MIXED PICKLES
ingelegd door Pim Adriaansz en George Wijnand
Hapje eten
Het drieëntachtigste jaardiner zit er weer op en allen, die voor de club van belang zijn of tenminste menen dat te
zijn, zaten weer aan.
Ton Glas hield als praeses tabulae - zo schijnt dat tegenwoordig weer te heten - de roerige massa in de hand. leder
het zijne gevend, maar ook nemend als het te gek werd.
Zijn grote kracht is, dat hij het net niet uit de hand laat lopen.
Aan tafel vond men, dat hij - het vriendelijk hoofd voornamelijk in vlas gehuld - leek op de trompettist van de
Vluppets.
Er waren veel oude vrienden.
Piet Vaal was er, geheel uit Twente, maar op zich betekende dat toch niet veel. Ad van Dijk was er; uit Düsseldorf,
toch net even verder. Ad, oude maat uit het beroemde zesde van net na de oorlog. Het hield onder de naam cabaret
Zeegers soms de naam van AFC hoog. Ad woont al zo'n twintig jaar in Duitsland, maar is er in geslaagd niet te
verduitsen; wat met alle respect voor deze bevriende partner in de Europese gemeenschap toch een leuke consta
tering is. Vóór het diner, toen we nog exact wisten wat er zich allemaal afspeelde, vertelde Ad in feilloos Neder
lands, dat hij en zijn gezin hockey spelen in de Düsseldorfer Hockey Verein. Erger nog, Ad schrijft een rubriek in
het clubblad van de DHV. En hoe heet die rubriek? Ja hoor. Mixed Pickles.
Naar mate de nacht vorderde kregen wij de indruk, dat Ad de naam van die rubriek geleidelijk aan begon te veran
deren. In de vroege ochtend van 19 januari werd het de Miekst Piekel. Toen vonden wij het tijd worden op bronver
melding aan te dringen. Zou Ad doen. Maar omdat Ad misschien ook niet meer precies weet wat hij die nacht alle
maal beloofd heeft, herinneren wij hem er nog even aan.
Piet en Ad kregen het wel even moeilijk, toen Karei van Stuivenberg achteloos binnen stapte, maar dat was nog
helemaal aan het begin. Kareltje, uit Venezuela, jawel! Of Karei nou echt voor de verjaardag van AFC was overge
komen? Zeker! Maar nu hij toch even op Buitenveldert was, had hij en passant gebruik gemaakt van de gelegenheid
Zwitserland en Denemarken even aan te doen. Want voor zulke trawanten zijn dat niet meer dan uitstapjes naar
het Gelderlandplein of Europalaan.
Bij ontstentenis van Ernst Seunke sprak ditmaal als captain van het eerste elftal Bas Rachman; naar zijn zeggen als
eerste wisselspreker.
Het hapje was goed; daar niet van. Allicht, zullen Martin en Frank menen. Maar ons jaardiner is toch wel iets meer
dan een vorkje meeprikken
Lied
Zoals gewoonlijk was het op 18 januari vrij eenvoudig de tijd van komen vast te stellen. De tijd van gaan op 19
januari veroorzaakte echter problemen. Wij meenden in het holle van de nacht, respectievelijk in het prille van de
ochtend, de volgende finalisten te zien opdoemen in de mist voor het clubhuis:
Ton Glas (wat heeft die man een verantwoordelijkheidsgevoel), Dio Hermens, Willie Brusse, Jan Prent, Arie Waayer,
Henk van Weelde, Karei van Stuivenberg en Ad van Dijk.
Het moeten er meer geweest zijn, maar -zoals gezegd - het mistte zo.
En wat klonk daar op dat vergevorderde uur? Een oud lied vrienden, dat geheel in onbruik is geraakt. Het werd
door oude AFC-ers gezongen tot de fundamenten van Eggers dreunden. Het raakte in onbruik, toen Dick Bessem
op 18 januari ter gelegenheid van het veertigjarig jubileum van AFC het nieuwe clublied presenteerde.
Als de ogen glazig worden en de verbroedering op haar hoogtepunt is, komen de oudste herinneringen los. Plotse
ling rezen de armen van Willie ten hemel en als een bezwerend aartsvader zong hij het lied van toen; een gevoelige
tekst, direct aanspreekbaar.
Willie zette in:
en laat ze maar doelen en laat ze maar doelen,
we slaan ze allemaal op hun smoelen
Arie Waayer, als het oude paard, dat de hoorn weer hoort blazen, sprong op en vervolgde uit volle borst met de
tere toevoeging:
o jéé, o jéé, alweer een goaltje,
o jéé, o jéé, alweer een goaltje voor AFC....
Dat is andere koek dan 'wij allen zweren eeuwig trouw en zullen nooit versagen'.
U moet dat toch even goed tot u laten doordringen:
Vóór 18 januari 1935 sloegen wij ze allemaal op hun smoelen. Na die datum bekeerden wij ons tot 'goede geest,
sportieve jool'.
Een sociale revolutie, die toch niet ongemerkt voorbij had mogen gaan
Cricketnonsens
In de ledenvergadering van de Nederlandse Cricketbond is men in principe akkoord gegaan meteen bestuursvoor
stel, dat de betaalde coach met het eerste elftal mag meespelen. Een besluit, waarmee wij het totaal oneens zijn.
Het leidt immers tot een vertekening van de krachtsverhoudingen. Men opent de deur voor een jacht op de beste
professionals uit Engeland, Australië, de Antillen, of noem maar op.
De club met het meeste geld huurt de sterkste prof.
ledereen, die geen vreemdeling is in het cricketwereldje, weet dat het niveau-verschil tussen een professional en een
amateur zo groot is, dat de uitslag van de wedstrijd daarmee direct beïnvloed wordt. De inbreng van een dergelijke
topspeler in het Nederlands cricket is namelijk aanzienlijk groter dat bij voetbal, omdat de individuele prestatie bij
cricket in veel sterkere mate beslissend is voor de uitslag dan bij een voetbalwedstrijd.
6
