MIXED PICKLES
Ingelegd door Pim Adriaansz
Stem vanonder het bord: 'Zo zie je maar, je bent nooit te
oud om je eigen stadion te leren kennen'.
T rouwhartig
Even verderop koestert Frans van Dijk (oudere broer van
voorzitter Jan) zich eveneens in de gulle warmte van het
herfstzonnejte. Frans, eens een vuurvaste middenvelder, zit
of staat (al naar gelang de weersomstandigheden) seizoen na
seizoen op deze vaste stek.
Tijdens de rust drentelt de ouwe hap, ter strekking van de
benen, langs zijn positie, waarbij opgemerkt wordt: 'Zou
hij niet bang zijn voor het China-syndroom?'
Spruitjes
Even voor half vier wordt via de luidspreker een scheids
rechter gevraagd voor het 5e veld, ook diezelfde middag.
Meewaarige stem op de tribune: 'Die mist z'n spruitjes
Gep van Buren, destijds een rumoer ver
oorzakende scheidsrechter in het vete-
ranenvoetbal, moest na weer een ingreep
ook z'n tweede been missen. Gep, de
luchthartigheid zelve: 'Arbitreren zal nu
moeilijk gaan'.
Je oude vrienden wensen je het aller
beste, Gep en hebben het diepste res-
pekt voor de nuchterheid waarmee je
deze tegenslagen tegemoet treedt.
Buitenlands commentaar
In de vorige Mixed Pickles maakten wij ons voornemen bekend voortaan maandelijks een in het buitenland wonend
AFC-lid als gast in deze rubriek aan het woord te laten.
Zoiets laat zich gemakkelijk mededelen, maar de verwezenlijking vergt toch enige voorbereiding.
Dat bedachten wij in Bormes/Les Mimosas (Fr.), waar wij - reislustig als wij zijn - kort daarop verbleven.
Even beving ons een lichte paniek, maar wij kónden nog aktie nemen: het adressenbestand zit immers altijd in de reis
koffer.
U reist dus altijd met ons mee, ook al heeft u daar geen weet van.
Hier wordt ons verhaal moeilijk, want wij moeten publiekelijk bekennen bedrog gepleegd te hebben.
Wat was namelijk het geval?
Het aanschrijven van één onzer buitenlanders hield het risico in, dat de man wellicht zelf op reis was.
Wij pasten dus list en misleiding toe door op 11 september j.l. 2 buitenlandse leden aan te schrijven om een bijdrage,
te weten Willy Neseker (Frankrijk) en Ad van Dijk (West-Duitsland); met het eendere verzoek in de Mixed Pickles de
rij te gaan openen door inzending aan ons adres uiterlijk 20 september.
Zelf keerden wij 21 september huiswaarts.
Met kloppend hart namen wij de post door en jawél: daar lagen 2 brieven! Van Willy Neseker (ontving mijn brief op
15 september) en van Ad Van Dijk (ontving mijn brief op 17 september).
Beiden constateerden, dat de termijn van inzending wel een beetje aan de krappe kant was
Maar Willy zond niettemin zijn bijdrage en Ad zegde er één toe, want: "Ik laat je niet barsten, dat staat vast
Waarvan akts!
Beide clubmakkers bieden wij onze ootmoedige verontschuldiging aan, maar de truc heeft wél gewerkt, ook al is die
maar éénmaal toepasbaar.
Aan Willy en Ad onze grote dank voor de alerte reaktie!
De bijdrage van Willy Neseker treft u hieronder aan.
Bericht uit St. Julien du Serre
Willy Neseker stelt in zijn brief vast, dat zijn werkzaamheden zich beperken totets, dat een tum moet worden.
Hij meent te wonen als 'zeker iemand in Frankrijk' en durft over het weer niet te schrijven om ons - arm bedeelden -
niet jaloers te maken.
En wij citeren verder:
"Een plaatselijke amateurclub is er niet, gezien de 360 inwoners van het dorp. Daaronder ongeveer 60 'troisième age',
zoals ze dat hier noemen.
Daarbij horen ook wij, gezien onze deelname aan het gezamenlijke dagje uit
Al hoort dat niet bepaald in de Pickles (Waarom niet? Pickelaar.), toch even dit.
Meïêënpr.chÏÏa boe naa, een dorp in do bergen. alwaar he, ape,a,ie, in he, Weina» kroeg.e, d„ maar denken
kunt.
Middageten van 1 tot 5 uur, besproeid met de nodige wijn.
Tot koffie met likeur toe.
3
