UIT DE OUDE DOOS
Die rust was bij ons ver te zoeken. De echte liefhebbers
moeten met pijn in het hart hebben toegekeken hoe dit
Ned. Xl-tal zichzelf in vol galop voorbij liep. Je vraagt je af
wat ze uitgespookt hebben in die vijf dagen voorbereiding.
Normaal gesproken komt iedere prof gemiddeld vijf uur per
dag aan de bal, heeft men er 10 van gemaakt? Met nog een
paar uurtjes extra voor het praatje bij het bord en blijft
vooral aan de bal denken, Simon, voordat je slapen gaat.
Vijf dagen lang, geen wonder dat het keteltje overborrelde.
Leo mag best eens te biecht gaan bij zijn Engelse kollega's
die in de zwaarste kompetitie van de wereld hun spelers één
uur voor de wedstrijd in de kleedkamer verwachten. In vijf
dagen maak je geen geheel, daar heb je iets meer tijd voor
nodig. Het is daarom hypokriet om je achter spelers te ver
schuilen die niet op hun normale niveau spelen; de 'stress
bestendige' had hen vooraf iets van deze eigenschap mee
moeten geven.
Op 21 mei ontmoeten we AJAX op de De Boelelaan, een
jubileumwedstrijd t.g.v. ons 90-jarig bestaan. In deze Scha
kel ziet Jaap van Nek terug op de relatie tussen beide ver
enigingen. Wie anders? Hijzelf trad in 1924 aan in een wed
strijd (waarvan het verslag meeloopt) tegen onze vrienden
uit De Meer.
Ons sportpark zal naar we hopen tot aan de rand gevuld zijn
(de toegang is gratis). Wie weet kan de huidige lichting re
vanche nemen voor die nipte nederlaag in '24.
Dit redaktionele relaas komt een tikkeltje fragmentarisch
over, van de hak op de tak. Zoiets kan gebeuren wanneer je
vooraf moet werken en er weinig tijd rest. We gaan terug
naar de 28e april, met ONS EERSTE waren we te gast bij
Elinkwijk. Onze race, was het eigenlijk wel een race, om
DHC alsnog te achterhalen, werd in Zuilen een abrupt halt
toegeroepen. In de tweede helft werden we geruisloos naar
een 3-0 nederlaag gespeeld, een ontnuchterende ervaring.
Diep in ons hart gloeide nog een vonkje hoop, de bekroning
voor de 90 jaar dat we achter het leer aanhollen.
Het mocht niet zo zijn, de leider zelf liet ons een week later
zien, alhoewel weinig overtuigend, wie de beste van de afde
ling is. DHC kwam laat in de tweede helft via een kluts op
1-0, daar bleef het bij. De strijd om het periode-kampioen
schap lijkt met dit resultaat ook tot het verleden te behoren,
alhoewel wonderen de wereld niet uit zijn.
Hoop doet leven!
Hulde aan 3 en 5 (zie boven), zij behaalden de titel wel.
Ook 2 doet volop mee. Na de winst van de afgelopen
zondag staan ze gelijk met AJAX 3 met nog twee wedstrij
den te gaan.
Nog even en de laatste restjes kunnen verwerkt worden in
de totaalstanden. Chris Schroder zal het u, zoals te doen ge
bruikelijk, laten weten.
De toekomst aan de jeugd; een principe waarmede ik het
volkomen eens ben en zelf op diverse terreinen in praktijk
heb gebracht.
Onze diverse kommissies hebben prima werk verricht met
het organiseren van de feestelijkheden voor het 90-jarig be
staan. Toch is het mij daarbij opgevallen, dat het verleden
eigenlijk in de vergetelheid is geraakt. Het is toch een vast
staand feit, dat ons college van Ere-leden 12 personen telt,
hetgeen niet te veel is na 90 jaar. Het opvallende daarbij is,
dat van deze 12 man 3 voorzitter en 1 bijna af-voorzitter
zijn, te weten Dick Bessem, Henk Kappelhoff, Dio Hermens
en Jan van Dijk. Deze 4, indien tijd, gezondheid en weers
omstandigheden het toelaten, zijn nog steeds bij thuis- en
uitwedstrijden aanwezig. Zij hebben in het verleden veel be
langrijk werk voor AFC gedaan. Naast deze nog levende
Ere-leden hebben wij een aantal voorzitters gehad (ik noem
Schaf Scheepens, Ignaz Galavazi, Fons de Vilder, Arie Mets
en Nico Holtzappel), die allen hun steentje, ik mag wel zeg
gen steen, hebben bijgedragen voor onze good old AFC.
Het is jammer, dat ons Ere-leden College niet het initiatief
en de energie heeft kunnen opbrengen ter ere van het 90-
jarig bestaan bij elkaar te komen en een gezamenlijk cadeau
aan te bieden, alhoewel de eerlijkheid gebiedt, dat zij indi
vidueel hun aandeel hebben bijgedragen om de feestelijkhe
den te doen slagen.
Het bovenstaande kwam mij voor de geest, toen bleek dat
het voornemen bestond een erewedstrijd te doen spelen
tussen Ajax en AFC, de eerste nu 85 jaar en wijzelf 90 jaar
en dat bracht mij tot de tijd van mijn eigen jeugd, dat wij
om het officieuse kampioenschap van Amsterdam in 1924
tegen Ajax speelden op het oude Ajax-terrein in de Water
graafsmeer hoek Kruislaan en Middenweg (tot 1920 speel
den wij daarnaast) en met 3-2 verloren.
Ajax: een begrip in Amsterdam sinds onheugelijke tijden
en nog altijd in de top spelend. Dat is een bewijs, dat deze
club goed geleid werd en wordt en m.i. door capabele en
goede voorzitters, bestuurs- en commissieleden, trainers,
coaches en aanvoerders. Als goede Amsterdammer volg ik
de Ajax-verrichtingen op de voet en het opvallende daarbij
is, ook uit mijn eigen speelpraktijk, dat in doorsnee Ajax-
elftallen op de 10 wedstrijden tegen AFC-elftallen er 7 win
nen, 2 verliezen en 1 gelijkspelen. Het bewijs werd nog eens
in de afgelopen weken geleverd toen onze A juniores knock
out gingen tegen de Ajax-jeugd. Deels is dat ook begrijpe
lijk, omdat de principes van Ajax en AFC ver uitelkaar lig
gen, t.w. de eerste is een profclub met bijzondere begelei
ding van spelers, wij zijn een amateurclub, die andere maat
staven aanlegt.
Laat ik nu terugkeren tot mijn jeugd. Ik dacht in 1922
tegen Ajax gespeeld te hebben. Bij bladeren in de AFC
Schakels bleek dit september 1924 te zijn geweest. Hieron
der volgt het verslag uit die tijd geschreven door 'V'. Ik
weet echter niet meer wie V. was. Bij deze opstelling wil ik
eerst nog opmerken, dat van dat elftal nog drie spelers in
leven zijn, te weten Carel Alandt, Gé Breethoff en onderge
tekende, alle drie thans boven de 80 en alle drie nog volop
in AFC gei'nteresseerd. De Ajax opstelling vind ik niet ver
meld (misschien in de Ajax-annalen), doch twee spelers, die
toen meededen, t.w. Jan de Boer (keeper en oud-internatio
nal) en Wim Volgers (voorhoede-speler en ook oud-interna
tional), beiden rond 85 jaar, zijn nog trouwe Ajaxieden.
Van verdere tegenstanders uit die tijd t.w. Jo en Fons Pel
ser, Gupfert en De Natris etc. weet ik dit niet. AFC was in
1924 reeds over een dieptepunt heen, nadat wij uit de Mar
garine 1e klasse in 1922 verdwenen waren (en eerst in 1962
in de 1e klasse terugkeerden), vooral doordat wij spelers als
Addicks, Schetters, Kooy en Hamel verloren hadden (die
merkwaardig genoeg allen naar Ajax verdwenen waren).
Hieronder volgt het verslag 1924:
De finale om het Gouden Kruis, september 1924
Gezien de verrichtingen van ons eerste elftal den vorigen
dag in het Arol-tournooi waren mijn verwachtingen hoe
onze jongens zich tegen Ajax 1 zouden houden niet al te
hoog gespannen, en toen ik Koninginnedag zoo tegen half
drie De Meer inkuierde, was ik er vast van overtuigd, dat
onze roodhemden er minstens met 2 of 3 goals verschil in
zouden gaan.
Nu, we hebben verloren, zeer eervol zelfs. Onze jongens
2
