MIXED PICKLES
ingelegd door Pim Adriaansz en George Wijnand
Zorgen
Jo Hurwits (te Como en soms San Remo) zat wat zorgelijk achter zijn koffie op Goed Genoeg. Niet omdat 't koffie
was - 't was pas 1 uur en de wedstrijd tegen RVC moest nog beginnen - maar vanwege het fiscale heffingsbeleid te on
zent. Niet dat hij er nog last van heeft, maar meer uit een oogpunt van meeleven met ons hier ten lande. Zo is Jo wel.
Hij wil dat het alle AFC-ers naar den vleze gaat, maar hij vindt de geest van Joop den Uyl niet gewillig. Hoewel wij De
Telegraaf niet wilden tegenspreken, wierpen wij toch voorzichtig tegen dat het fiscaal geweld ook door kabinetten van
andere politieke signatuur doortastend werd toegepast. Henk Kappelhoff, die wij niet gaarne tot de onderliggenden in
de samenleving zouden willen rekenen, opperde dat belegging in sterke valuta's uitkomst zou kunnen bieden. Jo dacht
onmiddellijk aan Zwitserse francs. Een vruchtbare gedachte, zij het, dat, wanneer iedereen dat zou doen, dat kreng zo
omhoog zou gaan dat het betrokken land als vakantie-oord wel kan worden geschrapt wegens onbetaalbaarheid. Jo bleef
dus somber, spartelde nog wat tegen door de dollar op te werpen, maar zag het eigenlijk niet meer zitten. Op onze vraag
Jo, hoe oud ben je nu, leefde hij merkbaar op. 'Binnenkort wordt ik zeventig. Mijn tijd zal 't nog wel duren'. Maar
onmiddellijk gleed een schaduw over zijn door sociale bewogenheid getekende gelaat. Ongetwijfeld dacht hij aan al die
AFC-ers, die nog lang zo oud niet zijn en met holle ogen van de honger door het leven moeten. Laten wij elkander vast
houden, verworpenen der aarde!
Bal
De Frunnik-zijde had net positie gekozen achter het doel van RVC toen wij de aardige gedachte lanceerden om namens
de Frunnik-zijde het eerste een bal aan te bieden. Wij zouden ook wel eens aan het plafond van de sociëteit willen han
gen. Wij dachten dat dit voorstel in goede aarde zou vallen, maar 't bleef iets te lang stil om nog van een spontane
reactie te kunnen spreken.
'Wat kost zo'n ding?' vroeg Wim Staats toonloos.
'Beneden de tachtig gulden ben je niet klaar', meende Dick Moesbergen. Toch een hoop geld', peinsde Guus Graan-
boom, perfect gekapt en gekleed in een charmant gevoerd leren jasje met bontgarnering. 'Kun je zo'n bal ook tweede
hands krijgen?' vroeg Hans Dukker hoopvol, zijn gloednieuwe rode puntschoenen vergeefs verbergend onder het groot
zeil van zijn pantalon.
'Waarom moeten die jongens eigenlijk elke week met een nieuwe bal spelen? Hoe zit dat toch met die grondstoffen-
schaarste?' informeerde Wim, die nu eenmaal nieuwsgierig is.
'Dus geen bal', constateerden wij geprikkeld na een korte samenvatting te hebben gegeven van het Rapport van Rome.
'Ach, waarom niet', hield Dick de issue open, 'het is een leuk idee, maar als er meer mensen willen deelnemen, drukt dat
de kosten per hoofd.' Wim keek onmiddellijk naar Jan van Dijk en Fred van Soomeren, die binnen gehoorsafstand
stonden, maar zij veinsden niets gehoord te hebben in verband met een corner op het AFC-doel.
'Als vereniging is 't 85 gulden gedeeld door 1400 leden is zes cent de man', rekenden wij feilloos voor. Dat moet kunnen.
We hebben een commissie benoemd. U hoort nader.
Ssssst
Wij bieden iedereen onze excueses aan voor het feit dat wij tijdens de wedstrijd AFC-RVC nota bene tot tweemaal toe
'hup AFC' hebben geroepen. Wij beseffen daarmee de absolute stilte, die rond ons natuurpark hing te hebben verstoord.
In de sociëteit kun je mekaar nauwelijks verstaan vanwege het lawaai, maar zo zien AFC-ers het eerste of je krijgt de
indruk lid te zijn van een schaakclub.
Link
Natuurlijk hebben wij Reinier Akkerman van harte gelukgewenst met zijn benoeming tot voorzitter van de Stichting
Goed Genoeg. U weet wel, die overkoepelende organisatievorm, waaronder AFC, ABC, ACC, ATC en de Sociëteit opge
wekt floreren. En het is al even natuurlijk dat wij niet direct onze ernstige bedenkingen tegen zijn benoeming hebben
uitgesproken. Dat zou hem wellicht kunnen ontmoedigen. En toch zou het eigenlijk zeer gewenst zijn wanneer hij wat
ontmoedigd zou worden. Wij kennen de heer Akkerman namelijk als de sluipende gestalte, die met medeweten van Arie
Waayer de maaltijd van de Zilveren Ploeg onveilig pleegt te maken. Hij beweegt zich dan op muizevoetjes langs de tafels
om vervolgens voor een niets vermoedende eter op de hurken te gaan zitten, Achteloos snijdt hij een gewoonlijk niet
ter zake doend onderwerp aan om de weg naar de portemonnaie te effenen. Op een soort eten-voor-lndia toontje noemt
hij wat bedragen, die zogenaamd verband houden met de produktiekosten van speldjes, AFC-dassen of wat hem dan voor
de voeten komt. 't Kost altijd een veelvoud van wat je die avond wenst uit te geven en hoe dan ook word je opgescheept
met een hoeveelheid artikelen die op het lijstje van huishoudelijke prioriteiten in geen velden of wegen te bekennen
waren. En zo'n man, 't zal wel weer zo'n echte AFC-er wezen, wordt tot voorzitter van de Stichting benoemd, nota
bene het hoogste orgaan van de vereniging, dat door een verblijdende absentie op zijn ledenvergaderingen geen last van
de democratie heeft.
Vrienden, kijk uit. Jo te Como is niet altijd in de buurt.
Wat heet onverdiend?
Ach, wie zonder zonden is. Wij maken ons er ook wel eens schuldig aan. En dan zegje in je drift: onverdiend verloren.
Totdat een buitenstaander je toebijt: AFC heeft onverdiend gewonnen. Kijk, dat is een probaat middel om genuanceerd
te gaan denken over het begrip onverdiend gewonnen of verloren. Een van 's lands ochtendbladen (nee Ernst, rustig nou,
't was niet het grootste) schreef naar aanleiding van CVV - AFC dat wij onverdiend gewonnen hadden. Wij hebben dit
historisch duel niet gezien, weshalve wij een schijn van objektiviteit kunnen ophouden. En wat schrijft dit dagblad dat
