Spelers gevraagd voor 12e Maccabiade
->§\
I
I
ZO ZIE IK DAT
SDZ - AFC 5: 1-6 (0-1)
b) Voornaam:
c) Adres:
Van 15 tot 25 juli 1985 wordt in Israël de twaalfde Macca
biade gehouden. Het ligt in de bedoeling, dat opnieuw een bhb m
Nederlands voetbalteam wordt afgevaardigd naar deze Joodse f
Olympische spelen. a)Naam:
Ten einde tot een zo sterk mogelijk team te komen, stelt het I
Nederlandse organisatiecomité zich voor om reeds gedurende
dit voorjaar een aantal oefenwedstrijden te spelen Als plaats
van handeling geldt: het KNVB-sportcentrum. Spelers, die
denken hiervoor in aanmerking te komen dienen aan de volgen-
de criteria te voldoen: I
Men dient lid te zijn van de KNVB en op het niveau hoofdklas'
se, eersteklasse, tweede klasse uit te komen
Men dient Joodse ouders te hebben, dan wel een Joodse
vader of moeder
Het organisatiecomité verzoekt de clubbestuurders een en
ander onder de aandacht te brengen van de leden. Hierbij valt
te denken zulks te doen plaatsvinden via een publicatie in het
clubblad. Bij de aanmelding dienen de volgende gegevens
bekend te worden gemaakt:
Overgenomen uit: Voetbal Totaal, 6e jaargang nr 16
(het officieel orgaan van de KNVB)
d) Telefoonnummer:
e) Naam vereniging:
f) Plaatsin elftal:
I Aanmelding geschiedt via: Organisatiecomité 12e Maccabia-
^de, Hillenraadt 36,1083 AJ Amsterdam, tel. (020)42 70 74.
De sportpagina's van de kranten wijzen het ondubbelzinnig
uit: AFC ligt lekker bij de pers! Er verschijnen wekelijks
royale verslagen van de door AFC's eerste team gespeelde
wedstrijden. Dat ligt dus aan de resultaten van dit team.
Draait een ploeg goed in de competitie, dan zijn de sport
journalisten er extra in gei'nteresseerd. AFC behoort dit
jaar duidelijk tot de ploegen, die het kampioenschap zou
den kunnen pakken en dan ben je, hoe je het ook wendt of
keert, nieuws. Hoewel, en teammanager Kees Gehring ver
telde mij dit enige dagen geleden, AFC's eerste elftal vanaf
de eerste de beste competitiewedstrijd vanaf nu het veld in
zal gaan met de gedachte dat kampioen worden niet persé
hoeft. Wég dus met die druk van favoriet zijn, opgehoepeld
dus met die indruk dat er wel eventjes een sterrenploeg
komt opdraven. AFC heeft nu voldoende punten bijeen om
het degradatiespook niet meer hoeven te ontmoeten en dat
is op zichzelf op dit betrekkelijk vroege punt in de compe
titie al een weelde. AFC kan dus vrij-uit gaan ballen! Zon
der druk en hopelijk ook zonder de voelbaarheid van ver
wachtingen van leden en supporters, waarvan er een boel in
hun gedachten de kampioensvlag al gehesen heeft. En als we
dan toevallig alsnog als eerste eindigen, dan is dat mooi
meegenomen. In hoeverre de toch redelijk goede prestaties
van AFC samenhangen met de nieuwe publiciteits-aanpak in
de club valt moeilijk aan te tonen. Hoewel ik persoonlijk
geloof, dat alle gebeurtenissen in onze wereld en daarbuiten
met elkaar samenhangen. Een feit lijkt evenwel, dat de wij
ze waarop AFC dit seizoen de ge i nteresseerde pers tege
moet treedt zonder twijfel zijn uitwerking moet hebben.
Een persmap bij het begin van het seizoen, bij elke thuis
wedstrijd de pers opvangen in de 'bestuurshoek' van het
clubhuis en bereidheid om op alle mogelijke momenten be
schikbaar te zijn om nieuwsgierige journalisten telefonisch
te informeren. Zoals Sal van Gelder dat doet bij de immer
geinteresseêrde Peek Jelsma van "Langs de Lijn" en "Het
Parool". Omdat ik geloof dat goede publikaties de spelers
stimuleren, denk ik dat de knipselkranten die AFC's publi-
citeitscommissie aan de spelers verstrekt, ergens hun uitwer
king ook niet zullen missen. De aandacht die een bezoeken
de journalist persoonlijk krijgt door een kop soep, een pilsje
en een vriendelijk woord in de 'bestuurshoek', een taak
waarmee met name Gerard Trebert en ik mij in de club be
zig houden, lijkt mij een verheugend nieuw facet in de bena
dering 1983 - 1984 door AFC van zijn public relations.
AFC is een opmerkelijke club, reden ook waarom de TROS
vijftien jaar geleden van de hand van Trebert er een volledi
ge dokumentaire aan wijdde. Als enige amateurvoetbalclub-
alIer-tijden! AFC bewijst met zijn organisatie op vele ver
schillende facetten een opmerkelijke club te blijven.
Zo zie ik dat!
Hans de Bie
Tegen onze gewoonte in speelden we afgelopen zondag om
half drie uit, terwijl ons eerste thuis speelde. We konden ons
dus niet verheugen op de massa's toeschouwers die vlak
voor de rust bij het eerste toch nog even een glimp komen
opvangen van de verrichtingen van het vijfde. Wel een koud
en winderig veld, maar een oergezellige kantine daar bij
SDZ, alles keurig verzorgd. André Hazes zong ons de gehele
middag toe. Toch viel ons nog een donderspeech ten deel
van onze bezielend leidende Peter v.d. Dungen. Ten eerste
was Johan v.d. Elsken te laat, maar werd snel opgebeld
met de mededeling dat z'n vader, één van onze supporters,
reeds gearriveerd was. Ten tweede hadden John Parsser en
Pieter Sandberg het over een vreemd voorgevoel, dat, naar
later bleek, op waarheid berustte. Maar schrikt u niet, beste
lezers, en werp even een blik naar de vetgedrukte letters en
vooral de cijfers, die boven dit opstel prijken. Onder de
strijdkreet "Eerste minuut!", in zwang geraakt bij elke af
trap die AFC, maar meestal de tegenstander, neemt, werd
ook deze wedstrijd begonnen. Een ietwat stroef begin, want
het duurde vrij lang voordat we scoorden. Dit klinkt mis
schien een beetje arrogant maar zo gaat het nu eenmaal bij
het vijfde. De eerste goal ontstond middels een strafschop,
genomen door Pieter. In eerste instantie miste hij wel. Maar
wat wil het geval? Onze opponent had een grensrechter aan
gesteld, die naar verluid, bij het eerste van SDZ was wegge
stuurd, aangezien hij te eerlijk vlagde. Pieter, snel als hij
is, ondervond aan den lijve de gevolgen hiervan. Want ken
nelijk had deze 'grens', buiten dat hij goudeerlijk was, de
cursus 'de buitenspelval' niet gevolgd. De 'scheids' had ken-
