Met een forse handklap wordt het instrument tot rust ge
bracht. Snel uit de veren en rap in de plunje, want Gronin
gen is de bestemming. De B- en de C1 het laatste gehal
veerd, omdat vier vaste krachten op het laatste moment af
schreven, stonden nog wat slaperig aan de De Boelelaan.
Rein Hansen, onze chauffeur voor dit lang-weekend, had de
luiken van zijn limousine al open. Doordat onze tweeling
van de B1 het bed maar moeilijk kon verlaten, werd het ver
trek uitgesteld tot 8.00 uur, echter toen moest het startsein
gegeven worden en zette de karavaan, omlijst met vele
ouders die ergens in de buurt van Groningen hadden gere
serveerd, zich in beweging. De discomuziek door Rein aan
gezet hield de boys in conditie, hetgeen ook wel moest om
dat er door de reeds vermelde vertraging in Groningen bij
Be Quick weinig tijd voor een warming-up over zou blijven.
Door de polder werd het Friese land snel bereikt en werden
de Friezinnetjes net ontwaakt door onze jongens er op at
tent gemaakt dat zij dit weekend in het noorden zouden
verblijven. De mooie Friese meren achter ons latend werd
de provinciegrens Groningen bereikt en zette de aangevulde
karavaan zich een weg naar Be Quick. Om 10.00 uur werd
het stadion Esserberg, door middel van onze jeugdige die
hier eerder waren geweest, bereikt. Een stralende zon die de
regendouw van het prachtige complex deed verdwijnen
stonden onze B-boys reeds om half elf op de piste om Leeu
warden te bestrijden. Een snelle openingstreffer van de
vrienden der Friese hoofdstad deed ons nu echt ontwaken.
Bert Millenaar, de latere 'Gijs van Puffelen' en tevens de
topscorer van het gehele toernooi, trok nog voor de doel-
wisseling de partijen op gelijke hoogte. Na de speech van
trainer en begeleider een agressief AFC binnen de lijnen en
met kanjers van doelpunten van Angelo, Michele en de be
nutte strafschop van Bert was de eerste zege met 4-1 bin
nen. In dit goed gesmeerde toernooi was de volgende tegen
stander de gastheer zelf. Daar ook zij de eerste hindernis
goed waren doorgekomen, mochten de onzen een fikse te
genstander verwachten. Het hoofdveld van het stadion
maar even goed voor 18.000 toeschouwers lag er per
fect bij en voor een tweehonderd-tal toeschouwers mochten
wij hier aan de bak. In een goede wedstrijd van ook al weer
tweemaal twintig minuten tekende alweer Bert een 1-0 zege
aan. De eerste concurrent was dus afgeschud geworden en
gingen de onzen met mede-poulestrijder Zandvoortmeeu-
wen aan de leiding. De volgende tegenstander Roden op het
moment nog zonder punten zou in de laatste wedstrijd van
deze dag ook op het stadion hoofdveld bestreden worden.
Daar al onze veertien knapen het hoofdgrasveld eens wilden
ruiken, werden onze topschutters in de dug-out gehouden.
Het ritme was even weg, misschien ook omdat nu vele jonge
Groningse freules de tribunes hadden bevolkt, met wie de
onzen inmiddels kontakten hadden gelegd. Een 0-0 rust
stand was beneden onze verwachtingen en toen wij ook nog
op een verrassende 0-1 achterstand werden gezet kon Bert
weer uit het trainingspak en toen de humoristische Amster
damse anecdote. Bert werd bij de scheidsrechter geroepen
om zijn naam op te geven. Uit kwasie van gein meldde hij
zich als Gijs van Puffelen, hetgeen later drie minuten door
de scheidsrechter werd ontdekt niet het juiste kon zijn en
kon Bert weer vertrekken. Gelukkig kwamen wij op 1-1 en
frommelde Freek in de laatste minuut de winnende goal
erin, derhalve gingen wij op de eerste dag, mede aan de lei
ding in de poule met Zandvoortmeeuwen, die echter één
doelpunt in saldo beter stonden. Opgewacht door onze
pleegouders waar halsreikend naar werd uitgekeken of er
nog schone freules bij waren, verlieten wij het stadion om
ons verder in het nachtelijk leven van Groningen na een
warme hap te kunnen storten. Disco's en dancings als Privé
en C'est pa werden ons deel en adressen uitgewisseld. Zon
dag 3 juni alweer een vroegertje. Om 9.30 uur tegen mede
koploper Zandvoortmeeuwen. In de vroege ochtend had
Pluvius weer zijn best gedaan maar was er gelukkig een goed
windje komen opsteken, hetgeen van doel tot doel stond.
Eerst de bries tegen die ons wat parten speelde met de verre
trappen van de boomlange doelverdediger der Meeuwen.
Maar Michel als laatste man wist onze verdediging de rust
bij te brengen en was er geen sprake van enige paniek. De
gelijke ruststand mocht in ons voordeel genoemd worden.
Na een wervelende actie van Angelo bracht hij het leder na
een voortreffelijke voorzet op de kruin van Bert en hoepa,
raak was het en de vierde overwinning in de zak. Een gelijk
spel in onze laatste poulewedstrijd tegen Stadskanaal zou
genoeg zijn de finale te bereiken. Maar gretig als wij waren
wensten wij zonder verliespunten de finale in te gaan.
Een hele knappe aktie van Paul op links bracht alweer Bert
in stelling en de 1-0 overwinning tot stand. Op een rustige
wijze werd naar de finale toegeleefd. De spieren inmiddels
wat stijf en stram werden door trainer en leider door massa
ge wat soepel gehouden en kon op stadion hoofdveld om
16.00 uur de finale tegen Velocitas beginnen. Een adembe
nemende pot. Golvend voetbal op en neer met wat betere
kansen voor ons, echter werd de roos niet getroffen en ein
digde de eerste helft dubbel blank. De tweede helft een zelf
de spelbeeld; wij technisch beter hadden moeite met het
direkte spel van de Velo's. Hetgeen lange halen en dan snel
thuis het stramien was. Een ieder verzoende zich al met een
verlenging van twee maal tien minuten tot Jack als een du
veltje uit het bekende doosje een prima diepte pass van zijn
schoen liet vertrekken, die Bert bereikte en deze zette in
zijn snelle actie de Velocitas keeper op het verkeerde been,
echter bereikte zijn goed ingestudeerde schuiver de paal en
het terugspringende ding werd met nog anderhalve minuut
te gaan door Bert Eelzak ingeschoven en ontvingen wij na
een magistrale wedstrijd uit hande van mevrouw Van Linge
de 'Evert van Linge Bokaal' met daarbij behorend de prach
tige vaste beker en ieder zijn verdiende medailles met de
Be Quick-vaan, welke vereniging van deze plaats nogmaals
bedankt voor dit voortreffelijk georganiseerde toernooi.
'De Top Drie'
INGEZONDEN STUK
A2 in het WFC-toernooi, het besluit van een seizoen
Hemelvaartsdag bracht ons in Wormerveer heel mooi weer
en spijkerhard voetbal. Hollandia uit Hoorn gebruikte han
den en voeten, maar dan als ware het een karatewedstrijd
om ons in alle opzichten betere voetbal te ontregelen, waar
bij een van hun spelers zich zelfs niet ontzag Patrick Bakker
een aantal tanden door z'n lip te slaan. Als je op die manier
een wedstrijd op 0-0 kunt houden, lijkt me dat een weinig
eervolle zaak. Je vraagt je dan ook langzamerhand af of het
nog zin heeft aan dat soort toernooien mee te doen, zeker
als ook de gastheren zelf een heel slecht voorbeeld geven.
Het was jammer, des te meer omdat het de laatste wedstrij
den van dit seizoen waren. Jongens en ook ouders, allemaal
heel hartelijk dank voor een plezierig seizoen dat ik met jul
lie mocht doorbrengen. Diegenen die overgaan naar de se
nioren wens ik veel sterkte en succes toe in die toch andere
voetbalsfeer, de anderen wens ik veel succes toe in het sei
zoen '84 - '85 als A junior.
Ik hoop dat iedereen een plezierige en zonnige vakantie mag
hebben. Toi toi en tot ziens.
Gerard Mulder
7
