-
De mannen
Het systeem
Dank
VLEKAVIA
(slot)
Met tranen in het hart moet ik u mel
den: helaas, het meest onovertroffen elf
tal, dat A.F.C. ooit bezeten had, is niet
meer. Het is uit elkaar gevallen en tot
stof vergaan. Uit de as zal als een nieuwe
Phoenix een nieuwe B2 ontstaan en wel
licht dat over ongeveer 10 jaar een eerste
elftal zal spelen, dat de namen van de
sterren van de B2 van het seizoen '72/'73
zal bevatten en misschien ook wel geen
één naam
De (leefjtijd heeft een einde gemaakt
aan een combinatie, die gedurende het ge
hele seizoen ongeslagen bleef met als
cijfers: 20 wedstrijden gespeeld: 19 over
winningen, één gelijkspel. 80 goals voor
en 2 tegen.
Die twee goals tegen, moet ik toegeven,
zijn een lelijke zaak, die ik als leider na
tuurlijk terdege met de achterhoede en
vooral de keeper heb doorgenomen. Er
kwam uit de discussies naar voren, dat ze
doodgewoon door gebrek aan daadwerke
lijke bezigheden te wijten waren.
Zoals gebruikelijk na een competitie
volgden er nog enige tournooien en we
besloten dan ook ter afsluiting van dit
magistrale seizoen de tactiek en inzet der
mate te wijzigen, dat ook daarvoor ge
zorgd zou worden.
Dat hadden we natuurlijk nooit moeten
doen. Bij het eerste het beste tournooi,
het Polio-pupillen tournooi. wonnen we
slechts een maal met 2-0 en speelden ver
volgens twee maal doelpuntloos gelijk.
Nu dwingt de waarheid me helaas te
zeggen, dat het met de arbitrage droevig
gesteld was, zelfs zo erg. dat een van de
vaders, die ik als een zeer rustige en be
heerste man ken, op een moment, dat
zijn zoon onderuitgeschopt werd en toen
nog extra een vrije trap tegen kreeg (zeer
statig moet ik overigens zeggen), met
parapluie het veld optrad om, zoals hij
later verklaarde, eens met de scheids
rechter over fluiten in het algemeen en
fluiten in dit speciale geval, van gedach
ten te wisselen
Bij het daarop volgende tournooi, het
Puefa-tournooi van de F.C. Purmerend.
hadden we nog steeds niet het juiste mid
den gevonden tussen de complete over
heersing en de achterhoede aan het werk
zetten, met ais gevolg de allereerste
nederlaag tegen D.W.S. B2 (0-1). Nu
kwam daar ook een klein drama bij,
want onze (zoals reeds bekend immer
rustig dromende) linksback voerde de op
dracht: breed spelen (dus van links naar
rechts en van rechts naar links, een van
de geheimen van deze wonderploeg) der
mate letterlijk uit, dat hij de bal vanaf
zijn eigen cornervlag weer terug voor de
goal plaatste, hetgeen door de (terecht,
want er wordt heus op buitenspel ge
speeld!) geheel vrijgelaten middenvoor
van D.W.S. in een doelpunt werd omge
zet. Enfin, om zijn moreel op te vijzelen,
hebben we hem allemaal de huid vol-
gescholden, met als gevolg, dat hij in het
laatste tournooi, van Z.F.C. uit Zaan
dam in de beslissende wedstrijd deze
stunt perfect herhaalde en ons zodoende
allemaal te pakken had. Ook deze per
fectie hoorde helemaal in deze ploeg
thuis
Maar ja, dat is nu allemaal over en
volgend jaar hoop ik de mannen alle
maal in de hogere regionen te ontmoe
ten en ik kan nog alleen maar zeggen:
..Jongens, bedankt allemaal voor dit
reuze-seizoen, dat we samen beleefd heb
ben".
Rest mij alleen nog een woord van
dank tot de ouders, die elke week zo
trouw aanwezig waren. Het waren vrijwel
altijd dezelfden, die er waren en met uit
zonderingen. dezelfden, die er nooit wa
ren. Problemen gaf het (bijna natuurlijk)
alleen, met hen, die ik nooit gezien heb.
Het zal je vader maar wezen, die nooit
naar je kijkt, nooit met je meegaat, je
enkel maar tot A.F.C. brengt, de jeugd
leider als persoonlijke kindermeid be
schouwt en je op je donder geeft als je
later thuis komt dan gepland is. Geluk
kig zijn dit uitzonderingen en daarom
aan alle overigen: hartelijk dank en tot
ziens in het nieuwe seizoen.
C. Tromp
De titel wijst er al op, een Kafka-
achtig verhaal.
Naarmate het seizoen vorderde, ver
zamelde een steeds ernstiger kijkende
groep zich op zondagen op „Goed Ge
noeg"; een selectie van 15 spelers, drie
man technische leiding en een niet te
onderschatten legioen.
Zodra de ploeg met genoemde staf
ergens via een tunnel de catacombe be
trad. sprak de man die er helemaal niets
mee te maken had: „Vier-twee-vier
jongens".
„Ja, maar als je Paul op links
counterde dan de directeur sportief on
middellijk. De derde man hield zijn
mond. In het vak vergrijsd, zag je hem
denken: „Kop dicht, anders raak ik mijn
baantje als grensrechter ook nog kwijt."
Four-two-four or not four-two-four
was en bleef de ham-question. Is er met
een achterhaalde conceptie nog iets te be
reiken? In het positieve althans. Hier zag
je het weer, theorieën, angst en onzeker
heden bij de top. Maar the boys werkten
met een variant op een andere klassieker:
„Geen woorden, maar de titel" en keer
den regelmatig met vliegende vaandels
weerom en op 29 april werden Diederik,
drie maal Rob, twee maai Paul en weer
twee maal Edwin plus Frank, Derek,
Hans, George, Max, Brian en Otto kam
pioen! Tezamen vormden zij de C6. De
prik schuimde die middag overvloedig,
gloedvolle woorden werden gesproken en
nog die zelfde dag verlengden coach en
selectie de contracten, de grensrechter
blijft ook en die andere vent levert vol
gend seizoen het wedstrijdformulier weer
in. En bij zo'n succes zijn er immers
nooit problemen rond een legioen. Wat
een pracht seizoen!
Een prettige zomer. Tot begin septem
ber vrienden!
Spil le t je
Nadat ik op Eerste Paasdag in de wed
strijd tegen Blauw Wit door een harde
ingreep met een bloeduitstorting en een
breuk het veld moest verlaten, ben ik in
het Tulpziekenhuis opgenomen en inmid
dels geopereerd.
Nu ik weliswaar op krukken -
weer thuis ben, wil ik niet nalaten ook
langs deze weg iedereen hartelijk te
danken voor de grote belangstelling, die
ik zowel in het ziekenhuis als thuis
mocht ondervinden.
Niet alleen de jongens van mijn elf
tal, maar ook de heren Pas. Denker en
Brouwer hebben mij enige keren bezocht.
Bij mijn thuiskomst hebben het bestuur
en de jeugdcommissie mij nog een bij
zondere verrassing bezorgd en deze be
langstelling heeft grote indruk op mij
gemaakt.
Ik hoop natuurlijk weer vlug te kun
nen voetballen en in augustus weer ge
heel hersteld aan de training voor het
volgend seizoen deel te nemen.
Met vriendelijke groeten,
Simon Cohen
Jan Pieterszoon Coen sticht Bata
via. Voor zijn verdiensten schenkt
Holland hem "VLEK".
Sinds 1550 gestookt volgens
hetzelfde oude recept.
Een zeer voordelige merkjenever.
ANNO
I
