I
Pfffffff
i
JONGENS, BEDANKT!
VAN DE REDAKTIE
rondom de bal
I I I I
We zijn hoofdklasser en we blijven hoofdklasser.
Zondag 6 juni 1982 zal de geschiedenis van AFC ingaan als
een wedstrijddag, die door 'the master of suspense' Alfred
Hitchcock himself geregisseerd had kunnen worden.
Alles hebben wij meegemaakt, een Burke-doelpunt tegen
voor de rust, nadat we al in het begin aan een doorboring
ontsnapt waren. Na de rust een veel beter AFC, dan een
kwartier voor tijd een gemiste penalty van Henny Kott-
mann.
Drie minuten later een snoeiharde kopbal van Pim van
Dord, die via de onderkant van de lat terugsprong in het
veld en dan twee minuten voor het (officiële) einde een snel
genomen vrije trap van Theo Husers, waarna Henny deed,
waar we allemaal op hadden gewacht: 1-1.
Met de extra speeltijd (7 minuten) kregen wij vleugels,
Henk Bijlsma en Kees Gehring gingen er van door, EDO was
geklopt, wij waren er!
Wat een taferelen bij het doelpunt en na afloop, ik heb zel
den zoveel AFC-ers zien huilen, de spanning was gebroken.
Ik wil mij graag allereerst wenden tot de spelers, tot Doby
en Ko. Jullie hebben allemaal getoond datgene op te bren
gen dat nodig was voor ons behoud. Het was een zenuwen
seizoen, het moet jullie een enorm gevoel van voldoening
geven dat het gelukt is.
Dank aan alle vrouwen en meisjes van onze spelers, die in
deze zomerse dagen hun geliefden, niet in hun blote body
aan het strand zagen, maar ploeteren in hun AFC-kleding.
Dank aan mijn mede commissie-leden Bert Overdiek en Ka-
rel Baarschers. leder heeft zijn steentje bijgedragen tot dit
succes. Dank aan de leden van het bestuur voor het
MOED EN VERTROUWEN is niet vergeefs geweest
het begon al bij die eerste goal tegen Neptunus thuis.
Als van één man galmde onze vreugde over het veld
een lang vergeten gevoel
En nu na 1-1 in Haarlem, zijn we safe.
Dat wisten we toch?!
Een aangetrouwde
Wanneer je het behoud viert, terwille van de (broodnodige)
variatie, na de avondmaaltijd aan een stille vijver in het Am
sterdamse Bos, in gezelschap van vrouw en kinderen, en je
ziet steeds nieuwe eenden in glijvlucht landen op het rim
pelloze water, moet je onwillekeurig denken aan al die ke
ren dat er gescoord had moeten worden in het afgelopen
seizoen. Waren al die eenden evenzoveel doelpunten, dan
had je boven aan meegedraaid. Nu stel je je pas veilig in de
laatste 5 minuten van 28 wedstrijden en dat alleen omdat je
doelgemiddelde net 1 goaltje beter is.
Brrr wat een seizoen!
Toch zijn er pluspunten. In het uur van gevaar wordt de
saamhorigheid groter, nooit eerder was ons legioen zo groot
en zo duidelijk aanwezig als in de laatste maanden.
Het blijft niettemin de vurige wens van alles wat AFC is,
ook van hen die een beetje sensatie niet uit de weg gaan,
dat we het volgend jaar verstoken mogen blijven van al die
keeldichtknijpende momenten en dat je vooral geen wed
strijden MOET winnen want dan komt er namelijk nog een
tegenstander bij: jezelf.
vertrouwen dat zij ons bleven schenken.
Ik hoop dat ik niemand vergeet te bedanken, mijn emoties
zijn nog steeds voelbaar, terwijl dit op maandagochtend, de
dag na de wedstrijd, geschreven wordt.
Dank wil ik ook gaarne brengen aan de ATC, die vrijdag
avond voor de wedstrijd haar accommodatie ter beschikking
stelde aan de AFC. Als voorbereiding (mentale warming-up)
werd er getennist en gebarbecued met onze vrouwen. Toer-
nooileiders Tim Timmerman en Roy van Dijk bedankt.
Klasse toonden Jan Pelsma en Nico Leloux jr., die kwamen
om te tennissen maar die echter zonder morren accepteer
den dat er die avond niet gespeeld kon worden.
En tenslotte gaat onze allergrootste dank uit naar al onze
supporters, die ons vooral in de laatste wedstrijden tot zo'n
grote steun zijn geweest. Echt, zonder u was het niet ge
lukt!
En dan die zondagavond, in het prieel werd het behoud ge
vierd. Ook de promotie van het zondagherenteam (tennis)
naar de overgangsklasse, waarvoor alsnog onze hartelijke ge
lukwensen.
Het was feest, er werd gegeten en gedronken, er was muziek.
Een bandje, geformeerd uit Tim Weifaas, Nicky Hester en
Jack van Gelder, speelde de sterren (letterlijk) van de he
mel. Er werd gedanst, pas in de vroege uurtjes werd het wat
rustiger op de Jeu de Boelelaan. Wat een dag, wat een club!
Dan rest mij nog u een heerlijke vakantie toe te wensen en
ik hoop u allen daarna weer gezond terug te zien.
Sal, coach
We gaan met vakantie, onze ademhaling regelen, dit is de
laatste Schakel van '81 - '82.
Deze keer treft u (uiteraard) pennevruchten aan van hen die
het dichtst bij het vuur hebben gestaan ener toch (gelukkig)
geen blaren aan hebben overgehouden.
Ook de uitnodiging tot het bijwonen van de jaarvergadering
is hierbij ingesloten, de 24-ste staat dat te gebeuren.
Tenslotte bedankt de redakteur een ieder die meegeholpen
heeft uw clubblad lees- en kijkbaar te houden en wenst hij
elke AFC-er/ster voor de komende maanden een mild zon
netje, een temperatuurtje van ongeveer 20°, zo af en toe
een mals buitje terwille van de groei en het stof, hele stille
autowegen, fraai landschappelijk schoon en een goede ge
zondheid, zodat u allemaal fris van de lever in het nieuwe
seizoen kunt happen.
Tot dan!
Gewoon
Wil v.d. Smagt, eens een ge
vreesd linksbuiten in de vijf
tiger-jaren, 2e, 3e maar voor
al ook in het 5e, veranderde
in de achter ons liggende ja
ren, niet alleen van voetbal
club maar ook van politiek
signatuur. Van AFC naar
Blauw Wit, van de AVRO naar de VARA. leder zijn meug.
In ieder geval, in zijn laatste 'column' in de VARA-gids,
waarbij hij een beroep doet op de VARA-lezers om toch
vooral het Pinkstertoernooi van Blauw Wit te gaan bezoe
ken, zet hij zich op een merkwaardige manier af tegen zijn
oude club.
