ji
Het zesde staat met 7-8 achtste. Voorlopig 10-8, Aristos 10-5 en HRVC 9-1. Animo 10-10
en BPC 10-9 kunnen gemakkelijk achterhaald worden. Het zevende met 8-9 draait redelijk.
Koploper Germaan, 9-17 lijkt echter niet meer te achterhalen. Het achtste blijft met 8-8
in stijl. Sporting Zuid 9-18 is onbetwist koploper. Het negende blijft met 9-8 iets achter bij
acht. Ook hier een kwestie van moeiteloos handhaven. OVVO is laatste met 3 uit 9. Het
tiende is weer een kampioenspretendent: VDO 9-14, AFC 8-13, Het elfde is onze enige
senioren Rode Lantaarndrager. Een schamel puntje uit 9 is iets te weinig. Roda staat met
11-2 echter relatief slechter. Het twaalfde staat met 10-8 onder het midden. Worden de
mannen toch wat ouder. We geloven het niet. Overigens heeft ZRC 9-0, dus geen centje
pijn. De zaterdagafdeling doet het goed. Zat 1 viel door twee achtereenvolgende nederlagen
uit de race. ABN 12-19 bovenaan, OVVO 12-17, AFC 12-15 derde. Zat 2 met 10-19 onge
slagen bovenaan, ruim voor op Ookmeer, dat 10-16 heeft. Ook zat 3 is ongeslagen. Hier
echter voorlopig nog een tweede plaats. Zeeburgia 10-17, AFC 9-16.
Het totale beeld bij de senioren is dus zeker niet ongunstig. We tellen vijf potentiële kampi
oenen, terwijl alleen het elfde onderaan staat, maar dat elftal kan dan ook niet degraderen.
Vijf kampioenen, waaronder twee en vier, het kan. Een kwestie van doorgaan.
BIJ AFC WORDT TE VEEL GEDRONKEN
Toen Kees Gehring op 10jarige leeftijd naar AFC wilde om zijn sportieve karrière te gaan
beginnen, zei vader Gehring: "Geen sprake van, daar wordt veel te veel gedronken".
Dat niets veranderlijker is dan de mens, bewijst dezelfde Ad Gehring zo nu en dan op "Goed
Genoeg" onder het genot van een jonge jenever. Na een nederlaag op een toernooi van AMVJ
tegen een uit schoolvriendjes bestaand AFC-team stond voor Kees vast, dat het blauw/wit
van Swift snel verruild zou worden voor het rood/zwarte hemd.
Kees was toen 16 jaar en had er al vijf seizoenen bij Swift opzitten. Gehring: "Mijn eerste
wedstrijd speelde ik in de junioren A3 tegen Aalsmeer A3 en we wonnen met 10-0. Dankzij
onder andere 6 doelpunten van mij".
De razendsnelle rechtsbuiten speelde 2 weken later al in de Al junioren en bereikte dat
zelfde seizoen ook het eerste seniorenteam.
Gehring: "Ik debuteerde tegen Alkmaarse Boys in een elftal met onder andere Hans Boskamp,
die zijn laatste wedstrijd speelde.
Voor de rust maakte ik 1-0, maar na de rust werden we weggespeeld en we verloren met
4-1. Bij iedere tegengoal feliciteerde Hans Boskamp de maker van het doelpunt, dus je
begrijpt, dat er flink wat afgelachen is".
De wedstrijd daarna tegen H. R. C. nam Rob Duis afscheid van het eerste team, maar Kees
kwam dezelfde Duis al weer snel nadrukkelijk tegen als voorzitter van de elftalcommissie A.
Gehring: "In het seizoen '66-'67 kwam ik vast in het le team in het jaar, dat wij kampioen
werden door een goal van Ronnie Prins. De voorhoede bestond toen uit Gehring, Röhrig en
Kemna, totdat ik bij een selektiewedstrijd in Zeist mijn been brak. Toen dat weer genezen
was, stonden Vlietman, Husers en Koppen te dringen om een plaats".
Kees ging naar het 2e, maar zou toch weer in het eerste komen. Zelden zal een speler in
zijn loopbaan zo vaak tussen het eerste en het tweede elftal gependeld hebben.
Gehring: "Dat komt waarschijnlijk, omdat ik nooit als een "zesje" voetbal. Ik ben of erg
goed of niet om aan te zien. Mijn definitieve come-back was in het verleden seizoen, toen
ik, op de eerste 2 wedstrijden na, het gehele seizoen heb meegedaan. Ook dit seizoen leek
alles goed te gaan, totdat ik na een zakenreis vanuit Hong Kong terugkeerde en tegen Rood-
Wit niet opgesteld bleek te staan, ondanks het feit, dat Piet Ouderland voor mijn reis had
gevraagd om zo spoedig mogelijk terug te komen, omdat ze mij nodig hadden.
Dankzij de schorsing van Henk Bijlsma deed Gehring toch mee, maar in de bekerwedstrijd
tegen DWS was er weer geen plaats voor de hevig teleurgestelde "witte".
Op de donderdagavond, waarop zoals gewoonlijk het eerste team bekend wordt gemaakt,
bleek men de voorkeur te hebben gegeven aan een 4-4-2 opstelling en wie moest er uit de
voorhoede sneuvelen, juist ja. Kees Gehring.
Gehring:"Ik heb toen in een emotionele bui bedankt voor de eer om reserve te staan en ik
heb ook gezegd, dat ik niet meer beschikbaar zou zijn, totdat de elftalcommissie of de
trainer kontakt met mij zou opnemen. Daar komt nog bij, dat ik vanuit Hong Kong niet
geheel fit ben teruggekeerd en deze teleurstelling gewoon te veel voor mij werd". De 27-jarigs
Gehring, die overigens Herman van Breevoort de beste speler van AFC vindt en twijfelt tus
sen Keizer en Cruyff, ais absolute favoriet, zal naar alle waarschijnlijkheid binnenkort zelf
wel weer kontakt opnemen met de elftalkommissie. Gehring: "Als alle onderzoeken van de
specialisten positief zijn en er medisch geen bezwaar is tegen het voetballen, stel ik mij wel
weer beschikbaar, omdat ik het spel en de club mis". Het zou een zeer verstandig besluit
zijn van de nog nooit gewaarschuwde of geschorste ras AFC-er,want ik maak mij sterk dat
ook wij hem snel zouden gaan missen.
