GELUKKIG KERSTFEEST
Vergenoegd in zijn handen wrijvend liet Rutger de poorten van de goede stad Dusseldorp
achter zich. Hij had beste zaken gedaan op de Drupa. Of in textiel
De vier paardjes voor de karos draafden er lustig op los en het zag er inderdaad naar
uit, dat hij voor Kerstmis weer in Amsterdam in zijn ouderlijk huis zou zijn.
Jawel, hij had goede zaken gedaan. In een enkele herberg had de kastelein wel wat van
zijn geld afgepakt, maar toch, de gedachte aan thuis deed hem zeer wel. En hij wist het
zeker. Er zou geen oponthoud meer komen. De beide koetsiers voorop en de palfreneuse
achterop zouden de hongerige wolven, die nu weer op de Veluwe voorkwamen wel op
afstand houden. Gelukkig, dat de palfreneuse, dat in Dusseldorp niet had gedaan. (Om
deze inval moest hij inwendig glimlachen).
Bij zijn vertrek, een week of wat geleden, had hij het allen verteld. "Denk erom, voor
Kerstmis zal ik niet thuis zijn.
Iedereen, die er belang bij had, ook het comité, dat de opstellingen behandelt, had de
data genoteerd.
En nu had hij zijn vader nog juist op tijd kunnen berichten, dat hij toch voor de Kerst thuis
en dus in staat zou zijn te spelen,
Hoe groot was echter zijn teleurstelling na de eerste begroeting met zijn vader en moeder
en zijn grote, blonde, lieve zuster. "Sal of Frans (zijn vader wist het niet meer precies)
is langsgeweest en de elftallen zijn compleet. Je kan niet spelen".
Het schreien stond hem. Inderdaad, Christmas Eve was toch altijd een hoogte
punt van de viering geweest. Nu kon het hem niets schelen. Hij betrapte zich op de ge
dachte dat er wat hem betreft best een monnik van de Mont Saint Michel mocht lazeren.
De volgende middag hing hij met zo'n verveeld aangelaat in zijn stoel naar Barnum en
Bailey te kijken, dat zijn moeder net wou zeggen: "Ben jij nou helemaal" toen de schel
schelde. Een telegrambesteller. "Een telegram? riep iedereen. Ja een telegram.
Van Sal. Er waren afschrijvingen. Of hij toch maar wilde komen de volgende dag. Gewel
dig. Geen gezeur over tweede garnituur. Ben je bedonderd. Spelen zou hij.
En inderdaad hij speelde een zeer goede wedstrijd. En zo was het toch nog een gelukkig
Kerstfeest vooral toen hij hoorde dat hij hoger werd opgesteld. Volgende week in het
zesde.
Joannes Tj.
AFSCHEID
Wat lees ik daar? Een uniek gebeuren: 5 Veteranen: Chris Geluk, Jan Hannema, Ernst
Werner, Bert Kalsbeek en Ton v/d Ven worden als Veteranen feestelijk uitgeluid met
een Nationale Veteranenwedstrijd:
A. F. C. Veteranen tegen de Rest van Nederland
Het verleden doemt voor mij op en ik kan het niet laten: ik moet er weer bij zijn.
Zo n Veteranenwedstrijd - dat was toch het móóiste, zoiets moet je zien en horen - dan
té.é.1 je niet meer naar een Interland-wedstrijd - laat staan Ajax
Uiteindelijk is zo'n Veteranenwedstrijd een geweldige happening - een uiting van pure
levensvreugde, met - nou ja - tóch wel lekker een goaltje willen maken, maar mekaar
rot-schoppen? nee!
En daarnaast en daarnevens: wie heeft er zo'n op eieren zwevende hinde als scheidsrechter
als onze Arnold Hij raakt geen spelers en geen bal - hij zwééft er overheen, maar er is
niet door hem héén te schieten, als de onzen op het vijandelijk doel aandrammen.
Nu was die wedstrijd echt niet gek, met een paar wisseltrucs kregen we prima veteranen-
conditie, gecombineerd met aloude ervaring voorgeschoteld, door de jongens van het
eerste van mijn tijd en hun tegenstanders. Ja, dat is geweest, maar de herinnering is
onuitwisbaar.
Maar eerlijk, ik begrijp eigenlijk niet, hoe een VETERAAN horrekidee - touché zó maar
weggewerkt kan worden! Wie heeft dat in godsnaam uitgevonden? Wie ééns Veteraan, die
blijft toch Veteraan? Een moeder blijft toch ook Moeder?
"Ho. zegt er een, "maar een Veteraan blfjft niet bij z'n moeder!" Dat is een oude
waarheid - gelukkig - en de ware aard van DE VETERAAN werd zo treffend belicht in
het liedje "Op een mooie zaterdag - samen in de wei".