7
Een vlotte afhandeling op Gatwick airport, we behoefden zelfs niet eens over de vleugels uit te stappen en waarom Sal van
Gelder en onze spelers van het eerste en supporters dat dan wel moesten is ons ook nog een raadsel deden ons snel per trein
in Victoria belanden. Via een kruier, die angstvallig door onze giant "Teun" en ondergetekende in de gaten werd gehouden op
naar de underground. Volgens plan werd het voor ons gereserveerde hotel Lord s bereikt. Dik van der Klaauw noemde het
snel een hotel met vergane glorie. Uit de groep hoorden wij dan ook zeer terecht, dat dit nooit waar kon zijn want het gebouw
had nimmer glorie gekend. In een benauwde lobby - nu ja wat heet lobby - gevuld met een grote groep zweedse jongeren en een
oude vrouw die een poging deed met een aftands gierende stofzuiger de pluizen van de tot op de laatste draad versleten kokos
mat te krijgen, verzochten Dik en ondergetekende om de toewijzing van de kamers. Doordat zoals wij later begrepen griekse
kamermeisjes bij geen betaling voor hun werkzaamheden de kuierlatten hadden genomen konden de kamers niet eerder betrok
ken worden dan om 16.30 uur. Door het korte tijdsbestek - immers de voetballers van Arsenal stonden op ons te wachten voor
hun match tegen Middlesbrough - werden snel de volgende afspraken gesmeed. Persoonlijk zou ik in het hotel achterblijven om
toezicht op de bagage te houden, die nog steeds tussen de gierende en uit alle ellende bijna uiteenspattende stofzuiger, ston
geplaatst. Toen we via de Oostenrijkse receptionist een sleutel van de bar ontvingen die dienst zou gaan doen als kluis voor on e
meegebrachte spullen, deden we een poging met op de achtergrond nog steeds het fluitend en gierend geluid van de stofzuiger
om via de receptioniste de kaarten voor de wedstrijd Arsenal-Middlesbrough, die volgens schriftelijke bevestigingen aan de
receptie zouden zijn afgegeven, te bemachtigen. Dik, die inmiddels driftig aan het sparen is voor een kleine hartcardiograaf had
het niet meer en toen de mededeling kwam "I am sorry, gentlemen no tickets" werd er alleen nog over cnze lieve heer gesprokem
De boys hadden inmiddels de flipperkasten gevonden - behalve kleine Rein die stond intussen tussen het zweede spul - en naarstig
werd een poging in het werk gesteld heer v.d. Zee in Nederland te bereiken. Maar op zijn briefpapier kwam geen telefoonnummer
voor en aangezien de boeken in het hotel dateerden van circa veertig jaar na Christus, konden wij daar geen beroep op doen.
Na wat snuffelen in paperassen vonden we een naam van Hunting sports ltd. Ook hier geen telefoonnummer, maar waarschijn
lijk waren alle goden ons goed gezind en werd de eerste Hunting uit het boek geprikt. Het verhaal wat toen volgde met een
zekere Lee Morgan werd snel door Teun en Gomez in steno op papier gezet en ligt nu voor iedere toerist in het national
historical tourist museum" te Londen. Het resultaat was in ieder geval dat ondergetekende telefonisch met Lee en Dik met
haar schoonmoeder trouwde en de jongens met leiders de wedstrijd hebben gezien.
Om 16 30 uur drukte ik mijn koppie nog eens tussen de planken, wat receptie desk placht te heten en vroeg met een melancho
lieke stem om de kamers. Onthaald door een vriendelijke griek - hij zal wel Zorbo de griek geheten hebben - werd ik naar de
vierde etage geloodst. Eerst werd de kamerdeur fatsoenlijk in haar scharnieren gezet anders was er geen openen aan en toen de
surprise die leek op een verslechterde bijlmer bajes. Na veel geharrewar kon ik 'Zorbo' aan zijn verstand brengen dat ik met deze
outfit geen genoegen kon nemen omdat mijn prof-spelers - over die boeg moest ik het wel gooien - met een goede nachtrust
gediend moesten zijn. Uiteindelijk deed een dependance uitkomst en kon een ieder een redelijk logement na terugkomst van
de voetbalwedstrijd betrekken. Of dat ook voor Teun en Gomez het geval was bleek anders. Hun riante kamer, gaf uitzicht
op een binnenplaats dienende als vuilniskoker en ofschoon een ieder zich beriep op het prachtige weer van die dag, bleef Teun
volharden dat het regende als pijpestelen, af en toe gepaard gaande met donderstoten. Vol verbazing werden Teun en Gomez
hierop aangekeken. Was het dan toch al die whisky die bij hen zijn intrede had gedaan? Neen, het waren de afvoerpijpen van
de wastafels en douches die het water op de binnenplaats deden nederplontsen en de witte vlokken die daarbij op hun ramen
sprongen waren geen sneeuw, maar, naar later werd geanaliseerd toen er niet met water werd gewerkt grote zeepvlokken die
echter door het hevige gesnurk van Gomez van de ramen werden geblazen. De avondmaaltijd zoals ook de anderen die volgens
de voucher in het hotel Lord's gebruikt zouden worden bleek een nuchtere "misunderstanding" zoals de nieuwe receptioniste
ons meende te moeten zeggen, daarbij hadden wij de indruk dat de Oostenrijkse reeds in een mental hospital was opgenomen
en werden verwezen naar het koffiehuis van "Uncle Jo" een warme hap bestaande uit een half ontvleugelde kip, taaie frites en
iets wat wij voor analyse bij de chefkok van Dikker Thijs hebben afgegeven.
De uitkomst was bij het ter perse gaan van dit relaas nog niet bekend. De dagafsluiting zou worden gedaan met een bezoek aan
de musical "Bubling brown sugar" in het Royality theater op Kingsway. Overduidelijk was al gebleken, dat het ondergrondse
reizen het meest efficiënte voor onze groep was, ofschoon Gomes die er een "circle" van overgehouden moet hebben het
liefst de "piccadilly" lijn bezocht. Gedurende de trip werd nog eens ter overtuiging op de vouchers gekeken, een conclusie
konden wij, Dik en ik, er niet aan verbinden want wat was het geval de musical zou moeten heten "Bubling brown sugar
maar dan wel in het Palace theater zoals in ieder geval de voucher aangaf.
Snel werd besloten voor het laatste theater te kiezen en als ontsnapte gevangenen werd de underground verlaten en met kangeroe
sprongen werden taxi's gecharterd, zodat de baan vrij was voor het Palace Theater? Aldaar aangekomen bleek dat er voor ons
was gereserveerd, maar dan wel voor de musical 'Jesus Christ Superstar'. Vanzelfsprekend werd van deze adembenemende show
genoten wat later bewezen werd door Erik v.d. Langenberg die na afloop alleenstaande in dit propvolle theater een grootse
ovatie kreeg. Na deze indrukwekkende ontspanning op naar Piccadilly Circus voor een overheerlijk broodje warm vlees dat
oom "Sal" ons bij vertrek had geadviseerd. Van dat "broodje" zou je bijna anti-Sal worden maar wat we eindelijk van D,k
'My love' kregen voorgeschoteld oogstte grote bewondering. Nu zijn de cuisinaire capaciteiten van Dik bekend, nu ook in de
United Kingdom. Dat we tussen al deze bedrijven door ook nog moesten voetballen verwonderd uw lezers zeker niet. Uxbndge,
F C was onze gewaardeerde tegenstander op de vroege zondagmorgen. Keurig afgehaald door chauffeur David - die later bleek
ook nog eerste secretaris te zijn - met hun eigen bus werd een prachtige tocht door noord-west Londen gemaakt.
Wij weten nu eenmaal dat de accomodate van onze engelse vrienden vaak niet meer is dan een schuur, die groots als club uis
wordt betiteld en een kleedaccomodatie waar de schapenkooi van boer Krelis heilig bijgenoemd mag worden. Maar onthaa en
gastvrijheid, daar kunnen wij nog iets van leren en mede daarom werd het na de warmwaterwhisky met suiker (iets nieuws,
misschien iets voor Arie Waayer) een meesterlijke ochtend. Dat onze begeleiders incl. ondergetekende de 2e helft van de wed
strijd hikkend hebben aangezien, deed aan de pret niets af. De lunch die ook weer volgens program van onze vriend v.d. Zee
door Uxbridge F.C. zou worden aangeboden verliep wat stroef. Zeker als u weet dat bestuurders van een dergelijke lunch niet op
de hoogte waren Maar u ziet programmeren is eenvoudiger dan uitvoeren. Op een slimme tactische manier vertelden wij Thomas
