TR AD IT IE
Het overdragen van persoon op persoon, van generatie op generatie, overlevering: volgens van Dale.
Tradities kunnen op elk moment ontstaan. Het voorrijden met de gouden koets, het inroepen van Gods
hulp op het einde van de troonrede, het opspelden van onderscheidingen bij 40 jaar trouwe dienst, adel
lijke en geleerde heren titulair scheren, gescheiden jaardiners houden
Elk mens wordt in zijn leven wel eens met een traditie gekonfronteerd. Wat kan de oorzaak zijn van een
traditie? Het moet prettig zijn, anders blijf je niet langdurig herhalen. Je wordt een keer uitgenodigd
voor een kegelavondje, het avondje wordt een sukses en hup daar heb je de traditie. Op de laatste
woensdag van het jaar heb je met je tennisvrienden een versierde borrel, een knaller, hup het volgend
jaar doen we het weer. De Koningin krijgt een fraaie koets van Groot Mokum kado en frats.elk jaar
schommelt ze naar het Binnenhof voor het doen van haar zegje.
Er moet altijd iemand, bewust of onbewust, de traditie hebben gebaard. Of aan de wieg hebben gestaan,
want in letterlijke zin baren mannen in de regel niet. Eeuwenlang bleef de traditie overeind in geloofszaken,
zeker voor wat betreft het ritueel. Hoe mondiger de mens wordt, hoe meer de klad komt in het overleve
ringspatroon.
Speciaal de vergrijsde tradities. De een betreurt dat, de ander juicht het toe. Traditie zou je ook kunnen
vertalen met gewoonte, mogelijk zelfs met gewenning. Men houdt zich vast aan gewoontes, daar voel je je
veilig bij. In de kleedkamer zal men steeds het vaste stekkie opzoeken; op de tribune hetzelfde patroon.
Iets anders moet eerst verkend worden, daar moet iets voor gedaan worden. Verandering is niet altijd
verbetering, zeggen de behoudzuchtigen. Toch is er een wereld van verschil tussen het dierenvel en het
astronautenpak. Het is maar wat je prefereert
We zijn 82 geworden, hoera! Het oudje verkeert in een perfekte konditie. Nooit eerder zoveel leden aan
het lijf gehad, nooit eerder zo prachtig behuisd. Geen verzorgingsflatje, an-je-nooit-niet. Drie zeer ge
zonde zusters, over gebrek aan aanloop niet te klagen.
Hoe vieren we onze verjaardagen? Bij de eerste, op 18 januari 1896 zal het niet veel om het lijf hebben
gehad. Historici zeggen dat de moeder van oprichter Schaf Scheepens het feit herdacht door een bloemetje
op de ontbijttafel te plaatsen. Pas bij het eerste lustrum, het jaar 1900, bedacht Jaques van Ooy het
reünistendiner, dat later uitgroeide tot het jaardiner.
Wanneer was later? En wie stond er aan de wieg? Jaques van Ooy, Schaf himself, Brass, Vorkink of
HylkemaEn wie zaten aan? De gehele club, een aantal uitverkorenen en waren er toen ook dames bij
In ieder geval dateert het exclusieve samenzijn van een aantal geprivilegeerde herenleden al van ver voor
de oorlog. Mogelijk zelfs vanaf de datum na het bloemetje.
Er zal een reden geweest zijn, mogelijk (onbewust) gebaseerd op 't aloude groepsverband. Stoor de jagers
niet, zij wensen alleen te zijn.
De basis van de traditie zal altijd positief zijn, zeker voor hen die meegeholpen hebben aan de konseptie.
Anno 77 zal een buitenstaander op z'n voorhoofd tikken wanneer hem verteld werd dat de verjaardag van de
vereniging door de dames en heren gescheiden wordt gevierd. Dat de dames vier jaar geleden maar voor
hun zelf zijn begonnen en nu op een paar honderd meter van het feestelijk gebeuren hun eigen feestje
bouwen. Dat de trek er een beetje uitgaat laat zich raden. Eerst over de 100, nu nog slechts 60 dames die
ter verjaardag komen.
De krachten, die de traditie (terwille van de traditie) gestand willen houden moeten zich maar eens gaan
bezinnen. Is er wat veranderd in de loop der jaren? Staan de dames nog het vuur op te poken in het fornuis
of bevindt men zich in de kraamkamer voor het werpen van het zoveelste jong Zit men met het breikousje
onder de olielamp en wacht gelaten op de thuiskomst van manlief, die na het voetballen met z'n vrienden
de kroeg is ingedoken.
Time goes ontradities kunnen bijgestuurd worden. Organisatorisch is het samengaan gemakkelijk
te ondervangen door het diner buitenshuis (gebeurde vroeger ook regelmatig) te laten plaatsvinden. Het
oudje zou dat niet erg vinden, integendeel. Verheugd zou ze het glas heffen omdat ze zich dan omringd
weet door haar gehele familie
Per slot is dat de zin van elk verjaardagsfeest
Charlie
KIENEN
Dit festijn ligt al weer geruimte tijd achter ons. De plotseling invallende vorst en daarmee gepaard gaande
gladheid speelde de organisatie duidelijk parten, want de belangstelling bleef daardoor wat achter. Het
kostte daardoor enige tijd voor alle prijzen hun weg gevonden hadden naar de gelukkige winnaars. Kien-
masters Rien Bal en Jack van Gelder kweten zich ieder op de hun eigen wijze met veel plezier van hun
taak, terwijl PPC-ers Ron Limburg, Kees Gehring. Amel Vroege en Frank Reddering de immer latent aan
de prijzentafel aanwezige wanorde in de kiem wisten te smoren.
Slechts weinigen gingen zonder prijs naar huis. Voor hen en wij denken daarbij vooral aan de heer en
mevrouw G. Smit volgend jaar beter.
De dank is voor de vele prijzengevers, die zich weer van hun beste kant lieten zien.
SHOW
Een groot aantal AFC-ers begaf zich op nieuwjaarsdag naar onze goede sociëteit om zich te amuseren bij
de traditionele nieuwjaars show. Dit jaar reeds de vijftigste editie, zoals de boeken van Jaap van Nek
hadden aangetoond, en om die reden hadden Pim en Bob deze produktie de toepasselijke titel ''Abraham
mag blijven" meegegeven. Vele namen van oud-vertolkers sierden het toneel. Dit jaar ook weer een
-3-
