DE VETERANEN
DE ZILVEREN PLOEG
Je hebt me laten schrikken,
goalgetter. Eerlijk, ik heb er
geen moment bij stil gestaan.
De veteranen gaan al sinds
mensenheugenis gebukt onder
de titel DE VETTEN, zoals
alles wat zich op de zaterdag
afspeelt onder DE ZATTEN
gerangschikt wordt. Mogelijk
vanwege de aliteratie, ik weet
het niet. Met je stelling dat
er meer VETTEN buiten het veteranenteam lopen, dan er
in, ben ik het volledig eens. Dat ik moeite zou hebben met
de afstand A'veen- de Boelelaan betwist ik echter. Er zijn
mensen, die kunnen getuigen, met twee vingers omhoog,
dat ik de weg naar AFC, op de tweewieler, binnen de 20
minuten, wind mee, kan afleggen. Dat zie ik goalgetter nog
niet zo gauw doen. Wie rijdt er tegenwoordig nog op een
tweewieler? Je vriendelijke invitatie om eens te kijken naar
de verrichtingen van het elftal houd ik in beraad. Ik heb
zelf ook wel eens met de 'jongens' mee mogen doen. Fana
tiek genoeg, maar toch betrekkelijk weinig inzicht. Zo nu
en dan moet je weemoedig glimlachen om groteske bewe
gingen van iemand, die vroeger toch hoog genoteerd stond.
Een doodenkele keer kan je goedkeurend knikken bij een
leuk uitgevallen dribbel. Maar zou ik daarvoor een middag
moeten uittrekken? Ja, natuurlijk, de afloop zit gebeiteld.
Er zijn echter meer teams (zie: Flomogeen, vorige Schakel)
die daar werk van maken. Ik maak me sterk dat het 13e
jullie, wat dat betreft, met straatlengtes klopt. Wat blijft
er dan over, goalgetter? Een en ander heeft me toch aan
het denken gezet. Er mag geen misverstand blijven bestaan.
Ik ben veel te blij met kopij uit jullie hoek. Daarom heten
jullie voortaan weer gewoon veteranen, het bijpassende
beeld vindt je terug boven dit stukje. Dag goalgetter
De redakteur
5-Sterrenteam i.o
Piet van Ruyven, coach, manager, geestelijk leider van de
veteranen, steeds op zoek naar nieuwe impulsen voor zijn
team, is op een originele maar toch voor de hand liggende
gedachte gekomen.
Niet alleen een AFC-veteraan maar de gehele Nederlandse
bevolking, schijnt steeds gezonder te worden, langer te le
ven. Er vindt een verschuiving plaats, geleidelijk, maar on
miskenbaar. Een prettige gedachte. Piet doet er echter wat
mee. Hij wenst te komen tot een team, dat uitsluitend be
staat uit spelers die de 50 gepasseerd zijn. Voorlopig ge
noemd: het 5-sterrenteam. Die sterren dient men niet
te verwarren met die welke een ochtenblad zo rijkelijk
rondstrooit; men moet aan cognac denken c.q. een hotel.
Hoe ouder de cognac hoe meer sterren, hoe voornamer het
hotel des te meer waardering van Monsieur Michelin. Zo
iets, of je kan simpel stellen dat elke ster voor 10 jaar telt.
Piet ziet het ruim: er moet een landelijke kompetitie ont
staan. Daarom doet hij een beroep op al die clubs (waar
de Schakel in de bus valt) die gezegend zijn met sterke, nog
goed uit de voeten komende vijftigers, om kontakt met hem
op te nemen.
Dit geldt uiteraard ook voor onze eigen mensen.
Telefoon Piet van Ruyven: 020 - 72 26 73
Ruim driekwart van allen, die meer dan 25 jaar lid zijn,
waren j.l. vrijdag bijeen. Een hoog opkomstcijfer, gezien
leeftijd, mist en aanverwante faktoren. Het is niet de be
doeling van de redakteur om het (malse) gras voor de voe
ten (van de Pickelaars?) weg te maaien. De sfeer, die om dit
jaarlijkse feest hangt, is zeer subtiel en laat zich uitsluitend
door een dito pen beschrijven. Om toch iets gewaar te wor
den van wat zich daar heeft afgespeeld - immers, elk jaar ko
men er nieuwe leden bij - laten we onderstaand wat frag
menten horen uit de speech van de scheidende voorzitter
Arie Waayer:
'Ere Voorzitters, Ereleden, Leden van Verdienste, No
belprijswinnaars, Ridders en eenvoudige aardige Ploe
gers....
Van harte welkom in deze feestelijk versierde zaal en
welkom aan deze zeer verzorgde tafels.
Zalig zijn zij, die hongeren en dorsten, want zij zullen
verzadigd worden (Lucas I, Bols II). De hongerigen zul
len zo meteen aan hun trek komen; wat de dorstigen be
treft is er na de eerste begroeting de gelegenheid wel te
baat genomen de dorst te lessen. Wij kunnen dat gerust
aan de Ploegers overlaten hoe zij van 5 1/2 - 8 uur zoiets
kunnen regelen.
Immers, iedereen heeft de avondschool doorlopen.
Vanavond neem ik - zoals u bekend is - afscheid als lei
dinggever van onze Zilveren Ploeg. Gaarne kom ik hier
later op terug.
Laat mij echter eerst mijn jaarlijkse avondtaak, zoals
gebruikelijk afhandelen. Nou dan: een geschiedenisles
je. De historie van de Zilveren Ploeg is velen onder jul
lie bekend, doch vele jongere ouderen vermoedelijk niet.
De initiatiefnemer was in de eerste plaats Max de Bruin
(vader van onze cricketvoorzitter) en ook Willy v.d.
Brink was er met Max enthousiast voor. In juli 1956
vond de eerste bespreking plaats. Het doel was als oude
vrienden jaarlijks enige keren bij elkaar te komen om
weer eens van gedachte te kunnen wisselen, onder het
genot van een drankje. Dat was een schone gedachte,
een band die bindt, evenals de Schakel dat doet. De
leiding van de Zilveren Ploeg zag in mij een soort goede
dienstbare duvelstoejager en ik kreeg de funktie van
secretaris/penningmeester. Ik was er zeer vereerd mee
als 'buitenman'. Onze eerste bijeenkomst werd door
ziekte van Max eindelijk vastgesteld op zaterdag 14
december 1957 en werd gehouden in een van de boven
zalen van restaurant SCHILLER. Tachtig leden werden
aangeschreven, waarvan een kleine helft aanwezig was.
Het insigne-speldje, door Max ontworpen, kostte toen
f3,- (thans f 10,-). Op 8 april 1959 en 4 november van
datzelfde jaar zijn we weer bij elkaar geweest, eveneens
bij SCHILLER. Velen verlieten na de borrel het gezel
schap en de overigen gingen samen dineren. Dat was
niet ideaal, doch begrijpelijk als de financiën het niet
toelaten. Later is besloten, dat de frekwentie van één
keer per jaar geschikter was. Inmiddels was Willy Ne-
seker 50 jaar geworden en bood ons op 9 juli 1960
een éénpansmaaltijd aan, waarbij het terzijde werd ge
staan door Jan en Miepsie Pijl. Het gerecht was een
Hongaarse schotel 'Pilaf' geheten, 't Viel zeer in de
smaak, voor enkelen iets te kruidig. Bij die laatste ca
tegorie werd opzet vermoed, de Witte' kwam later
op de avond handen te kort om de dorstige kelen te
smeren.
3
