Jb.v.N.
DE JEUGD
vervolg van pagina 2
van het ogenblik uitstekend bij af en dus is het nu, zoals zo
dikwijls, een kwestie van moedig volhouden, krachtig door
zetten, veel goede wil en energie, dan zal het heus wel luk
ken. Dan sluit het seizoen 1979 ten slotte na een barre win
ter even gunstig of nog gunstiger af dan het seizoen 1929.
En als ik nu toch aan het filosoferen ben over het verleden,
moeten mij nog een paar opmerkingen uit de pen vloeien
over dit verre verleden van liefst 50 jaar. Het is dan toch
hoogst interessant de artikelen te lezen over Dio en Connie
Hermens, die naar Indie gaan en de huldiging van Piet Bos
(de vader van Arnold Bos) toen hij 12 1/2 jaar op zijn post
was geweest, waaronder lang aanvoerder van het 1e en als
een voorbeeld voor allen werd gesteld). En dan, op ijs en
water door Waterland op zondag 13 januari 1929 (uit die
tocht kunnen Jan Snelleman, Marius v.d. Heide en Nico Ne-
seker dit nog eens lezen en beleven). Maar ook op de
schaats naar het verbrande Leidsche Stadhuis, waaraan be
halve de voorgenoemde rijders ook nog deelnamen Willy
Brusse en Eedje Rood en in beide gevallen ondergetekende.
Als na deze ontboezemingen de Schakel Redacteur plaats
heeft en het interessant genoeg vindt voor opname dan laat
ik hier volgen wat in februari 1929 in de Schakel werd ge
schreven onder het hoofd
WINTER
Zoo heeft ons geslacht dan toch ook eindelijk een winter
meegemaakt zooals die er tot nog toe slechts voor onze
voorouders gereserveerd waren. Voortaan behoeven we niet
meer gedwongen te zijn vaders, moeders, ooms en tantes
te hooren zeuren over 1890, want het Meteorologisch In
stituut heeft nu bewezen, dat het kouder is dan in genoemd
jaar. Het was vooral de eerste weken van dezen langen win
ter, in ons Noord-Holland èn sportief èn uit een oogpunt
van natuurschoon, mooi. Wie zal ooit vergeten de onverge
telijke dagen op den Poel, waar, (neen geen "kleurige jum
pers" Heer van Emmeneshalf AFC zich amuseerde.
Waar ons eerste elftal onweerstaanbaar - zooals ons eerste
dat gewend is - naar het einddoel trok; waar Schaf met ste-
vigen slag zijn baantje reed; waar het vrouwelijke gedeelte
van AFC furore maakte en waar Wijnand nog meer moeite
had met de scheuren in het ijs dan anders met de scheuren
in de kas.
Onvergetelijk de tochten naar Marken, met als culminatie
het ijszeilen. Een sensatie als geen andere. Om met een snel
heid van 50, 60 KM over de hardbevroren zee te schieten,
tot MARKEN, onwezelijk in den nevel komt doemen.
Onvergetelijk de door zoo weinigen gemaakte wandeling
van Muiden langs de zeekust naar Amsterdam, met rechts
de imposante aanblik van de toegevroren Zuiderzee en links
de torens van Amsterdam, die hun fijne silhouet tegen de
ijle winterlucht teekenden.
Waarom ons klimaat de zaak na 11 februari (1929) zoo is
gaan overdrijven, is niemand recht duidelijk. Het scheen,
alsof we alle achterstallige leveringen ijs van de voorgaande
jaren thans in één zending kregen. En daarmede was de
echte ijspret wel tamelijk bedorven. Want het sportieve ge
noegen kan niet opwegen tegen de groote ellende en werke
loosheid, die Holland thans teisteren.
Hoe klein voel je je worden.
Eenige weken blijft het kwik in de buurt van het nulpunt
van Fahrenheit hangen, en zie, onze heele twintigste eeuw-
sche techniek, cultuur en wetenschap kunnen we gevoege
lijk naar den lommerd brengen.
Ons heele bestaan hangt thans af van een armzalige kit ko
len meer of minder. Dit te beseffen is misschien voor ons
zoo buitengewoon ontwikkeld geschlacht de zedelijke winst
van dezen barre winter.
Nu er geen competitiestanden voor onze lezers uit te puz
zelen zijn, zal ik den lezers (speciaal voor de Indische is dit
bedoeldeenige cijfers verstrekken over dezen winter:
In januari vroor het 29 graden; 17 dagen was de gemiddel
de temperatuur onder 0 en 9 dagen was ook de hoogste
temperatuur onder 0.
Van 11 tot 16 februari (1929) "genoten" we de volgende
temperaturen:
11 febr. max 30 graden F. minimum 3 graden F.
12 febr. max 14 graden F. minimum 4 graden F.
13 febr. max 19 graden F. minimum 5 graden F.
14 febr. max 27 graden F. minimum 4 graden F.
15 febr. max 15 graden F. minimum 4 graden F.
16 febr. max 15 graden F. minimum 4 graden F.
Lees dit. Indischman, die zoo graag op den "koperen
ploert" scheldt; tracht deze cijfers te verwerken en roep
den djongos om chocolade met warme soessoeh.
Verder moge aan de vergetelheid worden ontrukt:
dat er een parkeerplaats voor auto's op de Zuiderzee is;
dat je van Enkhuizen naar Kampen via Urk kan wandelen;
dat ze met arren van de Waddeneilanden over zee naar
Friesland rijden;
dat het ijsfeest op den Poel in het water viel wegens de
strenge vorst
en dat de voetbalpers doorgaat te schrijven over spelpeil,
hoofdklasse, wereldvoetbalkampioenschap and so on.
En dat is nog het ergste van alles.
Prima zege van B4 - Pupillen en op
B1 - Neerlandia
Vandaag (7-4) thuis tegen de B1 van
Neerlandia. Een tegenstander die we
nog niet kenden.
Alvorens iets over de wedstrijd te ver
tellen eerst het volgende:
Het is wellicht goed de ouders er nog
maals op te wijzen dat het wegblijven van uw zoon zonder
af te bellen niet alleen erg onbehoorlijk is, maar dat u daar
mee de andere jongens van een elftal erg dupeert, zij moe
ten "incompleet" aantreden en tegen een wel "complete"
tegenstander betekent dat vaak: verlies van de wedstrijd
Zo kon het gebeuren dat we vandaag met 10 man moesten
aantreden tegen Neerlandia. Het was een verademing om dit
zeer sportieve Neerlandia te zien voetballen na het harde en
onsportieve spel van Blauw-Wit vorige week.
De wedstrijd zélf was een heel merkwaardige! In de hele
wedstrijd kwam Neerlandia slechts 4 x over de middenlijn
en geen enkele maal verschenen ze voor het doel van onze
Mathijs, die dan ook letterlijk niets te doen kreeg.
Zo kregen we een spelletje van aanvallen en verdedigen en
was het wachten op het eerste AFC-doelpunt. Maar als een
heel elftal uitsluitend rond het eigen doel blijft hangen is
het nog knap lastig om gaten in de verdedigingskluwe te
vinden. Voor rust ontbrak vooral het overleg in onze aan
vallen en met veel kunsten vliegwerk hield Neerlandia stand.
Rust 0 - 0
In de rust spraken we met elkaar af om net als vorige week
meer van afstand te schieten en dat bleek te werken: na
5 minuten scoorde Mare na lange tijd weer en 5 minuten la
ter doelpuntte hij weer: 2-0
Vijf minuten voor het eindsignaal liet onze rechts-achter
William een soort vuurpijl los, die zowaar achter de Neer-
landia-doelman belandde: 3-0! Dit werd tevens de eindstand.
Al is de tegenstander niet erg sterk, met 10 man toch met
3-0 winnen is een compliment waard. Prima gedaan, B4
Roelof den Drijver
