VAN DE REDAKTIE
ONS EERSTE
Alhoewel het weer zich niet al te best gedraagt, komt de
lente onverbiddelijk dichterbij. Je merkt het aan de geëigen
de boodschappers, de op springen staande knoppen, het
lammetje maar ook aan de verhoogde aktiviteit van onze
zustervereniging de Amsterdamse Tennis Club. Afgelopen
week mochten we het eerste clubblad van het jaar ontvan
gen; een gewijzigd bestuur heeft met veel elan de fakkel
overgenomen.
Lenteverschijnselen direkt om ons heen zullen minder in
het oog springen dan andere jaren. De gemeentelijke dienst
heeft het nodig geoordeeld een fiks aantal bomen om ons
hoofdterrein weg te halen. Dit is geen gebeurtenis op zicf
zelf; het rooien van bomen, het weghalen van groen, ge
beurt thans op grote schaal door het gehele land. De ene
keer heten de bomen ziek te zijn, de andere keer wordt het
een bezuinigingsmaatregel (onderhoud) genoemd.
De bomen, die in ruim twintig jaar het veld een entourage
gaven, die een klein beetje deed denken aan de lommerlijke
Wandelweg, waren binnen enkele dagen geveld.
De burgerij ziet in stomme verbazing toe hoe dit geweld
overal om zich heen grijpt.
ONS EERSTE pakte drie punten en blijft de ranglijst aan
voeren. Vanaf juni vorig jaar is de ploeg bijeen, de kollekti-
viteit is groter dan ooit. Toch is er hier en daar slijtage
zichtbaar, de verrichtingen van de afgelopen maand waren
minder dan de frisse seizoenstart. Kan het een psycholo
gische kwestie zijn? De druk om elke week te presteren,
bang om een puntje te verliezen? Die druk mag zeker gehan
teerd worden wanneer men, zoals kort geleden, onderaan de
lijst bengelt. Dan is elke punt er één, nu met 22 punten mag
je je redelijk veilig voelen. Je kan fris van de lever spelen, el
ke tegenstander onbevangen tegemoet treden. Geen onno
dige scheldpartijen, geen (zinloze) aanmerkingen op de
scheidsrechter.
Plezier beleven aan je spel, zoals we dat al bijna 90 jaar
doen!
Zondag a.s. een bekerwedstrijd (3e ronde) om de districts
beker van de KNVB tegen Aalsmeer.
Dit is weer een andere beker dan die waarvoor wij enkele
maanden geleden afreisden naar Emmen. De strijd hierom
wordt gestreden door amateurteams, het winnen van deze
bokaal is zeker passend in onze huidige opzet. Aalsmeer is
een perfekte plaats voor een lente-doorbraak, op u allen
wordt dus gerekend!
CVV - AFC: 0-2
"Onbespeelbaar" werd er vooraf gezegd van het veld waarop
die middag gespeeld diende te worden. Nachtvorst had het
fraai gerolde terrein zeker aangetast maar de dagtempera
tuur deed maar weinig onder voor die van de nacht; de top
laag werd hierdoor niet al te zacht.
Van beide kanten begon men te voetballen alsof men op
ijs stond. De moeder van de porseleinkast beschermde de
doelen, ze had het erg druk met het oprapen van terugspeel
ballen. Toen bleek dat het aantal glijpartijen miniem was,
nagenoeg op de vingers van één hand te tellen, werd de
strijd levendiger. De aanvankelijke schroom om te vallen
verdween en AFC kreeg een licht overwicht. Toch leidde dit
maar tot één uitgespeelde kans voor de rust. Philip uit den
Bogaard haalde uit, de bal werd gekeerd en kwam terug bij
Etienne Spee, die net naast schoot.
De (lichte) druk bleef ook in de tweede helft, het duurde
echter tot de 80ste minuut voordat de eerste bres werd ge
slagen. Even daarvoor werd gewisseld: Henny Kottmann en
Orlando Patrick maakten hun opwachting. Het bleek, zoals
dat in het voetbaljargon heet, een gouden wissel te zijn.
Eerst kreeg Lloyd Headly de bal voor zijn rechtervoet op
aangeven van Henny en daarna scoorde Orlando uit een scri-
mage de bevrijdende tweede goal.
Een vrij forse schare AFC-supporters verliet lachend de Wie
lewaal. De negende winstpartij ontlokte zelfs een van hen
de opmerking: "Als we niet oppassen worden we nog kam
pioen".
Hij was zich bewust niet origineel te zijn, toch geeft deze
uitspraak de gevoelens van vele AFC-ers weer. Het voetbal
na de winterstop is nog steeds niet overtuigend, de punten
bij elkaar gesprokkeld.
En daar gaat het uiteindelijk om.
AFC - EDO: 2-2
Dit was een ander EDO dan het elftal dat op 2 oktober, vo
rig jaar, naar een kansloze 1-3 werd gespeeld. Jonger, agres
siever, gebrand om revanche te nemen. Al in het begin leid
de dit tot een serie aanvallen over rechts, waaruit op een
wat gelukkige manier het eerste doelpunt ontstond. Een
half geraakte bal verdween in de uiterste hoek. Direkt hier
na probeerde AFC het heft in handen te nemen; er kwam
pressie maar niet de uitgespeelde kansen die hierbij horen.
De schrale noordooster teisterde de kleumende toeschou
wers, die twee ijverige ploegen bezig zagen. Men hield elkaar
in evenwicht. Pal voor rust werd een solo van Theo van Seg-
gelen in het strafschopgebied op een ongeoorloofde manier
onderbroken door doelman Lemmink, Rob Ouderland vol
trok koeltjes het vonnis: 1-1. Zou de tweede helft een imi
tatie worden van vorig jaar? Die vijfenveertig minuten,
waarin ONS EERSTE zich serieus als leider aankondigde.
Wie herinnert zich niet de wereldgoal van Etienne Spee en
het verbluffend gemak waarmee de Haarlemmers werden
weggespeeld. En zie de scene werd (wegens enorm suc
ces) geprolongeerd! Pakte hij in Haarlem de bal hoog uit de
lucht, dit keer zocht hij het dicht bij de grond. De fraaie
snoekduik was er niet minder om: 2-1Een gelopen race
was de mening van de hh. experts langs de lijn. De inbreng
van twee verse spelers, t.w. Henny Kottmann en Eef Heyt
(voorzichtig terug van weggeweest) moest dit onderstrepen.
Dit keer viel EDO niet terug, men bleef de aanval zoeken.
Het was Hendriks tenslotte die van dichtbij met een bal in
één keer de verdiende gelijkmaker scoorde: 2-2.
Onze 250ste wedstrijd in de hoofdklasse werd een niet ver
wachte puntendeling. Tien jaar lang spelen we onafgebro
ken in de hoogste amateurafdeling; alleen EDO en ELINK-
WIJK kunnen zich hierop beroemen.
Nooit eerder hebben wij in die tien jaar na bijna 2/3 van
de kompetitie de lijst aangevoerd. Alleen dit feit op zich
is uniek!
C.
In de media is al uitvoerig aandacht ge
schonken aan de 60ste verjaardag van Ka-
rel Prior op zondag de 19e, de dag waarop
ONS EERSTE hem verblijdde met een
2-0 overwinning op CVV in Rotterdam.
Karei, bijna ridder, voetbalde niet in het
allerhoogste elftal. Dat hoefde niet, het
ging hem louter om het speelplezier. Ja
renlang bevolkte hij het derde en het vier
de, ergens op het middenveld. Zijn balbe-
2
