ONS EERSTE
NEPTUNUS - AFC
LICHT UIT ..SPOT AAN
Ik werd na de wedstrijd aangeschoten met het vriendelijk
verzoek een verslag te schrijven over de gespeelde wed
strijd.
Wat ik mij nog "herinner", is dat het prima weer was en
dat we vooraf een goede verwachting hadden op een over
winning.
Hoewel AFC de 1e helft beduidend sterker was, goede com
binaties tot de zestienmeterlijn, maar daarna een te vaak
falende afwerking met te eenzijdig gerichte schoten op de
keeper van Neptunus; hierbij wel de aantekening dat het
veld op sommige plaatsen een weiland was.
Na 15 min. spelen werd E. Meyer vervangen (geblesseerd),
waardoor H. Kottmann zijn goede rentree mocht maken.
We verlieten het veld met een rust stand van 0-0.
De 2e helft bood in de eerste 15 min. hetzelfde spelbeeld,
goede combinaties maar weer een falende afwerking.
Hierna verslapte met name in de verdediging de concentra
tie, waardoor het slecht spelende Neptunus zowaar kansen
kreeg om te scoren.
Een opleving echter in de tweede helft was niet het spel,
maar waren de supporters van "dike-side" die even lieten
horen dat zij er wel degelijk waren.
15 Minuten voor tijd wist Neptunus door een falende ver
dediging door te breken en zowaar de scoren, 1-0.
5 Minuten voor het einde van de wedstrijd scoorde Neptu-
Deze week
Wanneer werd je lid van A FC?
Navraag bij ons secretariaat de heer L. Bonnet: lid sinds 2
april 1963, dus nog even in de wachtkamer voor de Zilve
ren Ploeg.
Waarom/waardoor werd je lid?
Een gevoelskwestie, want het is niet voetballen alleen wat
mij aantrok bij AFC. Een saamhorigheid, een binding, één
grote familie, is dat niet altijd de kracht van AFC geweest!
Als jochie van 8-9 jaar voelde ik me al thuis op die knusse
houten overdekte tribune op de Zuidelijke Wandelweg waar
ik ruim twee uur voor de aanvang van het eerste op de beste
plaats zat en dat kon toen nog allemaal voor nop, want om
1 2 uur begon pas de kaartverkoop
Echt lid worden was toen nog niet voor mij weggelegd.
Achteraf bleek m'n huisdokter onbetaalbaar te zijn geweest,
alhoewel ik in de jaren vijftig alle toen bestaande verwen
singen naar zijn anti voetbal-face geslingerd heb. Eerst maar
eens goed over je asthmatische bronchitus heen groeien was
steeds zijn commentaar en dat duurde lang want kijken
naar AFC 1 of je broer, waarvan je nu eenmaal vindt, dat
je het altijd beter zou doen, daar had ik toch aardig moeite
mee.
In welk elftal speel je en/of heb je gespeeld.
Sinds 10 september 1967 nog steeds vaste keus in het ver-
nus de onbegrijpelijke eindstand van 2-0, maar we laten de
moed niet zakken en blijven vertrouwen hebben in onze
Reds.
P.S.
Onze voorzitter is herstellende, en we kunnen zeer spoedig
zijn rentree verwachten.
Roy van Dijk
HOOFDKLASSE A
DHC
18
10
6
2
26
36-16
VUC
18
9
6
3
24
28-16
Elinkwijk
18
8
7
3
23
30-18
Xerxes
18
7
8
3
22
35-24
Unitas
18
9
4
5
22
40-30
EDO
18
8
5
5
21
33-30
Hilversum
18
9
3
6
21
28-29
RVC
18
4
9
5
17
24-25
Zeeburgia
18
5
5
8
15
24-29
Neptunus
18
4
7
7
15
19-26
AFC
18
4
7
7
15
22-30
DWV
18
3
5
10
11
23-38
UVS
18
3
4
11
10
21-31
CVV
18
2
6
10
10
28-49
maarde dertiende, evenals Jan van Dijk en Jaap Willemse.
In geval van vrij-af met "ons" team vindt de B-commissie
vaak een plaatsje voor mij in een ander elftal.
Beschrijf één of meer hoogtepunten uit je A FC tijd.
Een topmoment vond ik de beslissende degradatie-wedstrijd
van ons eerste tegen ZVV op neutraal terrein bij HFC op de
Spanjaardslaan in Haarlem in het jaar 1948. Een verplette
rende 9-1 overwinning van AFC; wat kon ik toen weer heer
lijk slapen. Tweemaal kampioen met AFC 13 zijn uiteraard
ook hoogtepunten geweest, waarbij vooral de eerste keer
onvergetelijk blijft. Op ons hoofdveld met (in mijn gedach
ten) volgepakte tribunes de buit en bloemen binnengehaald
tegen rivaal De Spartaan. Verdere hoogtepunten blijven
voor mij het veteranen Pinkster-toernooi bij Victoria in Hil
versum, waarbij de complete AFC 13-familie ieder jaar op
nieuw voetballend kampeert.
Een bepaald soort bermtoerisme is daar niet vreemd; met
meegenomen snuisterijen en klapstoeltjes eindigen wij
meestal klapwiekend een perfecte dag. Laten wij daarbij
ook niet de escapades naar Wijk aan Zee (Jan van Dijken),
Terschelling en Stroe vergeten, waarbij de activiteiten van
Arthur Reddering niet onvermeld mogen blijven. Ook de
"Sint-Nieklaasavond" blijft voor mij onvergetelijk met Guus
Drager als afgezant van de goedheiligman; een pakjesavond
in 1979 die ons lang bij zal blijven.
Een ander lachwekkend hoogtepunt was een uitwedstrijd,
die we met 10 man begonnen, alhoewel we in de kleedka
mer tot 11 hadden geteld. Na een dikke 5 minuten spelen
kreeg onze linksbuiten een geweldige pass maar die
bleek opgesloten in de kleedkamer inclusief toilet. Het
doortrekken van Hans Dukkers spanningen vóór het fluitsig
naal was de laatste man, die afgesloten had, ontgaan. Onder
hilariteit en applaus met nog 85 minuten zuivere speeltijd
zei Hans: "Jullie kunnen toch niet zonder mij, hè?!"
Noem eens een dieptepunt.
Dieptepunt? Nauwelijks of het moet Jaap Willemse zijn ge-
Paul Koster
3
