovenstaande gedachten
tijdens een warming-up voor de competitiewedstrijd AFC 5 -
Madjoe 2, waarbij ik overigens op een stukje Ben-Bits kauw
de, hoewel deze snibbige naam mij er bijna van had weer
houden het suikervrije snoepgoed aan te schaffen. Op zon
dag 17 november was het erg koud. Onze tegenstanders
wachtten dan ook met het betreden van het veld tot twee mi
nuten voor het beginsignaal, terwijl wij al geruime tijd onze
verplichte figuren aan het afwerken waren. Een gehavend
AFC stond op het eerste veld, want Fred Berrier, Frans Wij
nen, Ton v.d. Zwan en John Parsser (wissel) kampten met
blessures. Daarom waren de gelederen ditmaal versterkt
met Bart Jan v.d. Jagt (wissel), Ritz Rogier (linksbuiten) en
Joris Lanzing (linksback). AFC kwam ietwat slaperig uit de
startblokken en vond in Madjoe een niet te onderschatten
tegenstander. Even leek het erop dat de interim-opstelling
ons bij dit koude weer de das om zou doen. Twee keer
kwam AFC fortuinlijk weg. Eerst werd een inzet van de
Madjoe-spits door Joris van de lijn gehaald en even later
toonde Frans Jüch zijn klasse door een schuiver ternauwer
nood te pareren. Daar zette AFC echter niet veel tegenover.
Mede dankzij de lichte bal, die gelukkig in de tweede helft
door een zwaardere werd vervangen, kwamen passes rich
ting voorhoede niet aan. "Onze spitse spits heeft liever
geen hoge ballen door het midden, maar op hoofdhoogte
aangesneden vanaf de flanken", zei onze coach in de rust,
nadat de eerste helft doelpuntenloos werd afgesloten. Diep
in de tweede helft viel eindelijk de eerste goal van de
wedstrijd. Bart Jan, die in de ploeg gekomen was voor Ariël
Kozijn, kreeg voor het eerst de bal aangespeeld op het mid
denveld. Na een rush van zo'n twintig meter bereikte hij zon
der kleerscheuren rand strafschopgebied en haalde zonder
pardon uit richting rechterbovenhoek. Madjoe's overigens
voortreffelijke keeper had het nakijken. Nog in dezelfde mi
nuut trok Madjoe de zaak echter gelijk. Uit een vrije trap hal
verwege onze speelhelft op links wist de spits de bal op han
dige wijze in tikken. Daarna ontpopte zich een eenzijdig
spelbeeld. AFC zette alles op alles om de wedstrijd naar
zich toe te trekken door pressievoetbal te spelen op de vijan
delijke helft. Jürgen Seunke trof, in het enige moment dat hij
echt gevaarlijk was, de paal. Helaas kon hij bij de scheids
niet zijn gram halen, toen hij even later binnen de zestien
meter onder twee Madjoespelers werd bedolven. Stippen
zou een terechte beslissing zijn geweest. Ook de inbreng
van John was in de laatste tien minuten te gering om het ge
lijke spel nog in AFC's voordeel te wijzigen. Normaal
gesproken hadden we zo'n wedstrijd moeten winnen, maar
nu verdienden we niet meer. Na afloop bleven we ter gele
genheid van de verjaardag van Johan v.d. Elsken lang plak
ken. M'n stukje kauwgom was zeker ergens op de middellijn
terecht gekomen.
Nicky Hekster
De club is 90 jaar en op weg naar de 100. De leden worden
eveneens ouder. Zo kregen wij de vorige maand bericht, dat
ons trouwe lid Piet Nauta 70 jaar werd en 40 jaar getrouwd
was. Dan gaan de gedachten enige ogenblikken sterk terug
naar het verleden en gaat onze thans afgetreden voorzitter
van de Zilveren Ploeg Dio Hermens zich bezinnen op zijn te
houden speech, waarvoor hij behalve zijn eigen herinnerin
gen uit AFC 3 en ACC te rade gaat bij Otto van Rijn en on
dergetekende. Daarbij komt o.a. uit de bus dat Piet Nauta in
het seizoen 1937/38 in het 3e speelt in de Reserve 3e klasse
met o.a. het volgende elftal: Spelter, De Wit, Boll, Leloux, G.
Stallmann, Vaesen, Nauta, Buising, Lucassen, Ponsen, Jb.
van Nek. Leider Zeegers. Reserves 2e en 3e elftal B. Doren-
9
