SCHIJNBEWEGINGEN
ste kwaliteit. Daar hoorde Pickelaar van op.
Hobby's van Hans Bergsma zijn 'uitgaan en vrouwen', waar tegenover Pol Houtkamp stelt wijn verzamelen
Hoewel 'cola baccardi'zijn geliefde drankje is.
Cees Thomas houdt het op 'een biertje bij AFC'. Tycho Sulsters houdt van afwisseling: bier/melk
De sterkste kant van Eddy Meijer is 'verdedigen'. Allicht. Daarvoor is hij ingehuurd. Willem Lenglet acht zijn
'linkerbeen'zwak, maar hij houdt van 'cognac'en dat vergoedt veel.
De zwakste kant van Rob Fafiani: 'kan slecht tegen kritiek'. Die jongen krijgt het nog moeilijk in AFC, denkt
Pickelaar dan. Orlando Patrick houdt veel van 'rijst met klaroen' en luistert naar 'alles behalve klassiek Nieu
weling Marco Robijn houdt ook van 'rijst', maar dan 'met bruine bonen'en daar drinkt hij dan 'whisky met
Evert Heyt houdt het op 'spa lemon', hoewel hij toch een neef is van Joop van der Voort! Tino van der
Schaar geeft als liefhebberij op 'vissen'. Een merkwaardige liefhebberij voor een doelman.
Tot slot Hannibal Boskamp, die 'Lemon Granizado' drinkt, spaghetti en 'chili a la Letje' verrukkelijk vindt.
Van zo'n kind moet een moeder wel houden
'T IS WEER FIJN LANGS DE LIJN"
Zomersporten. Auto- en motorraces, W 5 paardenrennen,
en allerlei variaties van spelletjes met balletjes en netjes.
Niks geen vlammende afstandsschoten, oogstrelende 'Ein-
zelleistungen', snoeiharde kopballen tegen de onderkant van
de lat, of 'herrliche Glanzparaden' van de doelman. Bij ge
brek aan beter moet je het hebben van twee grote evene
menten: Wimbledon en de Tour de France.
Nou, dat wielrennen hoeft voortaan ook niet meer, vroeger
werd tenminste nog de indruk gewekt van een stoere man-
nensport, van renners, die knokten tegen elkaar, tegen zich
zelf, tegen de elementen en tegen de tijd. Je hoorde wel van
combines, doping en andere frauduleuze praktijken, maar
het was toch altijd spannend. Maar nu heeft iedereen het
met eigen ogen kunnen zien. Herrera moet in de remmen
knijpen om Hinault de berg op te krijgen, en in de Hilver-
sumse studio durven een paar (oud) wielrenners nog te be
weren dat die Fransman het toch allemaal maar in z n een
tje heeft gedaan. Gewoon verkocht, die Tour. Hinault wint,
Herrera krijgt het bergklassement, en de kruimels, daar mag
de rest om vechten.
Maar waarom kan Mart Smeets nauwelijks de eerste drie
aankomenden in een massa-sprint onderscheiden, terwijl
zijn Belgische collega moeiteloos de eerste acht noemt, en
nog in de goede volgorde ook. En waarom reageert de Ne
derlandse verslaggever bij een ontsnapping vaak net iets te
laat, terwijl de Belg het rugnummer van de vluchter al heeft
ontwaard en daarbij de juiste informatie verstrekt.
Vanderaerden wint een tijdrit met nipte voorsprong op Hi
nault. De Belgische renner stijgt daardoor pakweg van de
49ste naar de 33ste plaats in het algemeen klassement. Leuk
voor die jongen, leuk voor Panasonic, maar dat betekent
nog niet dat 'de spanning weer terug is, de Tour weer hele
maal open ligt, en er nog heel wat kan gebeuren voor we in
Parijs zijn', zoals de Nederlandse radio-verslaggever in zijn
enthousiasme uitbrult.
Wimbledon bood als kijkspel heel wat meer. Een brutale,
maar ook netjes opgevoede Westduitser, die uit het niets
opduikt en het toernooi wint. Tenminste wat anders dan
dat Zweedse gehang op de baseline, dat getier van McEnroe,
of dat eenzijdige geweld van al die service-kanonnen.
Maar waarom beperkt het commentaar zich op de Neder
landse televisie voornamelijk tot "15 beiden, en het kan nog
alle kanten op", of "30-15, en nog twee slagen verwijderd
van winst in deze game". Terwijl op de Duitse televisie in
de pauze tussen de games regelmatig een deskundig com
mentaar te horen was over het wedstrijdverloop moesten
de Nederland 1 en 2 ontvangers het doen met non-informa
tie over het «gemengd dubbel op baan 7, waar zojuist een
Grieks-Taiwanese combinatie verrassend had gezegevierd, of
met oninteressante details uit het verre verleden van Wim
bledon.
Lachen geblazen was het bij Olympus, het pan-europese
televisieprogramma dat deze zomer een reeks proefuitzen-
dingen op het kabelnet verzorgde. Fred Facké mocht Engels
commentaar leveren bij de beelden uit Wimbledon. "Dzis
is e ferry neis party" en "she corns up to ze net and lays ze
ball behind it wis wery muts effect".
Nou ja, die ellende is afgelopen, er wordt gewoon weer ge
voetbald. Ajax probeert het dit jaar meteen attractief zelf
moord voetbal, PSV deed weer de nodige spectaculaire aan
kopen, en Feyenoord ploetert voort met Duut en Troost.
Door sportjournalisten worden we uitgebreid op de hoogte
gehouden, en ook hier is het gezwets weer op alle fronten
te horen. Op de eerste de beste voetbalzondag sprak Leo
Steegman bij Studio Sport van "een voorzet met rechts half
buitenkant voet, ingekopt zijkant hoofd", of woorden van
dergelijke strekking. Het leuke van televisie is nou net dat
je kunt zien wat er gebeurt.
Dit soort informatie is dus niet alleen onzinnig, maar ook
overbodig. En in de kranten gaat het cok weer als vanouds.
"Gullit ging alleen op doelman Vulmaarin af en maakte
geen fout1-0."
Ik ben er niet blij mee
JAN SANDBERG
VAN JE VRIENDEN MOET JE 'T HEBBEN
Voor nieuw aangebrachte leden is AFC vaak een keiharde
club: de sfeer, of meer in het bijzonder de mensen die de
sfeer creëren, bevallen je of bevallen je niet. Een middenweg
is er niet. Sommige voetballers zijn daardoor al na een jaar
van het toneel verdwenen, terwijl anderen zich de sfeer la
ten welgevallen, op den duur er zelf aan gaan bijdragen en
tenslotte oprecht AFC-er worden.
Maar ook buitenstaanders zijn voor de aparte ambiance die
er na een thuiswedstrijd van het eerste in de sociëteit heerst
niet ongevoelig. Hoewel ze nooit lid zouden willen worden
van de Buitenveldertse hoofdklasser heb ik een keer een stel
Blauw-Witters na een derby zich kameradelijk met heel wat
AFC-ers aan de bar te goed zien doen aan het bier. Kenne
lijk waanden zij zich, nadat de muziek wat harder was ge
zet, in een bekende Amsterdamse kroeg, waar veel AFC-ers,
Blauw-Witters en ook Zeeburgianen plegen samen te ko
men. De vriendschappelijke sfeer ontging hen in ieder geval
niet.
Maar niet alleen op macroscopische schaal, zo te zeggen,
zijn vriendschappelijke banden belangrijk. Ook op micros
copische schaal, meer precies, in het veld, dragen zij bij tot
10
