ST17.
ik beter op de hoogte ben van de volledige namen dan de
mensen van de club zelf".
Linda is sinds kort bij De Ram te vinden achter de nieuwe,
indrukwekkende fotografische zetmachine, een kostbare in
vestering, waarmee Pieter Haitsma Muiier kwalitatief een
nog beter produkt levert en bewust streeft naar perfecte
service.
Linda Vermeulen kent AFC van het papier, niet van het
veld. We zien haar nooit op Goed Genoeg. "De club is een
stuk van mijn werk. Maar het voetballen zelf, ach nee. Je
moet bepaalde zaken kunnen scheiden."
Jammer, want ze mag best worden gezien. Ook bij ons langs
de lijn.
Gerard Trebert
ander vat zou worden getapt. Het tappen is bij de Amster
damse Football Club nooit een probleem geweest, er kan
vrij snel overgeschakeld worden. Van het ene vat op het an-
aere. Dit keer echter niet, aldus de anonieme sportcorres-
pondent. Bedoelde hij het overdrachtelijk?
De op tijd en de gedwongen te-laat-komers bleven, goedhar
tig beschenen door een heerlijk herfstzonnetje, zich maar
matig amuseren met de verrichtingen van onze beste elf. Ed
dy Meyer werd in de eerste helft van het veld gedragen met
een enkelblessure. Een tochtje (voor alle zekerheid) naar
het ziekenhuis bleek noodzakelijk. Willem Lenglet deed een
stapje terug en Hannibal Boskamp vulde de leeggekomen
ruimte. Deze verandering gaf iets meer leven in de brouwe
rij (bracht zijn naamgenoot niet enige tijd geleden een fikse
kudde olifanten over de Alpen?); écht veranderen deed het
ons spel niet.
Ook in de tweede helft bleef het plichtmatig. Nadat de ach
terstand nog verder was opgelopen, overigens een prima
doelpunt na een verre ingooi en geraffineerd doorkoppen,
mocht Willem terug naar de dug-out en kwam Paul Mantel
de aanval versterken.
Het mocht niet baten. DWS bleef tot de laatste minuut ge
concentreerd en won de bekerwedstrijd verdiend.
ZONDAG 13 OKTOBER 1985: DWS - AFC: 2-0
"Ik geef je nog vijf minuten" zei de AFC-supporter op weg
naar het DWS-veld tegen z'n chauffeur. "Wanneer je het dan
nog niet hebt gevonden mag je me naar een café brengen,
dan gaan we een potje biljarten." De chauffeur op zijn
beurt (nijdig)"Het moet hier in de buurt zijn, dat die men
sen ook geen aanwijzing geven. Het is nota bene een groot
sportpark". En weer draaide hij zijn auto om vervolgens
pardoes een inrijverbod te negeren. Het was een paar minu
ten voor twee, op zo'n moment ga je onaardig denken over
de man die 'de ligging van de velden' bekendmaakt. Spie-
ringhorn sèc; wanneer je één verkeerde afslag neemt, ben je
aan de heidenen overgeleverd. Voor deze supporters bete
kende het een verlies van een twintigtal minuten, ze hadden
lang niet het record. Pal voor de rust druppelden er nog
roodzwarte aanhangers binnen: ze waren in alle staten! De
wereld van vandaag is vergeven van de borden, het schittert
je blauw, geel, rood, oranje voor de ogen. Een simpele ver
wijzing naar een sportpark waar zich gedurende een week
end honderden mensen ophouden, kan er niet af.
Het humeur werd er niet beter op toen men zich wat inge
leefd had in de wedstrijd. De gastheren speelden duidelijk
de eerste viool. Ze waren net iets vinniger, speelden de bal
sneller en kwamen herhaaldelijk voor ons doel. AFC acteer
de niet 'laf, zoals een verslaggever van een ochtendblad
stelde. Dat woord schijnt de man voor in de mond te liggen,
hij heeft kennelijk een hekel aan ons. (Zou het weer het
-deftige' imago zijn?)
Men wilde best maar men kreeg geen greep op het enthou
siaste spel van de tegenstander. De makkelijk trappende
Mounir Ismail en de bewegelijke Marco Robijn konden
slechts een enkele keer onze spits in stelling brengen. Spit
sen hebben een hard leven. Men wordt (in de regel) geacht
gevaarlijk te zijn, ergo men krijgt weinig bewegingsruimte.
Je kan je laten terugvallen, je kan de linker- of de rechterzij
de van het veld opzoeken. Ja, je kan je zelfs voor eigen doel
ophouden. Wanneer een klever je deel is, ga je nooit alleen.
Rondom de 20e minuut werden we op achterstand gezet.
Na enig heen en weer getrap dicht in de buurt van de doel
lijn belandde de bal bij MacDonald (geen familie van de
hamburggigant) die met gesloten ogen kon scoren. De ver
slaggever voornoemd voorzag dat er hierna door ons uit een
ZONDAG 20 OKTOBER 1985: AFC - WILHELMUS: 1-0
Slecht gespeelde wedstrijden winnen schijnt een graadmeter
te zijn voor een goed draaiend elftal. Of we tot deze katego-
rie behoren (zie boven) is nog maar de vraag.
Het vertoonde spel van de afgelopen zondag was opnieuw
niet overtuigend. Het veel lager geklasseerde Wilhelmus
hield ons gedurende lange tijd onder druk, zelfs zodanig dat
we op het eind met de rug tegen de muur stonden. Het
enthousiasme van de Voorburgenaren dreigde toen bijna te
ontsporen, fluitist Kierkels (wanneer hebben we de man
niet gehoord) kon nog maar net de gemoederen tot bedaren
brengen.
Je kan weer gaan zeuren over wat wel en niet toelaatbaar is,
het schijnt vandaag nu eenmaal zo te zijn dat je de grenzen
mag verleggen. Probeer maar uit hoe ver je kan gaan (Marco
Robijn!); één en ander brengt wel een sfeer van irritatie op
het veld. Wanneer je dan achter komt en je zoveelste wed
strijd dreigt opnieuw niets op te leveren, ga je de provocaties
(de verzorger van Wilhelmus had minstens twee keer zoveel
te doen als onze eigen Co!) beantwoorden.
Het werd een warrige partij voetbal, waarin opportunisme
hoogtij vierde. Onze eigen goede aanval werd bekroond met
een doelpunt. Hans Bergsma penetreerde diep en gaf de bal
op maat aan debutant Groeneman, die laag inkopte.
Een tweede goal, de mogelijkheden waren aanwezig, had ze
ker tot een ruime overwinning geleid. Deze bleef uit, de
broodnodige rust eveneens. Een technisch superieur elftal is
uiteindelijk dolblij wanneer het laatste fluitsignaal klinkt.
Eddy Meyer (hersteld van de enkelblessure?) komplimen-
teert als een van de eerste zijn doelman Cees Thomas, die
opnieuw geen doelpunt heeft toegestaan. Slechts vijf keer
werd hij gepasseerd in zeven wedstrijden, de nominatie voor
het Ned. Amateur Xl-tal is terecht. Wat de twee andere kan
didaten lieten zien, Marco Robijn en Hans Bergsma, ontlok
te één der toeschouwers de opmerking: "Die houden zeker
niet van Chinees eten".
Nog twee wedstrijden te gaan om periodekampioen te wor
den. Het vermogen is er, in de volgende Schakel weten we
meer.
