VAN DE REDAKTIE
Wanneer er in deze eeuw slechts drie januari-maanden zijn,
die kouder zijn dan die van 79, dan is het begrijpelijk dat
u enige weken verstoken bent geweest van uw clubblad.
Deze letters worden getikt in februari in de hoop dat hij
- de bal - het komend weekend wederom mag gaan rollen.
Zoals ie behoort te rollen, over gras, dat, naar we ons me
nen te herinneren, groen is. Zwierig zwaaien, flitsend op
de ijzers, ever langgerekte sloten, mag best leuk zijn, maar
het moet niet te lang duren. Een voetballer moet kunnen
voetballen
Het uitkomen van deze Schakel betekent dus dat misschien/
wellicht/mogelijk het einde van het voetballoze tijdperk in
zicht is. Kopij van niet verschenen Schakels, een weinig
gedateerd, dat wel, vindt u hierbij terug.
MIXED PICKLES
ingelegd door Pim Adriaansz en George Wijnand
CONDITIE
Natuurlijk moeten wij in een amateurvereniginc de zaak
niet overdrijven, maar de wijze waarop AFC zijn leden in
conditie houdt, met name de ellebogen, is de moeite van
het noemen meer dan waard. Op 17 november de Zilveren
Ploeg, op 1 januari Thomasvaer en Pieternel, op 18 januari
het jaardiner.
Wat waren we weer allemaal willing-to-bend-an-elbow.
Wij hebben besloten enige tijd rust te nemen.
ROB
Ton Glas heeft een van de rustigste jaardiners uit de ge
schiedenis van AFC voorgezeten. Wij leiden dat af uit het
feit dat we onze buren aan tafel konden verstaan zon
der driemaal luid te roepenwat zég je?
Voorzover ons gezichtsvermogen nog functioneerde ont
waarden wij aan onze trfel Max de Bruin, Henk van Weelde,
Hans en Rob Dükker, Reinier Akkerman, Rolf Leeser,
Kareltje uit Caracas, Ad uit Dusseldorf, Henk van den Berg
en soms onszelf.
Vooral Hans was zeer onderhoudend en verraste ons plotse
ling met een enquete naar het gedrag van zijn broer. De
vragen waren kort en insinuerend. Is het u niet opgevallen
dat Rob zich herhaaldelijk verwijdert en acht u dat juist?
Kareltje stelde zich wat ontwijkend op. Hij zei: het is me
niet opgevallen dat Rob bij ons aan tafel zit en dan kan 't
me ook niet opvallen dat ie vaak weg is. Hans genoot.
Rob hoorde 't niet wat hij was net even weg. Overigens viel
't óns op dat Rob nu al drie jaardiners met hetzelfde smo
king jasje is verschenen. Moeten wij daaruit afleiden dat de
Society Shop haar naam gewijzigd heeft in Society Stop?
AD
Verleden jaar mochten wij u in deze rubriek deelgenoot
maken van Ad van Dijk's activiteiten als schrijver van de
Mixed Pickles in het blad van de Düsseldorfer Hockey
Verein. Ad deed dat met veel plezier, maar sinds enige tijd
weigert hij te schrijven. De reden is dat de redacteur van dat
blad zonder zijn voorkennis allerlei af- of toedoet aan wat
hij op papier had gesteld. Dat begon Ad uiteraard te verve
len en hij deelde dan ook mee dat hij niet meer schreef.
Tja, Duitsers zullen altijd Duitsers blijven. Want wat doen
ze daar? Nee, de voorzitter roept niet de schrijver en de
redacteur bij elkaar om dat effe onder een biertje uit te
praten. Dat gaat daar heel anders. Het bestuur van de ver
eniging benoemt eenonderzoekscommissie!
Gründlich, met notulen, rapporten.
Wij hebben misschien wel eens wat te weinig discipline,
maar te veel is nóg erger.
TON
Wij vinden Ton Glas een meester in de repressieve toleran
tie. Laten wij elkander eerlijk in de poppetjes van de ogen
kijken: het jaardiner is vroeger niet altijd een toonbeeld
van beschaafde recreatie geweest. En wat wij met 'vroeger'
bedoelen mag ieder invullen zoals hij zelf wil. Het jaardiner
1979 was ook niet bepaald een grafkelder, maar het viel ons
toch op dat iedere spreker verstaanbaar was.
Dankzij Ton, die in enkele jaren tijd het geluid en de drang
tot manifestatie tot redelijke volumes heeft weten terug te
brengen.
Hij is ook zeer democratisch. Zo viel 't ons op dat hij niet
schroomt zich regelmatig onder het gewone volk te mengen
teneinde te informeren naar hun welzijn. Wij houden van
leiders, die het volk beminnen. Zo kwam Ton ook bij ons.
En liet ons vervolgens verschrikt achter. Want wat zei Ton?
Dat hij erover denkt het presidentschap over de tafel neer-
te leggen.
Nee vriend, zo gemakkelijk ontsnap je ons niet. Even kwam
de stoute gedachte bij ons op dat Ton zijn vertrek aan ons
toevertrouwde in de hoop dat wij in de Mixed Pickles een
actie op touw zouden zetten onder het motto: Ton moet
blijven. Maar zo is Ton niet. Wat niet wegneemt dat hij wel
blijven moet.
DE "VAN DIJK"ENSHOW
Niet minder dan drie Van Dijken spraken gloedvol op ons
jaardiner: Hans van Dijk als waarnemend captain van het
eerste elftal, vader Ge Van Dijk als .(ja, als wat eigenlijk)
en Jan Van Dijk als aartsvader van de club.
Hans, de jonge econoom, verkocht subliem de thuiswedstrij
den van het eerste elftal met zijn bewogen slotzin: "Ik weet
werkelijk niet wat een bezoek aan AFC nóg aantrekkelijker
kan maken"!
Allerwegen achtte men de positie van het eerste elftal op
de ranglijst op dit ogenblik niet bijster florissant. Maar Gé
- wat een AFC-er als oud Ajaxied - behield het vertrouwen
en eindigde zijn gloedvolle woorden met: en dan hef
ik het glas en dan zeg ik: het volgende jaar zitten wij
hier weer met elkaar als hoofdklasser"!
Ja, en dan praeses Jan Van Dijk.
Wij houden niet van slijmen (op zijn hollands gezegd), maar
die man (jongen) begon al sterk en groeit bovendien met de
dag. Sprekende over de tradities in onze AFC merkte hij op:
"behoudt het goede en wees verder progressief".
Hij noemde de vordering van ons eerste elftal op de rang
lijst "Zorgelijk, maar niet precair".
Terecht wees hij op het gevaar, dat een degradatie uit de
hoofdklasse (als die al bij ons zou gebeuren, maar zij zal
niet gebeuren) vaak betekent een verder doorzakken naar
lagere afdelingen. En op het gevaar van dat verdere door
zakken wees hij nadrukkelijk.
Er zijn voorbeelden te over.
Al met al was hij de eerste voorzitter van AFC - bij ons we
ten -die zijn volgelingen de gevaren voorhield van 'doorzak
ken'.
Toch een merkwaardige ervaring
2
