Mixed Pickles
Trainers
TA e uitbarsting van sommige trainers heeft tot een paar zware straffen geleid, waarbij vooral om Jac. v. d. Berg te
citeren „de Zaak van Schuimbekkende Coach" de grootste aandacht heeft getrokken. Naar ons gevoel was de
straf tegen de trainer van FC Utrecht méér dan verdiend, doch er is te weinig aandacht besteed aan de „background".
In de Telegraaf is aangeraden dat trainers en scheidsrechters aan de tafel gaan zitten om tot een betere verstand
houding te komen. Een aardig idee, maar in de praktijk tot mislukken gedoemd. Scheidsrechters hebben tot taak,
zonder aanziens des persoons te zorgen dat een door hen te leiden voetbalwedstrijd correct verloopt en dat in die
wedstrijd de spelers zich aan de spelregels houden. Hoe trainers dit als een taak zouden gaan beschouwen waaraan
zij graag hun steun zouden verlenen let wel: zonder aanzien des persoons! ontgaat mij. Hun taak is voor de club,
die hen heeft aangenomen, een „winning team" te bouwen. Zonder aanzien des persoons wordt dat vaak omgebogen tot:
zonder aanzien der tegenpartij.
Het zou misschien verstandiger zijn om bestuursleden van verschillende profclubs met verschillende trainers aan tafel
met elkaar te laten praten. Het gekke is, dat in Nederland het moderne prof voetbal in de verhouding werkgevers
werknemers situaties kent, die men een halve eeuw geleden tot de excessen van het kapitalisme rekende. Zó fel als in de
voetbalprofwereld de resultaten gelden, kent men het in het bedrijfsleven vrijwel nergens meer. Enorme salaris
verschillen tussen de topjongens en de iets lager geplaatsten. Premies als je maar wint bij weer andere voetbalonder
nemingen en „donder op trainer" als de man geen kans ziet een misschien qua capaciteiten waardeloos eerste elftal in
de Eredivisie te houden. Er wordt tegenwoordig vooral door de jongere generatie hevig gekankerd op de „establishment",
op de grote concerns of noemt u maar op. Maar is er eigenlijk één groot bedrijf te noemen waar de werknemers
bij een matige of zwakke gang van zaken zó „knijpen" als in de „moderne" voetbalmaatschappij? Het optreden van
de trainers laat vooral als u in de bladen hun „spontane uitlatingen" leest wel eens te wensen over, maar het
totaal van de verhoudingen in de beroepsvoetbalwereld laat nog véél te wensen over. De straffen die uitgesproken zijn
waren volkomen terecht maar in wezen niet meer dan „Kurieren am Symptom". Dat moet men niet vergeten.
D.W.V. 60 jaar
Beter laat dan nooit: Hartelijke gelukwensen aan D.W.V., de grote bloeiende sportgemeenschap (voetbal, tafeltennis,
handbal, volleybal, basketbal) die haar 60 jarig bestaan vierde en op „Elzenhagen" een beste toekomst tegemoet gaat.
Daar heeft A.F.C. nog nooit gespeeld: in 1966 opende burgemeester Van Hall dit nieuwe complex, dat iets meer westelijk
ligt dan de ons zo bekende terreinen aan de snelweg naar Leeuwarden speciale tramhalte van de NZH weet u nog?
De feestende club heeft een voortreffelijk jubileumnummer van „de D.W.V.er" het licht doen zien, goed geredigeerd
en met tal van ook voor niet-D.W.V.ers interessante rtikelen. Hier volgt hetgeen secretaris v. d. Winkel in zijn artikel:
D.W.V. van 1950 tot 1960 over wijlen onze A.R.O.L. schrijft. Lees het met een beetje weemoed, maar toch ook met
een beetje trots:
Ons le elftal startte 1959/60 met het op luisterrijke wijze winnen van de AROL-beker. Ik vind, dat dit AROL-toernooi
een apart en uniek gebeuren is geweest in de Nederlandse voetbalwereld. Tientallen jaren werd het nieuwe voetbalseizoen
begonnen met deze, door A FC georganiseerde wedstrijdenreeks. Vele grote verenigingen hebben meerdere malen deel
genomen aan deze uitzonderlijk mooie seriewedstrijden en lang van tevoren zat men al in spanning of zijn club door het
AFC-bestuur voor deelname uitgenodigd zou worden, hetgeen als een bijzonder grote eer gold.
Ook DWV heeft vele malen mogen deelnemen, vaak zelfs in de finale gespeeld, maar slechts twee keer de beker kunnen
veroveren. De winnaar van het toernooi genoot overigens de zeldzame eer, gedoemd te zijn hetzelfde seizoen te degrade
ren en ook bij ons was dit het geval. Desondanks gevoel ik het als een groot verlies, dat A FC zich gedwongen heeft
gezien dit toernooi, dat altijd meesterlijk georganiseerd was, te moeten stoppen, hoewel ik er veel begrip voor heb gehad.
Bondsblad
In de districtsvergaderingen van de K.N.V.B. (West I, West II, Noord, Oost, Zuid I en Zuid II) is weinig aardigs
gezegd over de plannen om tot een echt „Bondsblad" voor de K.N.V.B. te komen. Het is voor de lezers van de A.F.C.
Schakel wel interessant om te weten waarom het ging, ook al omdat zij dan eens merken over hoe uiteenlopende
problemen de clubbesturen hun mening moeten geven. Eerst even dit: wat is het jammer dat voor de districtsvergaderin
gen zo weinig belangstelling bestaat, want juist in die vergaderingen kan men zonder een definitieve beslissing te
nemen, goed merken hoe in zijn district „de wind waait". Daar in West I kwamen 30 procent van de verenigingen naar
de districtsvergadering van oudsher „Kras" in de Warmoesstraat. In Noord verschenen 16 procent (39 clubs van de
247!) in Oost 22 procent (52 clubs van de 255) en in Zuid I 28 procent (63 clubs van de 226). Dat is dus niet best.
Nu dat Bondsblad. Na veel gemodder de Sportkroniek overleed en Neerlands Voetbal was meer een blamage
dan een blad is nu al een maand of vijf een zeer redelijk weekblad aan het verschijnen met de bescheiden naam:
KNVB-officiele mededelingen van de Koninklijke Nederlandsche Voetbalbond. Hierin staan dus de programma's, uit
slagen en competitiestanden van de hele KNVB en verder heeft het blad uitstekende redactionele pagina's, waarin
„old-timers" lac. van den Berg en Ad van Emmenes zich kranig houden en verder wordt redelijke aandacht besteed
aan de amateurs. De opmaak is uitstekend. Nu mikte de commissie, die deze aangelegenheid grondig heeft bestudeerd
op een uitbreiding van het blad tot éénmaal maandblad en de overige weken ongeveer handhaven van het huidige blad.
De oplage werd begroot op 100.000 en dan zou ƒ2,per seniorlid moeten worden betaald. Dit niet overdreven grote
bedrag zou betaald moeten worden door wie dan eigenlijk? Uiteraard waren er drie mogelijkheden: Dat blad wordt
door de K.N.V.B. betaald uit Public Relations oogpunt, door de clubs uit sport-paedagogisch oogpunt, door de leden
uit interesse. Over het algemeen bleken de aanwezigen in de vergaderingen van de Districten niets te voelen voor die
uitbreiding tot éénmaal maandblad. Er werden zoals gebruikelijk hele verstandige, hele domme en hele nare dingen
gezegd. Het leek mij dom om naar voren te brengen dat „die heffing van 2,per jaar veel leden zou kosten." Als dat
zou gebeuren in de club, die door deze pessimist werd vertegenwoordigd kan men die club beter opheffen. In West I
