THE ENGLAND-LONDEN "KANGAROO TOUR" VAN ONZE JUNIOREN A1
6
En zo is het. Aanschouw zo andermaal deze Eusebio's van het Zaterdag voetbal. Wat valt u op? "Zijn het onze jongens wel",
zult u vragen. "Ik dacht dat AFC in het rood-zwart speelde". Haha.... wat een simpele van geest bent u. De foto werd ge
maakt na afloop van de zeer belangrijke wedstrijd tegen de Brandweer. Hier glinstert de geniale tactiek van aanvoerder Reinier
Akkerman in al haar facetten. Door in het wit te spelen gooide Akkie plan 4 van ons rijke arsenaal aan tactische manoeuvres
op tafelnl. camouflage. Wat valt u nog meer op en dit keer graag een meer verantwoorde opmerking alstublieft. "Dat dikke
mannetje in civiel met die bos ruikers in zijn handen. Wie is dat en wat doet hij daar?" Zo mogen wij het graag horen, dit is
een terzake kundige opmerking.
Veel, heel veel heeft Saté te danken aan deze man. Elck Kohier. Niet alleen zijn voornaam heeft hij gemeen met onze natio
nale coach maar ook zijn voortreffelijk inzicht. Vergezeld van zijn zoon Jacques Kohier Jr. was hij vooral in uitwedstrijden
onmisbaar voor ons. In de vlakke eenzame polders waren zij het die met hun vlijmscherpe critiek Uw Saté opjoegen naar
woeste hoogtes. Daarom heeft dat dikke mannetje nu een bos ruikers in zijn handen enz. Charlie
UIT DE NIEUWE ACTUELE DOOS
En nu volgt een klein artikeltje uit de nieuwe actuele doos.
Elders schrijft Hans van Dijk over de Engelse reis van AFC, waarin I ij zeker zijn technische indrukken maar ook zijn plezierige
indrukken zal verwerken.
Ongeacht zijn tekst wil ik echter gaarne direct na onze terugkomst (gisteravond teruggekomen op 16.5 en heden 17.5) vers van
de lever voor AFC in zijn geheel tot uiting brengen, dat deze tour in alle opzichten aan de verwachtingen heeft beantwoord,
zowel aan de spelers als aan de "supportersclub" (er waren buiten bestuur, officials en spelers nog 5 extra Londen gangers).
Het is deze keer wel onomstotelijk komen vast te staan, dat als de leiding goed organiseert en zijn leiding goed uitoefent, een
ieder daardoor onwillekeurig geïnspireerd wordt en aldus het geheel op een veel beter en hoger niveau brengt.
Zeer duidelijk is gebleken, dat de opzet van de tour (organisatie in handen van de heren Otto van Rijn en Jack van der Zee),
de technische begeleiding (Sal van Gelder en Gé van Dijk), en de uitstekende inzet van de spelers (15 man kwamen in 2 wed
strijden in het veld) plus een voorbeeldige teamgeest in het veld en daarbuiten, het geheel tot een compleet succes maakten.
(Aantrekkelijke wedstrijden met een 2-2 uitslag en een 1-0 nederlaag 5 min. voor het einde deden voor allen buiten het terrein
zelf uiterst prettig aan).
Het is dan ook niet verwonderlijk, dat Ernst Seunke in zijn dankwoord aan alle betrokkenen duidelijk maakte, dat hij hoopte
dat het dit keer geen 8 jaar zou duren alvorens AFC weer naar het buitenland gaat. En daarmede trof hij de roos, want zoiets
als de spelers nu hebben meegemaakt vergeten zij hun leven lang niet. AFC heeft zijn reputatie van oudsher gehandhaafd en ik
hoop van harte, dat de spelersresultaten in de komende seizoenen alle aanleiding mogen geven elke 2 a 3 jaar iets dergelijks te
herhalen.
Ook uit de "supportersclub" onze uitdrukkelijke dank voor alles wat ons geboden werd en hetwelk ik getracht heb hierboven
onder woorden te brengen.
ledereen, die een klein beetje in de voetballerij meeleeft, weet dat het AFC ontzaggelijk veel inspanning kost zich in de Hoofd
klasse te handhaven, in het bijzonder door de zeer consequente opvattingen, die wij er sinds de oprichting van AFC (1895)
op na houden. Alle betrokkenen volgen met intense belangstelling de ontwikkeling en vele vraagstukken zullen zich nog onge
twijfeld voordoen. Onze krachtige leiding die uit het vorenstaande spreekt is een grote steun en wij hopen en vertrouwen,
dat wij steeds de mensen zullen vinden, die in staat zijn de problemen aan de pakken om AFC op het goede niveau te hand
haven, waarop zij zich op het ogenblik bevindt.
Jb v. N.
Wanneer u zich over de "Schakel" buigt, misschien luierend in uw TV-stoel of gestrekt op uw sofa, doe ik u graag het relaas
van de trip naar Londen, van onze A1 junioren met de getalenteerde medewerking van enige spelers te weten Herman Dren-
kelford. Kees Frijters, Jan Perton, Peter Schouwenaar en Alex Verheyden. Wij noemden deze trip zoals in de aanhef staat ver
meld "The England-London Kangeroo Tour", het waarom zal u bij het lezen zeker wel duidelijk worden. Voor onze dertien
A1 "babe's", waarvan de meesten hun junioren rood-zwart komend seizoen zullen verwisselen voor het senioren shirt, klom
onze "Mr. Love" Dik v.d. Klaauw bij de alom bekende meest geroutineerde en alleswetende reisorganisator mr.v.d. Zee te
Santpoort in de reismast voor, zoals de traditie voorschrijft, het organiseren van een lond week-end trip naar Londen voor
onze laatst-jarige junioren. Nu is het mij als oud reisman bekend, dat het reserveren voor vluchten zoals deze Amsterdam-
Londen v.v. het meest simpele is. Je moet er alleen maar voor zorgen, dat je op tijd de bevestigingen en tickets in je bezit
hebt. Voor de rest of wel landarrangementen komt iets meer kijken. Nu wil ik niet cynisch worden maar van dit laatste klopte
de b(vult u zelf maar in), maar spelers en leiders zouden geen goed AFC-ers zijn als zij ook hier geen juiste oplossing voor
gevonden zouden hebben en daardoor werd deze tour één grootse junioren-reis naar Londen.
Op de 29ste april was het dan zover. 08.45 uur reveille, plaats van happening Schiphol vertrekhal noord. Nadat de zenuwen-
tassen van oom "Sal" op de bagagebanden waren afgevoerd, onze reus, animator en vaste leider van het team ook nog bijna
op de van Berkel weegschaal was geplaatst, verliep de pascontröle gesmeerd. Het enige kleine oponthoud deed zich eigenlijk
voor bij de life body guards. Bij het inchecken van de handbagage werd bij een van ons door de röntgen een signaaltje gere
gistreerd. Het bleek een goedkoop blikken aanstekertje te zijn. Dus geen pistooltjes, handgranaatjes of het moet het gelach,
gebrul en gegiechel van Teun Bouter geweest zijn, dat de guards in de vroege ochtend wat deed schrikken. Teun namelijk is
zeer gevoelig voor vrouwen, handjes en bij een postuur van een dergelijke omvang en zeker twee meter lengte kost het enige
moeite voordat je van boven naar beneden bent aangekomen. Maar ook Teun mocht ondanks zijn lichamelijke overbagage in
de BAC one 11 uit de jaren 1950.
Het goed verzorgde ontbijt werd smakelijk door de boys naar binnengewerkt, zelfs ook door Williem Gomersbach later op de
tour Spanish "Gomez" genaamd.
