VAN DE REDAKTIE
RONDOM DE BAL
GEACHTE REDAKTIE
AFC herdenkt komende zondag, de 18e januari, haar 86e
geboortedag met een (wat) opgelucht gemoed; de 3-0 tegen
DWV was een mooi verjaardagsgeschenk. De belangrijke
twee punten werden verkregen dank zij een grote inzet,
voor elke meter werd geknokt.
Rolf Leeser, vorig jaar werd hij gedoubleerd, geeft verslag.
Om de sfeer nog eens te proeven van TOEN (1895)
volgt onderstaand een citaat uit de proloog van ons gou
den boek, geschreven door wijlen George Wijnand. Voor de
jongeren is het een andere wereld, vandaar.
TOEN
Toen de Amsterdammers nog ingezonden stukken schreven
in "Het Geeltje" over de waanzinnige snelheid der vigi
lantes, welke vooral bij de kruising van de Weteringschans
tot het levensgevaarlijke was opgevoerd:
toen de paardetram nog -tjompe, tjompe, tjompe - be
hoorlijk in de verkeersbehoefte der massa voorzag:
toen de borrel in "De Drie Fleschjes" vijfcenten kostte,
ja, toen de heeren een klein glaasje jenever vanwege de re
clame cadeau kregen als zij zich in een steegje bij de Nieu-
wendijk Heten scheren;
toen de joelende menigte op Pinksterdag heerlijk in de
openlucht ging Janpleizieren in de Watergraafsmeer, waar
de olmen ruischten en de kikkers kwaakten;
toen de mannen op hun twintigste al snorren en tot hun
tachtigste hooge vadermoorders, zwarte bottines en afge
zakte slobberbroeken droegen;
toen de influenza een moderne ziekte was en niet langer
"verouderde kou"heette, Louis Bouwmeester triomphen
vierde in "De Kroeg", na afloop waarvan het publiek zijn
ontroering ging weg-eten met een halve biefstuk en gebak
ken aardappelen om zich dan naar de fonkelnieuwe Jo
hannes Verhulststraat te laten rijden, waarop vader, als
hij zijn nachthemd aan had, tot zijn vrouw zei de: "Alles
goed en wel, Mina, maar ik heb al met al toch negen gulden
en vijf en zeventig centen uitgegeven, het wordt werkelijk
te duur
in dien gezapigen tijd richtte een aantal jongens de voetbal
vereen iging A.F.C. op.
En de grijsaard, die
nu naar zijn klein
zoon in het derde
elftal zit te kijken,
vertelt: "Mijn goe
de vader verbood mij
uitdrukkelijk om
"achter zoo'n stom
stuk leer aan te hol
len" en voorspelde
mij, dat die gekkigheid geen jaar zou duren, daar het geen
pas gaf, dat jongelieden, die de kinderschoenen ontwassen
waren, zich als kwajongens aanstelden. En toen ik mijn
einddiploma van het gymnasium haalde, mocht ik kiezen
tusschen een gouden remontoir en een fiets en toen zei ik:
"Pa mag ik lid worden van A FC?"
En na een ernstigen familieraad kreeg ik toestemming en
de heeie familie verklaardde mij voor niet ongevaarlijk
krankzinnig
En ziet:
Die gekkigheid heeft iets langer geduurd dan een jaar.
Hoe groot zou de verwondering zijn bij de jongens van het
eerste uur wanneer ze nu een kijkje mochten nemen aan de
Boelelaan. Dat simpele idee toen geboren heeft door de
loop der (86) jaren duizenden en nog eens duizenden ont
zettend veel (voetbal) plezier geschonken, we kunnen er
niet dankbaar genoeg voor zijn.
Ik heb u lief mijn AFC
Gij telt in aller harten mee
Clubliefde
Jaja dopingkontrole ge
beurt ook al bij de amateurs.
Je houdt het niet voor moge
lijk: de liefhebbers worden
gekontroleerd. Waarschijnlijk
wordt de juiste dosering lief
de bekeken. Afgelopen zon
dag, na de wedstrijd tegen
DWV, wordt het plasje van een eerste-elftalspeler tegen het
licht gehouden.
Na afloop wordt hem gevraagd: "Positief of negatief?"
Speler: "Negatiefmaar ik schijn wel te barsten van de
clubliefde".
Gemakzucht
Een oude elftalfoto, genomen voor het clubhuis aan de
Wandelweg, circuleert tussen een aantal AFC-ers, diezelfde
zondag. Er wordt gevraagd wie wie is, een aantal namen pas
seren de revue. Zegt er één, ONS EERSTE komt net het
veld op, hij geeft de foto gehaast terug: "Ik herken alleen
maar het clubhuis".
Rendement
Henk Bijlsma begint in de eerste helft aan een leuke dribbel
in de breedte van het veld. Na drie, vier DWV-ers onthutst
achter zich gelaten te hebben, verliest hij toch de bal.
Van alle kanten krijgt hij kommentaar, Henkie trekt zich
ontmoedigd terug op z'n eigen stek in de voorhoede.
Nerveuze stem achter het doel: "Hoe haalt ie het in zijn
hoofd, hè in zo'n belangrijke wedstrijd".
Andere stem: "Ach, de jongen wil gewoon zijn kontributie
eruit voetballen".
Amsterdam, december 1980
Geachte redaktie.
Bij het betreden van de trap van ons mooie clubhuis zie je
een schild met een spreuk. Dit door onze oude vriend
Willem Staats bedachte en naar ik meen ook aangeboden
schild deelt ons iets mee over vrienden, die ons huis betre-,
den. Een diepe wijsheid gaat erachter verborgen. Het is een
typische "Staats-gedachte", kenmerkend voor deze unieke
figuur.
Maar, bij nader inzien is er iets niet goed aan deze spreuk.
Immers taalkundig wordt hier enkelvoud en meervoud ge
mengd, want het begin: "Het Sieraad" is enkelvoud, maar
direkt hierna wordt overgegaan op: "Zijn de vrienden
Dat is toch echt geen goed taalgebruik. Ik heb al lang hier
tegen aangekeken, maar nu begin ik echte bezwaren te heb
ben.
3
