VAN DE REDAKTIE
ELKE THUISWEDSTRIJD EEN GRATIS BOEKJE
DANK VOOR GROTE BELANGSTELLING
In plaats van mensen de ruimte in te sturen, steeds dodelij
ker vernietigingswapens te produceren, zouden de geleerden
van de wereld zich bezig moeten houden met het vervaar
digen van een serum: het anti-agressieserum.
Het moet een serum zijn dat direkt na de geboorte wordt
toegediend, gelijk de tetanus-, tyfus- en kinkhoestprikken.
Het anti-agressieserum moet afdoende zijn, het mensen
kind zal voor de rest van zijn of haar leven gevrijwaard zijn
van elke vorm van agressie.
Al direkt bij de aanvang van het nieuwe seizoen word je
gekonfronteerd met mensen, die zich van de gangbare nor
men niets aantrekken. In de wedstrijd AFC 6 tegen DWSV 2
(zondag 3 september) komen wij acht minuten voor tijd
met 3-2 voor. Direkt hierna volgt een aanval van de tegen
standers die uitmondt in een schot dat door een der onzen
wordt geblokkeerd met de schouder. Het is een grensgeval,
de scheidsrechter laat doorspelen. Deze man, die opvallend
veel gelijkenis vertoont met Woody Allen, heeft zich opge
offerd de fluit te hanteren, gezien de (traditionele) absen
tie van de echte scheidsrechter. Hij doet dit voortreffelijk,
past zeer konsekwent de voordeelregel toe, is steeds ter
plekke en heeft de wedstrijd volkomen in de hand. Wat ge
beurt hierna?
De bal is ondertussen aan de andere kant van het veld en
plotseling ligt de scheidsrechter op de grond. De man is
op de grond gesmakt door een DWSV-speler, die van me
ning is dat hij ten onrechte niet heeft gefloten; hij eist een
vrije trap. Er volgt een opstootje, de scheidsrechter verlangt
excuus; na lang aandringen door de aanvoerder van de gas
ten en na veel besmuikt gelach van de dader, komt die er
ook. Desgevraagd verklaart de scheidsrechter na afloop dat
hij een duw kreeg, hij sukkelt al enige tijd met een zwakke
knie, vandaar zijn verlangen om op de grond te gaan zitten.
Een vergoeilijking, zoals die regelmatig wordt gedemon
streerd voor de strafkommissie van het betaalde voetbal, de
ene hand wast de ander. De dader loopt vrolijk lachend van
het veld, men is nog op 3-3 gekomen door het gebeuren
was men bij ons een tikkeltje van slag geraakt en om zijn
mentaliteit nog eens extra te benadrukken trekt hij achter
de rug van de arbiter een gekke bek.
Op diezelfde dag loopt Edwin Geluk oplettend over het par
keerterrein direkt voor ons clubhuis. Op de vraag of hij het
verkeer staat te regelen, vertelt hij dat hij een oogje in het
zeil houdt; er is voor de zoveelste keer een auto openge
broken. In de nabije toekomst zullen wij zelf voor parkeer
wachten dienen te zorgen.
Een paar dagen later, het is 's avonds even voor negen, belt
een E-tje naar huis of zijn vader hem wil komen halen.
"Nee, papa niet aan de weg. U moet doorrijden tot aan
het tennispark, tot aan de paaltjes ik ben bang voor dat
stuk naar de weg."
Wie weet wordt het serum ooit uitgevonden.
Terug naar de bal, dat beetje lucht omgeven door een lapje
geplastificeerd leer, dat ons de komende maanden weer vol
ledig in de ban zal houden.
Het eerste elftal had een prima start, het Haagse VUC werd
met een 3-1 nederlaag naar huis gestuurd. Vooral in de eer
ste helft werd er attraktief voetbal gespeeld, waarbij het te
betreuren viel dat onze nieuwe aanwinst Rob Fafiani al na
tien minuten uit moest vallen na een onverantwoorde tackle
van VUC's nummer 2 Ed Mintjes. De roep van goalgetter te
zijn was Rob kennelijk vooruit gesneld, krimpend van pijn
lag hij minutenlang op het veld. Het gevaar was geëlimi
neerd: het zoveelste staaltje van agressie. Etienne Spee ver
ving hem en had een prachtige binnenkomer. Uit zijn voor
zet scoorde Lloyd Headly ons eerste seizoen-doelpunt.
Martin Duinker, die het electronisch scorings-bord (hartelijk
dank. Dirk van der Klaauw!) bediende, mocht hierna nog
drie keer in aktie komen. Dat het cijfer 2 niet al te snel uit
de box wenste te komen lag niet aan Hans Bergsma, die bij
zijn volgende doelpunt z'n ere-rondje zal uitbreiden tot
voor de bar van ons clubhuis, maar aan de slechte opstelling
van de bedienaar. Achter rijen dik publiek kan je een ha
pering verwachten. Martin. Met nummer 3 ging het alweer
wat beter, Theo van Seggelen was dit keer de aanstichter.
Al met al een veelbelovend begin, dat, zoals elftalleider
Kees Gehring het in de persmap verwoordt, reden tot zelf
vertrouwen geeft. Hij voegt daar gelijktijdig aan toe waak
zaam te blijven voor hoogmoed, een terechte waarschu
wing.
Uit die voortreffelijke persmap, samengesteld door Lex
Rimini, Gerard Trebert en Hans de Bie, wordt in deze Scha
kel het één en ander overgenomen. Aan de andere kant van
deze pagina treft u de elftalfoto aan, elders volgt een e,. ;uê-
te van de spelersselektie.
Stof genoeg dit keer om tot een aanvaardbare uitgave te ko
men.
Bij de wedstrijd AFC - VUC heeft AFC de traditie voortge
zet, om de toeschouwer het boekje "Welkom bij AFC
Thuis" gratis aan te bieden.
In de reeks 'Spelers van toen en nu' kwam Bas Rachman
aan het woord, wiens uitlatingen door Hans de Bie werden
opgetekend. Gerard Trebert schreef ons de start van de
competitie en Jack van Gelder startte met een persoonlijke
kolom, dit keer over het bijgeloof in de voetbalsport. Het
boekje bevat verder de opstellingen van de beide elftallen
en het wedstrijdprogramma. U zult de komende wedstrij
den 'AFC Thuis' aangeboden krijgen. Hebt u ideeën of sug
gesties, misschien een voorstel over een interview, laat het
de perscommissie van AFC dan weten.
Perscommissie AFC
Wij beiden zeggen AFC hartelijk dank voor de prachtige
bloemen, die wij, elk van ons, in het ziekenhuis hebben ont
vangen. Wij zijn ook erg blij met de komst van vele AFC-
vrienden en vriendinnen naar de Valeriuskliniek en het VU-
ziekenhuis. Een en ander draagt ongetwijfeld bij tot onze
genezing.
Dora de Bie verblijft voorlopig nog in de Valeriuskliniek,
zoon Hans is inmiddels uit het VU-ziekenhuis ontslagen na
ruim een maand verschillende hospitalen. Hij moet thuis
nog revalideren. U bent voorlopig dus nog welkord bij Dora
de Bie in de Valeriuskliniek.
De ervaring van de afgelopen weken heeft ons opnieuw ge
leerd dat AFC meer is dan zo maar een voetbalclub.
Dora en Hans de Bie
2
