TIEN JAAR ATC IS BESLIST NIET NIKS
Bij het eerste veld - vanaf het water - zie ik een kleinere
generatie AFC-ers - (die ik natuurlijk helemaal niet ken, ik
ken alleen opa's en dan nog niet eens goed het moeten
dan wel junioren geweest zijn, maar het ging er spannend
toe - een echte scrimmage bij het doel, die toch door AFC
gered werd, want achter het net stond iemand te schreeu
wen en te vloeken - ik trok m'n conclusies. Bij het andere
doel zag ik een beetje verkeerd uitgevallen schuiver - maar
dan is het toch gelukt een doelpunt Allemaal apetrots -
8-0 werd er voldaan langs de lijn geregistreerd. De grens
rechter zwééfde langs en riep: "Rogier heeft zijn verdien
de doelpunt!" (Sorry, nu weet ik niet of ik die naam goed
onthouden heb
Eindsignaal - de wedstrijd was door AFC gewonnen. Hè,
kent u dat fijne gevoel? Gefeliciteerd, jongens, allemaal!
En wat knetteren die kicks lekker op de verharde weg
je zou zelf zó willen beginnen mee te doen
Wat ben ik blij met mijn amateurs - mijn AFC! en al verlie
zen onze grootsten met 1-6, nou wat dan nog?
Dat weten we toch allemaal, ze laten ons nooit in de steek
maar bij AFC komt het Heilige Vuur altijd een beetje
laat
Voetbal anno 1875 - een móói plaatje, het lijkt de "Nacht
wacht" van Rembrandt wel - alles moest er op! Maar héé -
wie staat er in het doel?? Theo?? maar dat kan toch niet!
en wie zien we nog meer? Wie is die met de monocle? en
het publiek heft z'n hoeden hoog!
Kom daar nu maar es om!
Een Aangetrouwde
t
Op een tijdstip, dat Tom Okker het predikaat Nederlands
beste tennisser-aller-tijden" nog onderstreepte door als een
vrijwel geen tegenstander ontziende tennistornado langs de
internationale toernooien te jagen, werd door AFC-ers een
tennisclub opgericht. Misschien wel gestimuleerd door de
indrukwekkende prestaties van dit Haarlemse, maar in
Amsterdam geboren, jochie, meende een groep fervente
voetbalminnenden, dat het juist zou zijn AFC-ers in hun
vrije tijd in georganiseerd verband niet alleen met bat en
knuppel te laten slaan, maar ook met een racket. Voort
varend als vele AFC-ers zijn, en, zoals in onze club bijna
traditioneel, gebruikmakend van waardevolle relaties, la
gen er binnen de kortst mogelijke tijd drie tennisbanen
aan de De Boelelaan. Tennis was in die dagen - ik heb het
over het najaar van 1970 - niet meer de sport van de vrouw
van de baas van je vader, dus iedere AFC-er, die maar wilde,
was welkom. De derde AFC-dochter was hiermee geboren
(op 2 december 1970) en opgevoed door bij de andere
AFC-kinderen in ervaring gerijpte clubwerkers duurde het
maar een paar jaar of ATC had zich in de "Goed Genoeg-
familie een zelfde plaats verworven, waar ACC en ABC
langer over gedaan hadden. De ATC-ers tennisten niet al
leen, maar timmerden ook lustig aan de weg. Mannen als
Otto van Rijn, Kees Gehring, Marcel Koster, Johan de Bie,
Otto van der Heul en Rik Ridderikhoff zorgden er voor,
dat AFC's jongste dochter vanaf het eerste moment van
haar bestaan voortdurend onder ieders aandacht kwam.
Er kwam een terras, van waar talentbelovende kinderen
door trotse ouders werden geobserveerd, waarop door de
"voetbalpraters" over het afgelopen weekeinde werd ge
ëvalueerd en over het komende weekeinde werd gespecu
leerd, en dat ook diende om in vriendschappelijk verband
zaken te kunnen doen. Een terras, dat ook wordt gebruikt
als uitwijkhaven voor vermoeide voetbalbestuurders, die
het bruine monster een wijle uit hun gedachten willen ban
nen. Er kwam een overdekte bar, dat al ontelbare malen
heeft gefunktioneerd als centraal alkoholisch irrigatie-sys
teem om de door geroosterd vlees verhitte kelen te ver
koelen. Want gezegd mag worden, dat het organiseren van
barbecue-parties bijna een tweede sport van de club lijkt
te zijn geworden. Gelukkig voor de initiatoren blijkt de
bar, waar het verstrekken van alkohol niet tot dogma is
verheven, ook voor de jeugd een trekpleister te zijn.
En zo ontstond het inmiddels in regionale tenniskringen
befaamd geworden ATC-prieel. Mede dankzij de spitsvon
dige knutselarijen van een man als Hans Slaap.
Er kwam een gewoonte in gebruik om het gros van de le
den op de jaarlijkse Luilak ochtend bij nacht en ontij uit
het bed te halen om in gezamenlijkheid sportieve aktivi-
teiten te gaan verrichten. Kortom: het lijkt er op, dat ve
len (vaak originele) organisatiedriften op de tennisclub
botvieren.
De eigenschappen van de jaren zeventig vertegenwoordigend,
had de club al direkt vanaf de oprichting gehoor gegeven
aan de emancipatoire geldingsdrang van de vrouwtjes onder
de leden. De aktiviteiten van bijvoorbeeld Mildred van Dijk
vormen al geruime tijd het konkrete bewijs van deze ont
wikkeling.
ATC is een opmerkelijke tennisclub. Ik kan hierover een
beetje oordelen, omdat ik een, door professionele behoefte
ingegeven, belangstelling heb voor meer verenigingen, die
het al in de dagen van Shakespeare beoefende gezelschaps
spel, voor hun leden organiseren. Het besluit van destijds
om in "Goed Genoeg"-verband een tennisclub op te rich
ten blijkt nu na tien goede jaren een juiste decisie te zijn
geweest.
Er is daarom ook alle reden om begin volgende maand
feest te vieren. Ik hoop dat velen zich in ATC's jubileum
zullen verheugen en zich er rondom zullen amuseren.
Hans de Bie
Hier de aanleiding van het doelpunt op pagina 1
Hiensch schuift de bal tussen twee DWS-ers door en ziet vervolgens
tevreden toe hoe deze in het vijandelijke doel verdwijnt.
(Foto: Nationaal Foto-Persbureau)
3
