een ouderwetse Thomasvaer en Pieternel, vertolkt door Louis Rieder en Nita Bergisch. Bij gestaan door
Daisy Katiel, Miep Ridderikhof en Monique Rieder brachten zij een groot aantal liedjes ten gehore, waar
van vele gebaseerd waren op het verleden. De Watergraafsmeer, de Wandelweg en vele oude namen wer
den weer in de herinnering terruggeroepen, iets wat vooral de oudere AFC-ers natuurlijk erg aansprak.
Jeugdsentiment van het beste soort dus. Daar mogen we het optreden van Ad Gehring ook onder rekenen.
Hij bracht twee van zijn oude succesnummers,waarvan vooral "het aapje" weer erg aansloeg (zou daar
nu toch echt Kees mee bedoeld zijn?).
De muzikale begeleiding was in de bekende en bekwame handen van Ton van der Ven aan de piano en Willem
Beeldsnijder op drums. Dankzij Lex Rimini konden weer vele refreinen worden meegezongen, terwijl ook
Rik Ridderikhof zijn onontbeerlijke technische ondersteuning verleende.
Bovenal gaat natuurlijk onze waardering uit naar schrijvers Pim Adriaansz, tevens regisseur en Bob Wil-
deboer, die ook nu weer voor een nieuwjaarswens zorgden AFC waardig. Het was een grootse vondst, dat
zij Barend als superstar ten tonele voerden, waarmee nog eens bewezen werd, wat een rustige hond
Barend toch is.
Na afloop van de nieuwjaarsshow konden de handen, waarmee dat nog niet gebeurd was, geschud worden,
waarna velen nog enige gezellige uurtjes rond de bar doorbrachten.
DINE R
Aan ons verjaardagsdiner zaten dit jaar 124 man aan, hetgeen weer een grote opkomst betekende. Helaas
had Siem de Waal op het laatste moment moeten afzeggen, terwijl nog enkele prominenten wegens zakelijke
of andere redenen niet konden verschijnen. Volgens de insiders was het een rustig diner. Waarschijnlijk
is de hoge positie op de ranglijst van ons eerste daar debet aan. In ieder geval wist iedereen nog drommels
goed hoe we er bij onze 81-ste verjaardag hadden voorgestaan. Er werd met mate, maar goed gesproken
door de onvolprezen tafelpraeses - die vers uit het verre Oosten was teruggekeerd, maar toch al weer
gauw aan mens en vork gewend bleek - door voorzitter Jan van Dijk en door aanvoerder Ernst Seunke.
Verder kregen weinigen de gelegenheid het woord te voeren. Een uitzondering werd gemaakt voor Henne
Boskamp, stand-in tafelpraeses, die als voorzitter van de Commissie Jeugdhonk het door deze commissie
uitgebrachte rapport aan het bestuur aanbood. Niet, nadat hij nog even gememoreerd had, hoe hij met
oeverloze betogen als aanvoerder van het eerste vorige praeses tabulae had geergerd.
Henne, die de tafel van de selectie met "silentium" (een verbinding die tot stilte leidt) inderdaad zo ver
kreeg, toonde zich verheugd nu eens iets positiefs tot de aanwezigen te mogen zeggen. Uiteraard incas
seerde hij en passant de eerste giften voor het jeugdhonk. Lex Rimini werd met de Nobelprijs onderschei
den, een terechte benoeming, die veel bijval ondervond. Zijn oud commissiegenoot Hans Geusebroek nam
de honneurs van Lex waar en deed dat op de hem bekende wijze. Lachen geblazen dus
Enige minpuntje was de tamelijk luidruchtige ontvangst, die Jannie Rimini en Daisy Katiel, die namens
het dames-comité een bal kwamen aanbieden, ten deel viel. Om kwart over twaalf gingen de grotendeels
in smoking gestoken aanzittenden van tafel, waarna tot in de kleine uurtjes met oude vrienden werd gepraat,
AFC is 82 geworden!
DAMES
Wat is dat nou? Het damesdiner had dit jaar 70 eetsters. Vorig jaar 100. Emancipatieproblemen? Het
volgende damesdiner is vastgesteld op 18 januari 1978, wel even noteren.
HET VIERDE
(Nee, het gaat niet over voetballen, maar over de éinhang daarvan).
Ziedaar, we zijn niet bepaald "Baas in Eigen Buikerikken" maar we vinden het toch geheid leuk ons eigen
Dames-Jaardiner te hebben, HET VIERDE Met als Eregaste Nel Sabelson, aangetrouwde van AFC en ACC
sinds 1917Het maakt je blij, het is feestelijk en gezellig, het is één bont show van goed verzorgde vrouwen
in de uiteenlopendste en mooiste kledij.Er wordt van AFC gezegd, dat ze mooie vrouwen hebben, welnu
er gaan stemmen op, om enige uitnodigingen naar de KNVB te sturen, voor ons lustrum volgend jaar.
Ach, het was heerlijk, het eten, de vele cadeautjes, tot een likeurtje bij de koffie toe - via een tedere lijn
met het Herendiner.
Het programma werd op elegante wijze afgewerkt: bloemen, bloemen, er werd gezongen en gesproken,
onderscheidingen kennen we onszelf toe, commissieleden treden af en aan, geproost en gelach, met veel
dank voor alle goede zorgen
De voetbal voor de wedstrijd tegen Edo wordt geboren, ik mag hem ten doop houden, maar zoals dat ook
bij de mannen voorkomt: ik klets te véél. Ik begon met "waar praten we over en hoe lang?" dat is van Plato,
niet van mij. Enfin, we hebben de bal onze beste toverspreuken meegegeven, we wilden allen onze lippen er
op afdrukken, maar dat mocht niet, de bal moest steriel blijven!
Onze liefste en de mooiste uit onze collectie gingen de bal op 'het Herendiner aanbieden - er werd prompt
"BOE" geroepen - en laten die rotjongens nou die bal twee keer in het AFC-doel laten trappenNu wij
weer "BOE".
"Hoe komen jullie toch aan die mooie onderscheidingen?" vroeg kleine Jopie. Ja, die zijn gehaakt door de
heel lieve, oude Mevrouw Mellegers.
(vervolg zie pagina 7)
-5-
