Mixed Pickles
Red. Wings U.S.A.
op A.F.C.
(vervolg)
Meiino Scheepstra
Zoals u weet heeft A.F.C. bij de scheidsrechters altijd een goede naam gehad, omdat onze grensrechters denk maar
eens aan wijlen Gerrie Stallman de assistenten waren van de scheidsrechters en niet (zoals zo vaak gebeurde) de
„twaalfde man van-hun-club". In de hoofdklasse zijn er uitsluitend neutrale grensrechters. Dat mislukte bij E.D O.-A.F.C.
Eén van de neutrale grensrechters was niet komen opdagen. Scheidsrechter W. A. van der Veen (Enschede) heeft hiero er
aan de redacteur van de rubriek „Hoofdklasseboek" in „de K.N.V.B.er" het volgende verteld:
Je moet dan op zoek gaan naar een bevoegde invaller dus een KNVB-scheidsrechter. Via de geluidsinstallatie liet
ik vragen of er zo iemand aanwezig was. Maar dat was niet zo. Na overleg met beide besturen en de wel aanwezige
grensrechter P G Hartland uit Alkmaar, heb ik toen een beroep gedaan op Menno Scheepstra, de man die vorig seizoen
nog als clubgrensrechter bij A.F.C. langs de lijn liep. Dat bleek een schot in de roos, want de heer Scheepstra heeft het
voortreffelijk gedaan. Ik heb hem bewust het gedeelte van het veld laten bewaken, waar A.F.C. stond te verdedigen.
Nou alles verliep feilloos. Het was een fijne, sportieve wedstrijd.
Bravo, Menno. Er zijn toch factoren in de sport, die belangrijker zijn dan de uitslag.
Dank
Tot slot iets persoonlijks. Zoals de meesten uwer weten is mijn vrouw met wie ik 51 jaar getrouwd was mij
ontvallen Ik zag het al een paar maanden aankomen, maar de klap was toch raak. Bij de crematie en aan de corres
pondentie heb ik weer kunnen ervaren, dat A.F.C. méér is dan een voetbalclub namelijk een hecht bastion Vooral het
feit, dat zovelen de lange tocht naar Ockenburg (Loosduinen) hadden ondernomen, heeft mij en mijn familie diep
ontroerd uw troost heeft mijn verdriet natuurlijk niet kunnen wegnemen, maar uw troost heeft mijn verdriet wel enigs
zins kunnen verzachten. Aan allen in A.F.C. die op soms zeer gevoelige wijze blijk gaven van hun medeleven, mijn grote
waardering.
Jo Wijnand
Wij schrijven 20 augustus 1974; op
deze grauwe dinsdagochtend landt op
Schiphol het vliegtuig van 20.31 uit Hel
sinki met aan boord onze gasten uit
Washington; de 1961 Red Wings, een
voetbalelftal van 12- (13)-jarige jongens.
Op dit moment is voor het eerst in de
geschiedenis van A.F.C. de uitwisseling
gestart van Hollandse en Amerikaanse
voetballertjes. Gedurende 15 dagen zul-
ien deze 16 jongens met hun 5 begelei
ders, dankzij het initiatief van één onzer
leden de gast zijn van A.F.C.
Ter ontvangst waren 2 leden van de
Jeugdcommissie en onze good old ere
voorzitter Henk Kappelhoff aanwezig en
daarna ging het richting Amsterdam
waar na gezellig koffiedrinken bij de
fam. Denker, de pleegouders (wat heeft
u het allemaal geweldig gedaan. Dank!)
hun tijdelijke zonen kwamen ophalen.
Uitrusten van de vermoeiende reis was'
nu het motto.
Woensdag was het zover, na de vrije
ochtend (tsjonge wat zijn fietsen toch
rare dingen) gaf men om 3 uur acte de
présence voor een openingswedstrijd tus
sen de gastheren (zoons van de pleeg
ouders) en de Amerikaantjes. De show
die onze gasten voor de wedstrijd ver
toonden was hartverwarmend en ook het
voetbal daarna, want het werd direkt al
duidelijk dat deze jongens meer in hun
fnars hadden dan mooie trainingspakken
en een net met ballen. Met 30 wonnen
ze de zeer sportieve wedstrijd van de
A.F.C.-comb, en het visitekaartje was
duidelijk getoond.
Donderdag, recht voor z'n raap,
het culturele nummer: Het Rijksmu
seum. Na dit leerzame bezoek, waarbij
vooral de verstopperstactiek van enige
slimme Amerikanen opviel, kwamen wij
via de grachten terecht in de sport-shop
van één onzer leden en wat daar gebeur
de tart elke beschrijving. Het voetbal
lersparadijs werd met armen vol shirts,
schoenen enz. verlaten en om 5 uur
waren wij thuis. Na een verkwikkende
slaap stond vrijdag een gekombineerde
tocht naar (schrik niet) klompenmakerij,
kaasmaker, Volendam, Marken (Sijtje
was in topvorm, mensen) en Zaanse
Schans op het programma en het werd
een vermoeiende maar geslaagde dag.
Op zaterdag, een wedstrijd tegen
Blauw-Wit, ook deze werd door onze
gasten gewonnen en wel met 20.
Zondag was het weer raak, en hoe,
geweldig. De Amerikaantjes werden als
A.F.C. C2 ingedeeld op het Z.V.V.-
toernooi (leuk idee!) en daar veroverden
ze hun zoveelste trofee. Met vaantjes
van Sparta, Zeeburgia, Z.V.V. en de
beker van hun poule (alweer le) gingen
we huiswaarts. Overigens deden alle elf
tallen het groots want 6 van de 7 prijzen
gingen naar A.F.C.!
Al met al een zeer druk en gezellig
voetbalweekend voor gasten en gasthe
ren. Maandag: Artis en ook daar heeft
iedereen zich vermaakt (de apen, weet u
nog?).
De volgende dag hadden de gasten
een tocht naar Madurodam tegoed en
het was voor onze „groot" denkende
Amerikaantjes fascinerend om te zien
hoe een „little country" als „Holland"
juist in dit kleine zo groot kan zijn.
Bij de strandwandeling (samen met
Wim Kan) werd zowaar nog een fles
met boodschap gevonden en de gebakken
vis in Scheveningen's oude haven smaak
te voortreffelijk.
Woensdag, een vrije dag (mag het ook
eens?) met 's avonds de vuurproef: de
wedstrijd tegen Ajax. Na in de eerste
helft dapper stand te hebben gehouden
vonden de Red Wings in de 2e 45 mi
nuten hun Waterloo. Het werd tenslotte
30 maar de mannen uit „de Meer"
waren vol complimenten over deze „soc
cer" spelers. Wat toonden ze een menta
liteit ook; door en masse de tegenstander
te feliciteren.
Langzamerhand kwam toch de staart
van het bezoek in het verschiet maar
voor het zo ver was werd er op donder
dag nog een spannende film bekeken en
gingen wij op vrijdag naar Zandvoort-
meeuwen.
Onze Zandvoortse vrienden hadden
de Amerikanen toch wel erg onderschat
want met 70 werden ze door de Red
Wings naar huis gestuurd, een heerlijk
diner op A.F.C. was bij terugkomst de
welverdiende beloning.
Vol spanning keken we uit naar de
wedstrijd van de waarheid op zaterdag:
Red Wings-A.F.C. Cl. Deze wedstrijd
gaf een spannend verloop te zien en na
een aanvankelijk gelijkopgaande strijd
werd het toch nog onverwacht regelma
tig 30 voor A.F.C., waar iedereen ech
ter toch goede vrede mee kon hebben.
