AFC-CABARET GAF VOORZET OP MAAT
RONDOM DE BAL
Die aangeboren snelheid bracht en brengt hij nog steeds in
de praktijk. In het eerste geval profiteerde AFC hiervan, die
in hem jarenlang een levensgevaarlijke rechterspits mocht
hebben. Zijn snelheid ging soms ten koste aan de kontrole,
waardoor hij net niet het eerste haalde. De ATC is de twee
de vereniging waarin hij nog steeds excelleert. Ook in dit
spel, waarom het soms om frakties van sekondes gaat, staat
hij vandaag de dag zijn mannetje. (Een paar jaar geleden
werd hij, samen met Dio Hermens, dubbelkampioen van de
veteranen.)
In talloze kommissies heeft hij zitting gehad, laatstelijk in
het lotto- en totowerk. Terecht werd hij tot Lid van Ver
dienste benoemd.
AFC is rijk aan dit soort figuren. Je staat niet stil bij hun
leeftijd, ze doen aan alles mee. Wanneer je dan het cijfer
hoort, denk je, dat bestaat niet. Toch is het zo, ze worden
moeiteloos ouder. De basis hiervoor is terug te vinden in
hun jeugd. Altijd tijd en ruimte vinden voor het bewegen,
voor het doen van sport. Ze zijn een levend voorbeeld voor
ons allen.
Kick Sierhuis wordt alsnog van harte gefeliciteerd met het
Privileges
"Ze stond voor me in de su
permarkt. Aan de andere kant
van de kassa: Brigitte Bardot.
Ik kon haar een hand geven,
zo dicht stonden we bij el
kaar. Ze mocht meteen afre
kenen, ze hoefde niet in de
rij te staan."
net terug van twee toch nog
wel koude weekjes St. Tropez.
"Bij de Kings in Amstelveen mocht ik ook eens zomaar
doorgaan, de bedrijfsleider had me herkend. Hij wist zich
nog een goal van me te herinneren in het dertiende."
"En heb je het geaccepteerd?"
"Vanzelfsprekend. Het was mijn enige goal in dat elftal ge
durende zes seizoenen."
Dépendance
Ook al voetballen we min of meer aan de rand van de stad,
het laven van doordeweekse dorstige kelen gebeurt toch
meestal in het hart van Mokum. Al eens eerder is een be
paalde gelegenheid genoemd, die zonder meer als dépendan
ce in aanmerking komt: de Pilsner Club van Teun van Veen.
In de late-forties was Teun een uiterst verdienstelijk mid
denvelder in het tweede juniorenteam. Nog voordat hij se
nior werd kwam hij bij zijn vader in de zaak. De ambities
om achter de bal aan te gaan werden allengs minder, de
klanten gingen voor. Ze gaan nog steeds voor. Bij de recente
grote Suisse-brand, het overslaan van vonken was geenszins
denkbeeldig, kwam hij niet op bed. Hij maakte van de nood
een deugd. Toen het sein vroeg in de ochtend op veilig
kwam te staan, ging hij door naar de Horecava, alwaar hij
nog even vier uurtjes dribbelen (zonder bal) meepikte.
Later op de dag stond hij weer vrolijk achter de tap en on
derhield zich op de eigen Van Veenwijze met zijn klanten.
Geen wonder dat vele AFC-ers de weg weten te vinden naar
de Begijnensteeg 4.
Verlost
We zitten James Orwell's BIG BROTHER dicht op de hie
len. Nog even (1984) en het Grote Oog staart ons overal
aan. In supermarkten, verkeerskruispunten en stadions is
het reeds zover. Televisiekamera's volgen uw doen en la
ten. Het is geleidelijk gegaan, u heeft amper geprotesteerd.
Wij beschermen uw en onze belangen, staat er soms als ver
ontschuldiging te lezen.
BIG BROTHER brengt ons niet alleen nadelen (inbreuk pri
vacy); het gaat ons leven ook vergemakkelijken.
De dag is niet ver weg dat je via teletekst het veld, het tijd
stip en je plaats in het elftal waarmee je die zondag moet
voetballen krijgt aangereikt.
Een clubblad is dan overbodig, zodat redakteuren verlost
zijn van geweeklaag wanneer iets niet geheel en al korrekt
is geplaatst.
Na Wim Kan, die zich kennelijk meer zorgen maakte om
zijn lieve Corrie dan om zijn publiek, kon het AFC-cabaret
dit jaar niet meer stuk. Want vele AFC-ers zijn en blijven
Kan-fans en er was helaas weinig reden tot juichen deze
keer. (Volgend jaar toch maar eens Freek de Jonge probe
ren luitjes.)
En zie, alsof ze revanche wilden nemen stonden AFC's
eigenste cabaret-artisten op nieuwjaarsdag daar op Goed
Genoeg aangetreden. Vier dames en drie heren in hun beste
kleren, een zaal vol eveneens feestelijk uitgedoste leden met
aanhang tegenover zich. Voor en achter de schermen nog
wat nerveus gedoe. De Combo nog eens wat met de stoe
len, schuivend van links naar rechts en terug.
Dan kan het beginnen. En hoe!
Elders in dit blad zal ongetwijfeld verslag worden gedaan
van wat ons werd voorgetoverd. Ik wil er slechts een paar
opmerkingen aan toevoegen.
Het was de vijftiende keer dat dit cabaret in wisselende sa
menstelling, maar wel steeds onder leiding van Pim Adriaans,
aantrad. Een prestatie op zichzelf. Terecht mag daarom van
een traditie worden gesproken. Persoonlijk heb ik het, in
het bijzonder als het gaat om wat grotere verbanden, niet
zo op tradities begrepen. Voor je het weet loop je achter de
verkeerde vlag aan het verkeerde lied te zingen (Robert
Long en Leen Jongewaard gaven daar in hun laatste pro
gramma een schitterend voorbeeld van).
Bovendien kunnen traditionele samenkomsten ook oerver-
velend zijn. Je blijft vanwege je goede fatsoen niet weg,
maar in je hart vervloek je de organisatoren. De traditie
van het organiseren is misschien nog wel de ergste van alle.
En over vervelend, want commercieel, gesproken. Onlangs
keek ik naar de TROS-tv. Een spuitwater fabrikant (was het
Seven Up, neen, maar wie was het dan ook al weer? Nou,
laat maar zitten eigenlijk!) maakte het evenement moge
lijk. Het motto was "Oud tegen Nieuw". Okker en Stöve
nog één keer in een vale glansrol. Het had allemaal weinig
met tennis te maken natuurlijk. Niettemin waren de spon
sor èn het sponsorbureau (15 procent) tevreden. Later ver
nam ik dat de vertoning het begin van een leuke nieuwe tra
ditie was. De regeringscommissaris verhoedde het! Waar
om dit voorbeeld?
Het AFC-cabaret begon haar programma met een persifla
ge op de STER-reklame, de heilige van onze dagen, uitmon
dend in de suggestie dat reklamegeld beter besteed zou zijn
aan datzelfde cabaret. Wat mij betreft akkoord!
Binnenkort vloeit immers de geldstroom van de kommercie
de AFC opstallen binnen. Sluipend, sluiks, openlijk? Mag
ik hier pleiten voor een klein stroompje in de richting van
onze tonelisten? Zij verdienen het dubbel en dwars.
Het AFC-cabaret zoals ik dat op nieuwjaarsdag heb beleefd
bereiken van dit kroonjaar!
Aldus Lou van Kranendonk,
2
