RONDOM DE BAL
beloning. Kees Gehring werd diep aangespeeld, zijn jeugdi
ge tegenstander werd op een paar meter gezet en een fraaie
lob maakte de uitlopende doelman kansloos: 0-1. Die stand
was verdiend omdat wij technisch meer in huis hadden,
vooral Edwin Geluk speelde een dominerende rol op het
middenveld. Wat heet rechtvaardig? In diezelfde minuut
kwam ABN langszij door een schot van afstand, dat vanaf
de zijlijn houdbaar leek. Niet veel later leidde een situatie
die met het hoofd (letterlijk) opgelost had kunnen worden
tot 2-1 en ook nummer drie verdween even later in de rech
ter bovenhoek. Direkt hierop deed Fred Berrier de hoop
herleven, van dichtbij scoorde hij ons tweede doelpunt maar
de aanvoerder van ABN liet Kees Boyenk voor de vierde
keer naar 'achteren' gaan. De strijd was gestreden.
ZAT 1 is geen jonge ploeg, toch was de konditie uitstekend.
Men bleef steeds opnieuw de aanval zoeken, elk duel werd
met overgave aangegaan. Wanneer blessures en schorsingen
zijn genezen, zal men in de lift plaatsnemen. Die kan ge
makkelijk stoppen in de buurt van subtop, de kwaliteit hier
voor is volop aanwezig.
"Reculer pour mieux sauter" zeggen de Fransen. Achteruit
gaan om beter te kunnen springen, is zeker toepasselijk voor
de gedragingen van ons eerste zaterdagelftal in dit seizoen.
C.
Donderdag de 22ste werd Gijs Nijman 70
jaar! Een uitgebreide delegatie kwam hem
die ochtend feliciteren met deze dag, Gijs
ontving hen vorstelijk.
Ook zijn leven is verweven met AFC, al
op jeugdige leeftijd gaf hij de wens te ken
nen voor het roodzwart uit te komen. Hij
bevolkte de hoogste elftallen, voorname
lijk in de tweede linie. Een voetballer die
z'n hersens gebruikte, er was voldoende
van aanwezig. Nu nog trouwens, de heren kaarters weten er
van mee te praten. Hij bleef lang aktief om zich meteen
daarna in te zetten voor de organisatie, het werk achter de
groene tafel. Als bestuurslid en lid van de elftalcommissie
heeft hij erg veel voor de vereniging gedaan, vandaar waar
schijnlijk dat de delegatie groter was dan anders. Het altoos
zonnige humeur van het 'slachtoffer' kan eveneens medebe
palend zijn geweest.
Van harte proficiat, Gijs Nijman, met de leeftijd der ster
ken!
Vorige week kwam het bericht dat Coen Colijn getroffen
was door een hartaanval. Door snel en gedecideerd optre
den van zijn vrouw kwam hij bijtijds aan de monitor in het
streekziekenhuis in Castricum. Gelukkig bleek de aanval
niet al te ernstig, het verblijf in het ziekenhuis zal niet van
lange duur zijn.
Coen, in de vijftiger jaren vaste keus in ONS EERSTE, heeft
ons wel laten schrikken. Hij heeft gelijk wanneer hij stelt
dat je zoiets niet van tevoren kunt aankondigen. Je mede-
kaarters, die je inmiddels al van een attentie hebben voor
zien, verwachten je binnen de kortst mogelijke keer terug
aan de kaarttafel.
VAN HARTE beterschap, Coen Colijn!
Verdwazing
De KRO-SPORT op maandag
avond, de uitzending van 19
maart, had een opmerkelijk
'item'. Het betrof de Europe
se kampioenschappen judo
voor dames. Een Hollands
meisje was doorgedrongen tot
de derde ronde en moest het
opnemen tegen een zwakker geachte tegenstandster; de
winnares kwam in de finale. Men had de tegenstandster ver
keerd ingeschat, de partij ging verloren. Het Hollandse meis
je, dat je eerder een aantal keren, gedurende nachtelijke
uren, op de weegschaal zag stappen ze moest een half
onsje verliezen om mee te kunnen doen in de door haar ge
wenste gewichtsklasse deed er alles aan, het mocht niet
baten. De coach begeleidde haar verbaal tijdens de partij,
zweepte haar op, schreeuwde haar toe, ze moest de ander
tillen en neerleggen. Of iets van dergelijke strekking. De
man stond aan de rand van de mat, gelijk een krijgsheer uit
vroeger tijden. Met korte venijnige zinnen, die klonken als
zweepslagen, probeerde hij zijn pupil te overtuigen van haar
eigen kracht. Ze werd zelf verzocht hem aan te kijken, zo
dat hij haar onder hypnose naar de overwinning kon
brengen. Voor deze benadering werd haar weinig tijd ge
gund.
Zoals gezegd, de partij ging verloren. Even later zoomde de
kamera in op twee op de grond zittende ineengestrengelde
figuren, het schokkende lichaam van het meisje werd opge-
vanqen in de armen van de coach, de tranen vloeiden rijke
lijk.
Onaangedaan kon je deze beelden niet bekijken maar zeker
niet met de gevoelens die zij op dat moment koesterde. Je
huiverde, dit had niets meer met sport te maken.
Voorwaarde
De voorzitter van deze vereniging is immer bescheiden in de
veslaggeving van zijn sportieve prestaties. Des te opmerkelij
ker kwam het een tweetal leden voor dat hij, na afloop van
een alles vergend partijtje indoortennis, te kennen gaf nog
kort geleden een partijtje tien over rood (biljart) gewonnen
te hebben.
Men keek elkaar aan, haalde de schouders op en schudde
het hoofd. "Over rood, zei je" werd er voor alle zekerheid
gei'nformeerd. "Dat is niet de gemakkelijkste discipline."
"Over rood", zei de voorzitter zeer beslist.
"Kan dat nog gecheckt worden?" vroeg het andere lid met
een blik op zijn klok. Het was inmiddels na middernacht en
de kelen waren, uiteraard, op een verantwoorde wijze ge
smeerd.
"Tuurlijk" riep onze eerste man. "We hebben toch een so
ciëteit." Met stijgend ontzag bekeek het tweetal even later
de bewijslevering, de bescheiden sporter kreeg de ene punt
gave carambole na de andere, terwijl zij zich mochten uitle
ven in ketsers en poedels. Na de tiende verhief onze presi
dent zich van het biljart en keek triomfantelijk om zich
heen.
"Je houdt het niet voor mogelijk" zei het ene lid. "Dat ons
dit moet overkomen" mompelde nummer twee.
"Een vaste hand onder alle omstandigheden, mijne heren.
Daar moet een voorzitter nou eenmaal aan voldoen."
Zelfkennis
Een getrouw aanhangster benadert tijdens de zaterdagwed
strijd ABN - AFC de redakteur. "Ben je hier nou om over
2
