DE VETERANEN
MOEDER EN KIND
SPITSEN
'Wel een leuk stukje, maar
dat was helemaal de bedoe
ling niet' zei Piet van Ruyven
door de telefoon. 'Bovendien
ben ik geen coach of geeste
lijk leider. Ton Nooy regelt
alles wat de veteranen betreft.
Je hebt me helemaal verkeerd
begrepen, terwijl het nog zo
vroeg was op die avond.
Mooie redakteur ben jij.'
'Neem me niet kwalijk, Piet, maar ik dacht....' 'Je had beter
moeten luisteren, jochie. De bedoeling is gewoon met een
paar kerels van boven de vijftig zo nu en dan eens een balle
tje te gaan trappen. Gewoon gezellig, met dames erbij. Jij,
met je landelijke kompetitie, laat me niet lachten.
Misschien haal je 20 vijftigers in Nederland, die nog willen
voetballen.' 'Oh, ja..., juist. Piet. Nou, ik schrijf wel weer
een stukkie, dat het niet doorgaat. Het 5-sterrenteam i.o.
is in de oprichting blijven steken, of zoiets. Sorry, Piet.'
'Goed, goedmaar de volgende keer beter luisteren, hè!'
'Ja, Piet.'
In de beginne was er lucht, water en aarde, toen werd - uit
modder en klei - AFC geschapen.
Ze baarde, lang geleden, achtereenvolgens ACC en ABC en
daarna pas, als een nakomertje, ATC. Het laatste kind kwam
in 1970 ter wereld, om precies te zijn 2 december, 's avonds
om 22.10 uur. Het was een voorspoedige bevalling en al na
het eerste levensjaar kon men stellen, dat het kind een gezon
de toekomst tegemoet ging. Het wakend en zorgzaam oog van
de moeder had ze al spoedig niet meer nodig. De band tus
sen moeder en kind bleef niettemin hecht. Zo hoort het ook
in een normaal gezin. Tot op een dag het kind besloot haar
verjaardag te gaan vieren. Dat zou de eerste keer worden.
Het goede voorbeeld van de andere leden van het gezin had
ze voor ogen. Vooral de moeder kon er mee terecht. De
feesten, die zij gaf, waren bekend door het gehele land. Dus,
ze wilde een feest. Een verjaardagsfeest, ze werd immers 8
jaar. Zo jong als ze was ging het kind aan de slag om het
feest voor te bereiden. Uren, dagen, weken was ze er mee
bezig, ze wilde niets aan het toeval overlaten. Ambitieus ge
noeg om er een succes van te maken. Moeder zag het glim
lachend aan. Toch leuk hoor, al dat eigen initiatief Wat
wordt ze al flink, hè!
Dan, eindelijk was het kind zover, de uitnodigingen konden
worden verstuurd. Je verjaart maar op één dag, en dat is
de dag waarop je geboren bent. Dus vroeg ze (heel vriende
lijk) of iedereen op zaterdag 2 december 1978 bij haar wil
de komen en ze ontvouwde reeds een klein beetje haar plan
netjes, hoe ze dacht de dag door te brengen, ledereen was
er reuze mee ingenomen, behalve de moeder. 'Weet je wel
wat je doet, kind' schreeuwde ze. 'Ik moet anderdaags naar
llpendam en dan dien ik fit te zijn. Kijk es naar de stand,
moet ik soms weer verliezen? Waar moet dat heen, wil je
soms dat ik me met mensen beneden mijn stand ga bezig
houden? Je houdt je feestje maar een dag eerder, dat kan
best. Dat wordt vaker gedaan. Begrijp je me? Ik wil er niets
meer over horen.' Het kind was er beduusd van, hoe kon
mama nou zo te keer gaan? Wat betekende llpendam voor
haar? Fit?? Ze is de gezondheid zelve, hollands welvaren,
llpendam, hangt haar leven daar vanaf? Zou het zó erg zijn?
Je hebt maar één moeder, bedacht ze, en ik wil geen ruzie.
Nooit gehad, ook niet met de andere zusjes. Dat moet zo
blijven. Weer ging ze aan de slag om alles te regelen, zoals
moeder bevolen had. Maar ach...., er kwam een kink in de
kabel. Op één plaats, een heel belangrijke, kon er niets
meer verschoven worden... Wat moet ik doen, ze huilde bij
na. Haar eerste verjaardagsfeestje, moest ze het niet laten
doorgaan? Al haar vriendjes en vriendinnetjes, wat zouden
ze teleurgesteld zijn. Nee...., dat mocht niet
Mama moest maar voor één keer, terwille van de lieve vrede,
begrip tonen. Moeders weten toch hoe kinderen van feestjes
houden.
S. Freud
Het derde zaterdagteam, kortweg zatdrie genoemd, heeft de
helft van de competitie er op zitten. Geen slechte prestatie,
want op 18 november waren er reeds elf wedstrijden ver
speeld. Dat daarin slechts negen punten vergaard werden,
lijkt een bijzaak, die echter belangrijk genoeg is om de re
denen daarvan op te sporen. Uiteraard werd daartoe een
commissie ingesteld, waarvoor ondergetekende, zijn broer
de bekende tik-takker Robert, de Zweedse meesterklaver-
jasser Torsten en Drs. P werden uitverkoren. Rinus Michels
en de Israëlische magiër Uri Geiler lieten het helaas voor
aanvang van de werkzaamheden afweten.
De commissie P., welke bij haar onderzoek vooral het feno
meen video veelvuldig inschakelde, kwam niet tot een eens
luidend standpunt - op de meeste punten staakten de stem
men - maar kwam toch tot enige frappante conclusies, o.a.:
Keeper Jan Snelleman is verkeerd gekleed. Het pan
terachtige zwart, waarin hij zich tooit, wekt lustgevoe
lens op bij de tegenstanders, die daardoor boven hun
vermogen kunnen schieten, hetgeen nadelige effecten
heeft. Bovendien noodt zijn zwart tot verkeerd terug
spelen, vooral bij dragers van contactlezen en haarstuk
jes.
De backs bewegen teveel en in de verkeerde richting,
terwijl de middelste twee hun voeten vaak te hoog
oplichten. Dit tezamen geeft het zgn. zeefeffect.
De middenvelders bewegen te weinig en dan nog in
de verkeerde richting. Hun statische spel heeft pion -
i.p.v. beton-voetbal - tot gevolg.
Ook de ploeg van Zaire tijdens de WK '74 in Duits
land leed aan dit euvel, hetgeen toen het Okapieffect
werd genoemd.
De spitsen lopen buiten het veld en scoren niet. Dit
is wel een van de belangrijkste oorzaken, overigens
trendmatig in het nederlandse voetbal. Toch heeft
zatdrie een potentieel van goede spitsen. Van de Ger-
ren, lijdt Ger Bogaers aan een ernstig vormverlies, het
geen waarschijnlijk gevolg is van het vertrek van Ruud
Geels. Ger Smit daarentegen is in vergelijking tot vo
rig seizoen weer beter gaan spelen. Niet voor niets
hebben alle nederlandse topclubs hem reeds benaderd
voor ongelooflijke sommen. Ger wacht echter op zijn
supertop, welke over vier jaar verwacht wordt. Waar
schijnlijk maakt hij dan in een wedstrijd van Ajax
tegen Bayern Munchen zijn entree in het profcircus.
Van de andere spitsen is Karei de Graaf te zeer in ge
wicht toegenomen en te veel bezig met een door hem
te organiseren kaas en wijnavond, terwijl Frank Bere-
man spitsaf lijkt te zijn. Het moge duidelijk zijn, ook
het spitslesseffect is niet aan zatdrie voorbij gegaan.
De aanvoerdersband wisselt teveel en is daardoor ge-
zagsloos geworden. Een netelig probleem binnen ie
der team, hetgeen het gevaar van het releffect met zich
brengt.
2
