Sletetma Sexaice
Karel Nesenberend
Het elfde
v/h
JAN SUURBEEK
'^s-1 i i *t- 1 'i-i 7.' -J
IN MEMORIAM
Onze Karel is niet meer. Deze robuste kerel, maar een goede lobbes
van een vent, werd plotseling uit ons midden weggerukt.
Kortgeleden bracht hij een aantal weken in het ziekenhuis door, waar
hij veel bezoek en belangstelling van zijn A.F.C.-vrienden en uit bridge
kringen ondervond. Niets wees erop, toen ik hem bezocht één dag voor
zijn ontslag uit het ziekenhuis, dat een spoedig einde nabij was.
Welgemoed keerde Karei weer in de huiselijke kring terug, om zich
weer aan zijn dagelijkse plichten te wijden. De zorgen waren hem daarbij
in de laatste jaren in het zakelijk vlak niet bespaard gebleven; een fusie
bleek niet tot het gewenste resultaat te leiden.
Veel heeft hij onverzettelijk, zonder veel ruggespraak, tot stand gebracht.
Even nog een prettige herinnering uit het korte verleden ophalen, name
lijk op onze laatste Zilveren Ploeg-avond van november vorig jaar ontspon
zich een vlotte discussie tussen Karei en Botje Spits in mijn bijzijn, of zij
samen in het eerste hadden gebackt. Schakels uit 1930 wezen toen uit, dat
dit inderdaad het geval was.
Voor ons blijft de herinnering aan een uitstekend A.F.C.-er, die in zijn
goede jaren een robuste, harde, eerlijke verdediger in ons eerste elftal
was en die ook in de latere jaren de veteranen trouw was.
In het organisatorische vlak heeft Karei onze club gediend door een
zeker aantal jaren de kienavonden te organiseren op uitstekende wijze en
door bridge-drives te doen plaatsvinden onder zijn leiding. A.F.C. blijft
hem dankbaar voor alles wat hij als goed lid heeft gedaan.
Voor Lotte, zijn vrouw, die als „Aangetrouwde" zovele sprankelende
artikelen voor de Schakel heeft geleverd, is het een hard gelag, dat een
werkzaam leven te vroeg zijn einde heeft gevonden. Maar met steun van
twee flinke zoons, beiden A.F.C.-ers, zal zij hopelijk in staat zijn de zware
slag te dragen en zich kordaat door alle problemen heen te slaan.
J. v. N.
Van links naar rechts, rood shirt met
zwarte v, zwarte broek, uw laatste senio
renelftal, dit seizoen weer eens opere
rend onder het getal van de gekken, to
tale leeftijd: 477 jaar. Van rechts naar
links, wit shirt, zwarte broek, het vierde
elftal van de voetbalvereniging Lijnden,
totale leeftijd (op de natte vinger ge
schat): 234 jaar.
De eerste wedstrijd van het nieuwe
seizoen; een zonovergoten septemberzon-
dag. Een gladgeschoren tapijtje met hier
en daar nog een enkel dauwdruppeltje.
Grinnikend worden de langzaam bin-
nenslenterende heren, waarvan sommi
gen zich reeds na enkele meters gewon
nen geven aan de bedwelmende geur van
het kortgeknipte gras en amechtig hori
zontaal gaan (het is nog een half uur
voor de wedstrijd), bekeken door de
Lijndenveulens, waarvan enkelen zich
schaterend en joelend naar de kleed
kamer begeven. Het is duidelijk, dat het
uiterlijk van de heren het middelpunt is
van hun hilariteit. Te gek, joh! Wat
komen die ouwe lullen hier doen? De
buiken lijken op dikke biggen; sommi
gen geheel kaal, anderen bijna. Ze heb
ben nog koffertjes ook bij zich, haha-
haOm je te bescheuren! Te gek,
man we sturen alleen Arie, Kees en
Japie het veld in, de rest kan gaan kla
verjassen.
Gewend aan dergelijke spontane be
groetingen, volgen de heren gedwee en
bescheiden de jeugd om zich te gaan
verkleden. Er wordt met geen woord
over voetbal gerept. Uitvoerig wordt in
gegaan op de te verwachten belasting-
politiek en aangezien de meesten reeds
gearriveerd zijn, zijn de geluiden niet al
te opwekkend. Het mag zelfs niet uit
gesloten geacht worden dat dit elftal op
een goeie of mogelijk een kwaaie dag
(het is maar hoe u het bekijkt) plotseling
geheel verdwenen zal zijn. Liechtenstein,
Panama of Monaco u weet wel.
Enfin even later stonden ze toch
in het veld. Jan won de toss en koos om
allerlei onduidelijke redenen, hij mom
pelde iets over de schuine inval van de
zon, zoveel graden noorderbreedte, zo
veel graden zus, hij had ook nog wortel
getrokken, de andere kant van het veld.
Zijn keuze gaf enig gemopper want het
was een vrij groot veld. Een heel stuk
lopen.
Maar ziede bal begon te rollen.
Snuivend en hijgend werden de eerste
spurtjes ingezet. De spieren, na maan
denlang gedwongen rust, begonnen heel
voorzichtig te wennen aan de extra druk.
Het bloed begon sneller te stromen; be
rustende en kontemplatieve oogopslagen
kregen allengs de schittering van de
strijdlust.
Maar ja dubbel zo oud, dubbel
zo traag. Fred kon in z'n hoogste ver
snelling gaan, toch zag hij steeds het
achterwerk van Zoef de Haas. Een ster
ke witte draver, die opvallend veel gelij
kenis vertoonde met de man die voor de
gloeilampenfabriek uitkomt. Ook Ak en
Rob I en aan de andere kant Rob II (de
kwalificatie zit in het lichaamsgewicht)
snakten dikwijls naar lucht en zagen het
wit (en de zwarte broek) voor d'ogen
schemeren.
Eén ding werd duidelijk. Wilde men
niet steeds vruchteloos achter de meute
aanjagen dan moest men de bal in
eigen gelederen houden. En dat kon
toch? 477 jaar voetbalintellekt is geen
peuleschil! En was er niet iemand, die
reeds meer dan een kwart eeuw op
dit systeem hamerde? Hoe vaak had hij
het niet beleden? In woord en geschrift?
Vasthouden, desnoods op gaan zitten,
tot je een medespeler irl 't oog krijgt.
Dan geven! Al is het maar een passje
van een paar centimeter. Maar liever
nog en als je jezelf daar bekwaam genoeg
toe acht, direct geven! Jazeker, het is
moeilijk maar besef dan wel dat je op
zo'n moment Ideaal-Voetbal speelt.
En dat gingen ze doen: het elfde.
Eerst werd hier en daar het patroon nog
doorbroken, de paardenlongen van de
jongens uit de polder waren nog niet
leeg. Maar steeds zuiverder werden de
kombinaties, de bal werd soms door het
gehele elftal aangeraakt zonder dat er
een Lijnden-voet tussenkwam. De één
tweetjes, de één-twee-drietjes etc. vielen
als rijpe appelen van de boom, sneden
als een mes door de boerenboter en na
PRINSENSTRAAT 25 - AMSTERDAM-C.
TELEFOON 6 54 04-24 72 72
SCHRIJFMACHINES
ADLER - OLYMPIA - HERMES
TELMACHINES
ADDO-X - WALTHER - FACIT
2
