Opgepast
AFC is tachtig- in het jaar van de vrouw!
Dat mesjokke
cluppie
Daisy, Jannie en Marijke hebben een
vooruitziende blik gehad, toen het Da-
mes-Jaardiner op 18 januari 1974 als
een stralende komeet uit de A.F.C. Man
nenwereld omhoog schoot en het artikel
„vrouw" plotseling zéér bewust aanwe
zig was stuks).
Nu hebben we alweer het tweede Da-
mes-Jaardiner achter de rug en hoe!
Gelóóf het of niet: 128 vrouwen bij el
kaar, de ene nog mooier en/of liever
dan de andere, in alle facetten en geaard
heid. En toch was het wonder geschied,
géén jaloezie, géén geroddel, maar blij
met de club van onze mannen en blij
met ons eigen feestelijk gebeuren
Wat en hoe alles is geschied, valt niet
in één „Schakel" te vertellen: de jong-
belegen garde zijn schatten en ook
hun mannen! Wij oud- en stokoud-bele-
genen kunnen rustig ons moede hoofd
laten uitwaggelen het was gran-di-oos!
Alles zó intens goed en fijn geregeld,
dat het heerlijke „A.F.C."-menu maar
bijzaak leek
Frans Haberer was de enige man die
geduld werd, omdat hij zo gevoelig zijn
muziek kan bréngen en op de grond kan
laten vallen. Twee heuse welpen, Alfred
van Soomeren en Frank Denker, kwa
men ons verrassen met béeldige bloemen
uit het mannenkamp. De belegen kurrels
van Jaap a Cohen brachten zéér getraind
hun show, zij het dan met snelheid „R"
van de TV; ze zijn meteen aangekocht
door de TROS onder voorwaarde, dat de
refreintjes tijdig worden uitgedeeld. Cor-
rie Wiggemansen behaalde één-nul op
de microfoon, door met eigen decibels
te vertellen hoe fijn ze 't vond. Miep van
Rik zong „Hóór ik er nog bij?" gevoelig
en lief.
Verbinding met het Mannenkamp:
Arie Waayer, Jan van Dijk en Fred van
Soomeren Ereleden!! Mét hun vrouwen
werden wij er wat stil van en toefden
even in gedachten bij het gebeuren daar
op „Goed Genoeg" het was of de
geest van ons nietig clubje overwaaide
naar ons: gewóón lief zijn voor el
kaar
Toch was ons feestdiner weer anders
dan bij de heren: toen de kaarsjes bijna
uitgebrand waren, verlangden wij kok
en obers vóór ons te zien ze kregen
een daverende ovatie als dank voor hun
goede zorgen. Ze werden verlegen dat
wel maar wij vrouwen genoten van
die 6 beeldige glunderaars op een rij
Magge we soms? In het jaar van de
vrouw?
Dan hadden wij nog een héél hoge
gast in ons midden nee, niet Mariene
Dietrich, maar een Maagd van 700 jaar
een onmogelijkheid bij de mannen,
natuurlijk. Het was echt de Stedemaagd,
met alles derop en deran maar geen
preitjes, gelukkig. Conny Hermens hield
een samenspraak met Hare Maagdelijk
heid, uitgebeeld door Tonny ten Oosten,
en daar werd zoveel liefs en goeds over
ons uitgestrooid, dat er alwéér een stilte
viel: onderscheidingen voor Greetje
Swart voor het kilometerslange tik
ken en verzorgen van het bulletin, voor
Miepsie van der Pijl voor het jarenlang
verschrikkelijk lief en geduldig èn vro
lijk zijn met A.F.C.-ers in alle staten, en
vooral ook voor „De soep van Miep en
Jan", die nu eenmaal legendarisch is!
Tja en dan voor mij een onderschei
ding omdatja, waarom? Omdat ik
jarenlang tot uiting mócht en kón bren
gen, wat ik met mijn man, mijn
A.F.C.-er, in de Club beleefde en wat ik
aan hem te danken heb:
Zo héél veel vreugd maar vooral
ook het „Ik heb U lief..." En dat
blijft
Een aangetrouwde
Het grandioze feest is voorbij. We
gaan weer gewoon door met klaverjas
sen en verzaken. Toch is het heerlijk
weer over al die dingen na te denken en
ik acht het mij een plicht enkele tipjes
van de feestelijke sluier op te lichten.
Populaire oplichterij dus.
Wat hebben we genoten van de mu
sical. Een godswonder dat niemand van
de vele deelnemers verstek behoefde te
laten gaan. Dit gezelschap was griepvrij.
Het heeft er nog om gespannen. Henk
Kappelhoff, die drie keer de voorstelling
bijwoonde, verklaarde zich bereid even
tueel de rol van Linke Loutje over te
nemen, 't Zou dan alleen Linke Henkie
worden.
Is A.F.C. nu niet een mesjokke club?
Alles uit voorraad leverbaar: regisseurs,
componisten, decormakers, souffleuses,
inspecientenartiesten, balletgirls etc.
etc. Het is gewoon niet te geloven.
En wat heeft die Hans Dukker een
dot haar op zijn buik!! Ook dat is on
voorstelbaar. Ik heb diverse volwassen
kerels daar jaloers naar zien zitten kij
ken. Mensen als Carel Swart, Cor Quint,
Siem de Boer en Fred Peper. Ik hoor
nog Carel Swart zeggen: „Had ik de
helft maar op mijn kop zitten".
En nu toch de naam Peper is gevallen
nog een pikant nieuwtje. Jan de Vries
gaat een boek schrijven met als titel:
„We blijven maar kienen" en in dat boek
zal Fred Peper het voorwoord schrijven.
Het is weer helemaal Robert en Ber
tram op de soos. 't Is op omhelzen af!!
De bloembak is een meter groter ge
worden. Was het nou om die enorme
nieuwe ovalen tafel er in te kunnen zet
ten, öf is die tafel gemaakt op de gro
tere maten van het officiële „hok"? Hoe
dan ook, de tafel is erg fraai.
En A.F.C. draait lustig en rustig ver
der. Fred van Soomeren, Arie Waayer
en Jan van Dijk staan op ons nieuwe
Gouden Bord. Er zal wel een slordig
borreltje hier en daar op gedronken zijn.
Proficiat, ere-mensen!
Een ernstig woord van attentie zou i
willen richten aan het adres van onz
seiektie-voetballers gezien de positie va:
het eerste elftal op de ranglijst. (Over-1
gens is een kompliment op zijn plaat
voor Sal en de mannen van het tweed:
elftal).
Na het bewonderenswaardige herst
van ons eerste elftal zijn teveel van on
(zowel spelers als supporters) in ee
stemming welke fatale gevolgen kar
hebben voor het verdere verloop van d
kompetitie. Hoewel onze positie niét z
als in het begin hopeloos te noemen isj
moeten wij tot onze spijt konstatere
dat A.F.C. nog steeds ernstig degrada
tie-kandidaat is. De zogenaamde „zwa11
kere" clubs halen elke week punten.
Met nog 9 wedstrijden voor de boei;
zal dit beeld niet veranderen: de onder:
ste wint van de bovenste, alle clubs blij
ven punten halen.
Dat betekent dat van onze selektie
voetballers nog zeer veel geëist zal wo
den. De instelling kan (en dat hebbel1
wij reeds eerder kunnen zien) erg goei*
zijn, maardeze zal ook erg goer
moeten blijven. Daarbij hebben wij dl
steun nodig van elke A.F.C.-er.
Jongens, door onze eigen schuld zu
len wij tot en met de laatste wedstrij
moeten knokken voor lijfsbehoud. Eli
punt is thans goud waard. Zorg dat j
fit bent. Zet je in voor je club tot d
laatste snik en laten wij ervoor zorge
dat wij aan het einde van de race nie:
behoeven te zeggen: We hebben tj
vroeg gejuicht."
Rob Dui:
De medaljekast is er. Valt tenslott
mee, al heeft de bestuurskamer daar no~
al onder te lijden. We gaan met enkel
dingen een beetje op een profclub lijker!
Niet dat dat zo erg is, maar waaro
eigenlijk? Is het al niet walgelijk genoe
dat op de bijvelden gevoetbald word
terwijl de muziek klinkt? Of andersor
natuurlijk!!
A.F.C. heeft zijn eigen karakter. D
is immers weer gebleken op overvlo
dige wijze met de musical, met diners e
nog zo vele dingen. Daar moeten wj.
blij mee en trots op zijn. Het handhave.
van tradities is noodzakelijk om A.F.C
A.F.C. te laten blijven.
En om deze behoudendheid te hanc
haven dienen figuren, die dat niet wi,
len of kunnen begrijpen, geremd te woi
den. Als het nu zó was, dat A.F.C. ee
rotclub was, of zeer zwak geleid da]
zouden wijzigingen noodzakelijk zijn.
Doch ik heb de indruk, dat velen be:
tevreden en blij zijn met dat mesjokk
cluppie. Kijk maar naar de Zilvere
Ploeg. Dat is een van de beste bewi
zen, hoe trouw onze leden zijn.
Op naar de 90!! Hopen we Dais;
Hans, Linke Loutje en al die andere
wéér te mogen zien.
Jhr. van Rossum de Gauli
