"ONS EERSTE"
NOG OUDER DAN AFC
BEROEP
DHC - AFC 0-1!
Dat ik onbekommerd in de bus naar Delft stapte, nou
nee. De wedstrijd tegen Xerxes in het achterhoofd,
de voorinformatie over onze Delftse tegenstanders
(55 wedstrijden ongeslagen van alles speelt dan
door je heen. Rond 12 uur ging het richting Delft,
hetgeen betekende, dat wij rijpelijk vroeg ter plaat
se zouden zijn. In een park bevindt zich de DHC
accommodatie. Eigenlijk meer een klein stadion,
nog uit de tijd van de profclub XERXES/DHC,'
de oude club van Willem van H. Het is even wennen:
ontvangst door een tot dan onbekend bestuur.
Warme bestuurskamer, een wat koelere (uitsteken
de) kleedkamer. Blij, dat ik tussentijds even de rug
nummers kon checken voor de, alweer uitstekende
speaker. Bij nog onbekende tegenstanders, verloopt
de conversatie in zo een bestuurskamer vaak langs
geeikte patronen. Resultaten vorig seizoen, zijn het
gemeentevelden, cantine in eigen beheer, hoeveel
elftallen, contributies, enz. Zo'n kwartier voor
aanvang mag ik graag naar de kleedkamer gaan.
Van mijn kant beslist geen pep-talk. Ga van de lo
gische veronderstelling uit, dat de jongens natuur
lijk hun best doen en graag willen winnen. Ko is bezig
met de laatste massage's, gevraag naar veters, tape,
het nog eens vastmaken van de schoenen. Het is een
bekend patroon geworden. Frans geeft zijn laatste
tactische aanwijzingen. Dan is het 2 uur. AFC komt
onder gefluit van de DHC jeugd het veld op. Het is
goed warm. Ca. 2500 toeschouwers (in de wedstrijd
tegen Unitas, vorig seizoen, waarin DHC kampioen
werd 8000 toeschouwers!). Een lichte veldmeerder-
heid voor DHC. En dan, na 9 minuten, een prima
goal van Kees: 0-1. Goeie genade, AFC al zo snel
voor. Als dat maar goed gaat. En het gaat goed.
DHC blijft een veldmeerderheid houden, maar de
counters van ons waren wel zo gevaarlijk. En toen
gebeurde, wat later het gesprek van de dag zou
worden. In, pak weg, de 20e minuut een formida
bel schot van één der DHC voorwaartsen, onhoud
baar vlak langs de paal. De bal stuitte via een reklame-
bord met dezelfde snelheid terug. André pakt hem op
en legt hem meteen neer voor een uittrap. Protest,
uiteraard, van DHC. Scheids niets gezien, overleg
grensrechter. Deze laatste had buitenspel gecon
stateerd. Hoe dan ook, vriend en vijand waren het er
over eens, dat het een zuiver doelpunt was. Na de
rust een nog iets sterker DHC, maar toch met weinig
uitgespeelde kansen. Ook nu waren de counters van
AFC wel zo gevaarlijk. Kees kwam enige keren goed
door, Jos van Dijk knalde op de paal. Naarmate de
tijd verstreek, namen de zenuwen bij al wat AFC was
toe (Rolf: blij, dat ik niet rook). Dan ook nog 5
■minuten blessure tijd er bij. Om 15.55 uur was AFC
2 punten rijker. Een complimet voor het gehele
elftal. Een ieder heeft keihard gewerkt en een ware
revanche voor het spel in de wedstrijd tegen XERXES.
Blijdschap en felicitaties alom. Dan is het zeker goed
toeven in de kleedkamer. Overigens alle waardering
voor DHC. Een zeer goed voetballende ploeg en ui
termate sportief. Kortom een sieraad voor de hoofd
klasse. Ook trainer Guus Haak had er geen moeite
mee. Natuurlijk had AFC wat gelukkig gewonnen,
maar zoals hij zelf zei: "dan hadden wij er ook maar
een paar moeten inschoppen".
Nog een half uurtje 'bestuurskamer-werk'. Ontvangen
van felicitaties, scheidsrechter en grensrechters be
danken, biertje, borreltje. Bijtijds met de bus terug.
Kunnen we op AFC nog wat drinken. Zo een terug
reis is altijd rustig. De jongens zijn gewoon te moe.
Uiteraard "langs de lijn" aan, horen wat de concur
rentie heeft gedaan.
Een in alle opzichten geslaagde dag!
De opstelling was:
André Wijnand - Edwin Geluk - Eddy Meijer -
Bas Rachman - Ernst Seunke (Capt.) - Jos van Dijk
John Akkerman Benno Leeser Henny Kott-
man Kees Gehring in de 80ste minuut Willem
Wolffgramm) en Henk Bijlsma.
Jan van Dijk
Bij de start van de nieuwe competitie wilde ik toch even
het vorig seizoen aanhalen.
BERT WITTEVEEN en DAAN PERTON werden samen
100 jaar en deelden de jaren.
De Zat II vond dit een aanleiding een klein feestje te
bouwen bij ondergetekende, waar B en D in shirt en trai
ningspak werden gestoken.
Dit jaar zijn Bert en Daan weer op onze velden te vinden
en wij wensen hen nog vele jaren "plezierig" voetbal.
B.v.d.B.
Het volgende heeft niet direkt iets met voetballen te maken,
wel met onszelf. Iets, dat je prakties dagelijks te horen
krijgt maar nooit in positieve zin.
Iets, waarvan men schrikt. Men weet dat het er is maar
probeert het weg te drukken, te vergeten. Men doet er
geheimzinnig mee, geeft het aan met één letter, met wat
gefluisterde woorden om snel over te gaan tot de orde van
de dag. In wijd verbreide kring denkt men nog steeds dat
de ziekte onherroepelijk is; je uur heeft geslagen, men is
ten dode opgeschreven. Men noemt het kanker.
Een te snelle vermeerdering van cellen, nóg kan men het
(in een vergevorderd stadium) niet de baas.
Piet Nauta is voorzitter van de afd. Amsterdam van het
Koningin Wilhelmina Fonds en al een dikke veertig jaar lid
van AFC. Hij is een van de mensen, een officier in het be-
strijdingsleger, die overtuigt is van de eindoverwinning.
2
