-2-
strofe "Amsterdam is geheid AFC". Laten we dat waar maken en in grote getale naar AFC
komen om onze jongens aan te moedigen.
Want, echt het helpt.
DOELPUNT VAN DE MAAND
Ook AFC-ers maken doelpunten en lang niet altijd frommel- of mazzel-goals. Aan de bar hoor je
vaak pas hoe mooi of hoe gek er door onze leden gescoord werd.
Wij willen thans een poging wagen deze mooie en/of gekke doelpunten enigszins aan de vergetel
heid te ontrukken. Iedere maand bekronen wij het gekste of het mooiste doelpunt door een AFC-er
in die maand in een bindende wedstrijd gescoord.
Voorwaarde is wel dat dit doelpunt beschreven wordt voor de Schakel door een ander dan de maker
dus bv. een medespeler of een toeschouwer. Het beste verhaaltje over het mooiste of gekste
doelpunt wordt afgedrukt in de Schakel. Zowel maker als scribent zullen daarvoor een prijs ont
vangen in een nader te bepalen vorm.
Wellicht wordt het iets nats, hoewel wij er begrip voor hebben, dat dit niet vorm-verbeterend
werkt en taboe is voor al te jeugdige doelpuntenmakers, zodat in voorkomend geval een alternatief
gezocht zal moeten worden.
Voor doelpunten gemaakt in de periode tot 1 oktober verwachten wij uw inzendingen voor 25 okto
ber as. op het redactie-adres Oud Ehrenstein 4. Voor doelpunten gescoord in November inleve
ren voor 15 november.
DE SCHAKEL, DIE KOMT BINDEN,
DE OUDE CLUB AAN DE OUDE VRINDEN.
"Sic transit gloria". Onze geliefde, alom in den lande bekende en roemruchte Schakel is met één
rauwe klap ter ziele. Er zijn enkele namen genoemd. Van Jo Wijnand, die er zo'n enorm groot
aandeel in heeft gehad. En die van dr drukker en die van de laatste redacteur.
Wanneer je namen gaat noemen, wordt het altijd moeilijk. Vooral de na-oorlogse periode was de
inhoud en de klasse van de "A. F. C. -Schakel" bepaald door een handvol vaste, trouwe medewer
kers. En wat heeft dat eerlijke open clubblad ons, vooral de zeer oude leden, niet een steeds weer
komend pleizier bezorgd.
Iedere maand zaten wij op je te wachten. Nou, ja, we wisten wel dat veel "stuff" gewoon oude
koek was, doch dat kan nu eenmaal niet anders in een maandblad. Doch de medewerk(st)ers
trachtten immer de sfeer van het gebeuren te benaderen en te boekstaven. De een deed dat
bloed-serieus. (Galavazi, Kappelhoff, Bessem en Hermens b. v. )De ander deed dat met een
inslag van humor, ironie, zelfspot in vorm van proza en poezie.
"De Schakel is gekomen". Dat klonk maandelijks in ieder A. F. C. -huisgezin, en ik heb vecht
partijen meegemaakt,wie hem het eerst mocht lezen. De herinnering blijft. Er blijft geen figuur
op zijn standbeeld staan. En voor de scribenten, die niet eerder werden genoemd, doch wel vele
tientallen jaren hun pennevruchten schonken aan ons lijfblad moet het wrange afscheid wel triest
zijn. De nieuwe vorm slaat in eerste instantie niet bij vele oud-medewerkers geestdriftig aan.
Natuurlijk zullen we er wel aan gaan wennen. Doch dan denk ik, dat de moderne jeugd, het
nieuw en zo anders wordende A. F. C. moeilijk zal kunnen wennen aan de stijl van "ouwe zakken".
Alles maakt een evolutie mee. Ook voetbal. Ook verenigingsleven. Ook omgangsvormen en stijl.
En wij hebben niet die arrogantie om te beweren dat ONZE stijl beter was en is dan die van 1975,
Het opheffen van de Schakel is voor de Jonkheer een juist moment om er een punt achter te zet
ten. Ons overgeven aan nieuwe zeden en gewoonten. Zie maar eens naar bepaalde competitie
wedstrijden, die door ons eerste zijn "gespeeld". Nauwelijks kunnen we bevatten, wat de meute
begeert en bezielt. Wat staat er nu eigenlijk precies op het spel bij échte amateurverenigingen?
Oh, ja, maar dan zeg je wat!Nee, ik heb niets gezegd. Wat dus valt er voor een ouderwetse
Schakel nog voor leuks te schrijven. Humor en leut hebben minder levenskansen. En die-harde
inzet, zelfs bij klaverjassen is er voor in de plaats gekomen. Voor wie, voor wat, Joost zal het
weten. En op de sportvelden vieren gemis aan respect voor de mede-mens, gemis aan kameraad
schap hoogtij.
Toch zal ik, ondanks die wetenschap, iedere week trouw de nieuwe combinatie Bulletin/Schakel
aandachtig lezen. Met die belofte neem ik afscheid van u, onder dankzegging aan diegenen, die
de Jonkheer lazen.
Oh, ja, en of u de fietsen overdag niet binnen de hekken wil zetten.
Jhr. van Kossem de Gaulin
