VAN DE BRUG AF GEZIEN
MET 'T ZESDE AAN TAFEL
Dezelfde Henny Kottmann, wiens zaligverklaring nu nabij lijkt, toucheert als laatste de bal. Welwillend laat iedere AFC-
er en EDO-er de bal de bal, die het doel in huppelt. Het is 1-1 en AFC is veilig!
Taferelen, die Pickelaar in - pakweg - geen 25 jaar heeft gezien, volgen. Een dolzinnige meute AFC-ers stort zich uit
over het veld, waar Doby Peters als eerste besprongen wordt door Henne Boskamp, wiens vrouw Letje nog achter het
hek Pickelaar pakt. Het hek, dat Pickelaar juist te hoog was - gelukkig maar - voor overschrijding.
In zijn volstrekte onbenul had Pickelaar zich tevoren al heimelijk verzoend met degradatie, zich voorhoudende, dat de
wereld er wel niet door zou vergaan en dat onze gezinnen er wel niet door zouden verkommeren.
Maar toch! We hebben de beker tot de laatste druppel moeten ledigen, maar we hebben het - op de valreep - gered!
Merci, jongens! Well done! Dus toch, dus toch, dus toch
Desertie
Zo zeer had Pickelaar zich al bij het degradatielot van zijn club neergelegd, dat hij na RVC - AFC (3-1het land - stuur
loos achter latend - even verliet voor geestelijk evenwicht. Met Pickelaarse, die dan vindt dat hij op zoek is naar zijn
verleden, trok Pickelaar naar Normandië. U weet wel, die kust in West-Frankrijk van 6 juni 1944. Wat te vrezen viel
bleek waar. Ook in oorlog zit brood en het toerisme bloeide welig. Duitse toeristen ontbraken echter volstrekt. Dat wel.
Pickelaar heeft zijn musea en gedenktekens afgewisseld met - als steeds - sportieve excursies. Zo was hij in Pont l'Evè-
que ooggetuige van het atletiek-kampioenschap voor de regio Calvados. En in Antwerpen bezocht hij een Spartakiade
voor geestelijk gehandicapten. Een waar sportfestijn, vol strijd en kompleet met de ceremonies-protocolaires.
De nummers 1, 2 en 3 kregen steeds allen goud. Slechts de diameters der medailles liepen af van 20 tot 10 centimeters.
En zo hoort het ook eigenlijk.
Kees
AFC - Neptunus, halverwege de tweede helft: wissel bij AFC. Kees Gehring wordt door Doby Peters naar de kant ge
haald. Een ovationeel applaus begeleidt hem op weg naar de dug-out. Zijn laatste optreden op Goed Genoeg in AFC I
was voorbij. Einde van een tijdperk. Zijn opvolger zal wel reeds klaar staan, maar Pickelaar staat nog even stil bij Kees
Gehring, het nerveuze raspaard. Wij kennen hem als de licht ontvlambare, flitsende technicus.
Buiten het veld zeer gemakkelijk en beminnelijk omgaande met jong en oud; hetgeen iets zegt in AFC. In het veld wel
eens - du moment - in de clinch met de scheidsrechter bij een geclaimde maar niet toegewezen penalty.
Geen mens echter zonder tekortkomingen. Pickelaar vat samen, dat Kees beter voetbalde dan zijn vader, maar dat Ad
Gehring toch de betere acteur was.
Kees, good sport, bedankt! Gewoon door Pickelaar, die voor zichzelf spreekt. En niet namens het voetbalintellect van
AFC of namens het Nederlandsche volk.
Dag Kees!
Dag
Met het voetbalseizoen zit ook het Pickles-seizoen er op. Pickelaar bedankt de clientèle.
Wellicht ziet hij u nog ter jaarvergadering. Voor zover dat niet het geval is: hij wenst u een goede zomer en alle zorg
voor uw dierbaren en u zelf. Tot ziens in september!
Sensatie. Emotie. Hitchcock had geen beter scenario voor
EDO - AFC kunnen bedenken. De 6e juni 1982 zal menig
AFC-er tot in de lengte der dagen bijblijven.
Dankbaar zijn wij voor het behoud van het hoofdklasser
schap. Dankbaar voor de inzet van spelers, trainer en bege
leiders, die toch telkens weer de accu wisten op te laden.
Dankbaar voor de steun van al die honderden AFC-ers,
soms van heinde en ver gekomen, om hun club te steunen.
Dankbaar voor de morele steun, die ons van alle kanten be
reikte. Toch nog eind goed al goed.
Gelukwensen aan Blauw Wit, na 2 jaar weer terug in de
hoofdklasse en aan onze vrienden van CVV, na 1 jaar
weer terug. Sterkte voor onze tegenstanders in de nacompe-
titie EDO en Neptunus.
Natuurlijk is er nog veel meer in onze vereniging het afgelo
pen seizoen gebeurd. Dat kunt u tijdens de jaarlijkse alge
mene ledenvergadering op donderdag 24 juni a.s. beluiste
ren.
Mocht ik u niet meer zien: een goede vakantie en behouden
terugkeer gewenst.
Jan van Dijk
Ter afsluiting van 't seizoen en het behoud van 't reserve
eerste klasserschap togen Jan Handgraaf en z'n boys en girls
de 28e mei naar Haarlem, alwaar te Dreefzicht een tafel
voor achttien personen was gedekt. Vooraf werd op 't ter
ras nog eens terug geblikt naar de afgelopen wedstrijden. En
waar de modieuze combinatie van Eric het aanblik zeker
waard was. Juist toen het tweede rondje was besteld (Andy;
'geef mij maar een neut'), berichtte de charmante serveer
ster zij was niet de enigste dat de russische eitjes klaar
stonden. Jan, gezeten midden tussen z'n mannen, sloeg de
armen over elkaar en constateerde tevreden de homogeni
teit van zijn team, ondanks 't feit dat nu iedereen geen vaste
plaats had. Zo zat bijvoorbeeld linksbuiten Lodewijk naast
rechtsback Ludwig, die overigens nog eens duidelijk tijdens
de aspergesoep liet weten het nieuwe seizoen op een andere
plaats te willen spelen. Wegens het vertrek van Michael
(naar de Cöted'Azur), Rein (werk) en Ricky (transfer) zal
het nieuwe seizoen ons team toch worden gewijzigd. Wim,
gezeten recht tegenover mij, vertelde in vertrouwen, hij tik
te even onder tafel aan, reeds een goede (bekende) op 't
oog te hebben. Jammer dat onze laatste man Hans in de
4
