de boer bv
ajax brandblusapparaten
0|ftVcruquiuswe9118 amsterc,am tel.020-354001 postbus 4105
Vlj'VI/\ vestigingen te eindhoven, enschede, gnoningen, loosduinen, rotterdam en sneek.
naar de gestrande Chinees; op weg naar
Castricum zaaide onze plattelandsmede
werker Rob M. te Ter Aar paniek: hij
1. klepperde nimmer aflatend met de
asbakken achterin de auto;
2. leunde naar buiten, ondanks de vi
gerende verbodsbepalingen
3. viel zijn vrouw door zijn omvang op
de achterbank lastig
4. leidde de aandacht van de bestuur
der doorlopend af door vieze mop
pen te tappen en
5. zag constant politieauto's met loei
ende sirenes en zwaailichten, welke
auto's er helemaal niet bleken te
zijn.
Na een afmattende tocht door het
rulle zand wilde Jan van Dijk het roer
van de Chinees als soevenier mee terug
nemen (maar de olieman had net ge
zien), Rob Melsert zeurde om patates
en Rein Akkerman wilde niet anders
dan met een strandkar teruggebracht
worden naar Castricum. Arthur hielp
tenslotte de berger door te proberen het
schip terug in zee te duwen. Thuis ge
komen smaakte het eerste pilsje en de
wangen en lippen van de (verstandige!)
achtergebleven dames weer heerlijk. De
volgende pilsjes trouwens ook.
Nadat Paul Koster na enige tijd
zoek te zijn geweest een uitvoerige
verhandeling over het Wijk-aan-Zee-se
Horeca-wezen had gegeven, waaruit een
uitstekende persoonlijke kennis daarvan
bleek, hadden de kinderen (wat waren
het er veel; over enige tijd kunnen we
een junioren-team samenstellen) hun
diner. De tafel moest vervolgens geheel
gerestaureerd worden door de meer dan
beminnelijke Mina en de onovertroffen
Kokkie.
Tijdens de traditionele en uitstekende
maaltijd
bood kapitein Jan de aan de toe
komst van A.F.C. denkende Ronnie
(de gastvrouw) een baby-spullen-ca-
deau-bon namens het hele elftal aan,
dreigde Kick te gaan speechen, doch
beperkte zich tot een uitgebreide
conversatie met schrijver dezes' echt
genote,
rookte Robbie de Jong een aan zijn
figuur aangepaste sigaar,
overzag Jan van Dijken zijn gasten-
schare,
o kwam Hans Mulder bij van zijn on
getwijfeld vermoeide bar- en turf-
werk (we zagen het zondags aan de
rekeningen),
zag z'n mamma erop toe dat Paultje
Koster netjes at,
vroegen Jan Klein en z'n vrouw zich
af in wat voor gezelschap ze waren
terechtgekomen,
nam Rob Melsert voor de derde
maal soep en ondergetekende voor
de vijfde keer wijn,
kneep Björn Nesenberend herhaal
delijk zijn ogen toe voor het in het
geheel niet storende licht van de
filmlamp, gehanteerd door de voor
het NOS-journaal werkende cap
tain's wife,
bereide Rein zijn doelpunt voor de
volgende dag voor en
stelde Arthur met een niet geheel
duidelijke tafelrede opnieuw zijn
candidatuur.
Onder het motto: „wat zal je de hele
avond thuis doen?" werd in volledige
bezetting na het rond het midder
nachtelijk uur geëindigde -diner het
etablissement van Jan de Boer opge
zocht, het pied-a-terre van onze traditie
getrouwe tegenstanders van de volgende
(vroege) morgen. Over dit bezoek is on
getwijfeld veel te vertellen, hetgeen stel
ler ook zou doen, als zijn memories, ge
wild of ongewild, niet zo vaag zouden
zijn geweest. Vermeldenswaard is, dat
ook daar de pils uitstekend is, doch de
speelautomaat niet; de laatste gaf alle
gelegenheid om er geld in te doen, maar
teruggeven was er ondanks deskun
dige klap- en schopbehandeling niet
bij. „10 over rood" werd voortijdig be
ëindigd, hetzij door het regelmatig ont
vreemden van de rode bal, hetzij door
het onvermogen van de deelnemers om
eerlijk te tellen, hetzij door het licht van
reeds eerder vermelde NOS-journaal.
Na enige andere gelegenheden in
Wijk aan Zee van binnen te hebben ge
ïnspecteerd, begonnen we eindelijk aan
een gezellig-avondje-aan-de-bar op ons
logeeradres. Ook daarover zal wel veel
te vertellen zijn; de herinneringen blij
ven echter vaag.
Men neemt aan dat een ieder zijn/
haar hotelkamer vond, dat de wedstrijd
de volgende dag te circa 11 uur aan
ving, en dat het ontbijt met pils en veel
koffie tussen 10 en 10.30 uur werd
ondergaan.
Hoe dan ook: met de rust stonden
we met 0-1 vóór! (wie maakte ook al
weer het doelpunt!). Het damesveld-
handbal op het aanpalende veld was
bijzonder leuk om naar te kijken, zodat
de wedstrijd met 5-2 werd verloren, on
danks het uitstekende grensrechter-werk.
Onder het veelvuldig zingen van
„Alle duiven op de Dam" en het te pas
en te onpas uiten van de kreet „Alaaf"
werd vervolgens de candidatuur van
Arthur aanvaard, waarvoor hij een
week-end-lang zo ontzettend zijn best
had gedaan. Daarna werd de komst van
de voor een drankje uitgenodigde tegen
partij voorbereid, waarbij Kick de
scheidsrechter (ook geïnviteerd) voor
een tegenstander aanzag.
Het einde van dit ontspannende in
dubbel opzicht natte week-end kwam
in zicht. Nagenoeg iedereen was nog in
staat de ook weer uitstekende slotmaal-
tijd mee te maken en de kracht op te
doen om zich voor te bereiden op de
maandagse rustdag.
De oplettende lezer zal hebben ge
merkt dat -op één terechte uitzonde
ring na geen namen zijn genoemd
van de ons omringende en liefdevol ver
zorgende meisjes: woorden schieten te
kort.
Tot slot: veel lof voor Jan van Dijken
en de zijnen!
Gerard
