In Memoriam J. J. C. M. Lungen
Journey's End
Gaarne voldoe ik aan het verzoek van
de Schakelredactie een „In Memoriam"
aan Charles Lungen te wijden.
Nu lijkt het mij overbodig om de vele
en grootse successen die Lungen in het
veld voor A.F.C. heeft behaald of daar
aan heeft meegeholpen nog eens te be
lichten, de verschillende Jubileumnum
mers geven daarover uitvoerige en ge
degen documentatie. Veeleer gaat het om
mijn persoonlijke herinneringen aan de
A.F.C.-er, die een all-round sportman
was, want naast voetballen deed hij ook
aan cricket, paardrijden, sportvliegen in
zijn Cesna etc. etc. en dat deed hij alle
maal goed.
Uiteraard zijn mijn persoonlijke con
tacten met Charles pas van latere tijd,
hetgeen bij een leeftijdsverschil van 16
jaar ook begrijpelijk is. Onze vriend
schappelijke verhouding onze samen
werking mag ik wel zeggen begint
eerst later door de omstandigheden en
doordat langzamerhand het verschil niet
meer zo gevoeld wordt, en zij groeide
met mijn bewondering voor zijn spel en
clubtrouw.
Frans de Vilder was in mijn herinne
ring de eerste, die mij na de 7-0 over
winning van het 2de elftal in Den Hel
der in 1926, op zijn bijzondere capaci
teiten opmerkzaam maakte. Het volgend
seizoen speelt het duo Knopper-Lungen
dan ook in het eerste.
Onvergetelijk blijft de dreigende ramp
in 1931. Protest Z.V.V. beslissingswed
strijden en de 3 goals van Charles en 1
van Bouke Dorenbos, die ons na 2 wed
strijden reeds in veilige haven brachten.
Dat men Charles en mij op het volgend
jaardiner met een gedeelde Nobelprijs
eerde, is voor hem en mij zeker de
mooiste herinnering aan die spannende
dagen geweest.
Een jaar later maakte trainer Tom
Bromilow mij na afloop van een wed
strijd, die we dank zij de te hulp ge
roepen Charles gewonnen hadden, het
verwijt, hoe het mogelijk was, dat A.F.C.
over zo'n speler beschikte en die niet
geregeld inzette.
Charles was bij de spelers van Am
sterdamse en Bondselftallen overigens
meer populair, dan soms bij zijn eigen
clubspelers het geval was. Wim Andries-
sen b.v. dweepte met hem en vertrouwde
mij na een wedstrijd in Rotterdam eens
toe, dat hij erg graag achter Charles
speelde, omdat ze elkaar zo gemakkelijk
aanvoelden.
Zo won het Amsterdamse elftal eens
een stedentoumooi in Antwerpen, waar
aan Antwerpen, Amsterdam, Keulen en
Londen deelnamen. Keeper Oerlemans
(van de Spartaan) vertelde mij zeer en
thousiast, dat Charles een reuze-captain
was geweest en dat ze onder hem hele
fijne wedstrijden hadden gespeeld.
Charles grootste sportieve ideaal was:
het nederlandse elftal. In die dagen was
de pers verdeeld: sommigen dweepten
met hem, bij anderen kon hij niets goeds
doen. Ik heb mij graag voor Charles in
gezet. In die dagen hadden we nog die
onvergetelijke Olympische Dagen van
Lotsy in het Stadion. Atletiek, voetbal
wedstrijd, springconcours. Altijd uitver
kocht. Lotsy beloofde mij toen Charles
in een nederlands bondselftal tegen een
Hongaars elftal op te stellen. Alzo ge
schiedde. Charles speelde goed en werd
in de kring van de wondertent bij V.U.C.
opgenomen. Toen lag de weg naar zijn
ideaal open en in 1937 speelde hij tegen
de Belgen in Antwerpen mee. 2-1 verlo
ren. Een goal van Charles werd geannu
leerd omdat zijn vuist een handje had
meegeholpen de kopbal in de juiste hoek
te dirigeren, en de referee zulks had op
gemerkt.
Wat nu komt is typisch de sportman
Lungen. Enkele weken later nam hij mij
in Eggers apart en vertelde, dat hij de
heren Lotsy en Miel Mundt, die hij bei
den zeer hoogschatte, een bedankbrief
Het is herfst als ik de laatste bloe
men uit de tuin naar binnen haal, horen
we dat Gerard Struijs niet meer is
dan Charles Lungen Harry Stumpf
En je wilt het niet, je kunt geen mensen
missen uit het gelukkige verleden
We zijn door het A.F.C.-leven heen
gesuisd en gebruisd en in je jeugdige
overmoed denk je, dat het altijd zo blijft:
die onvervreemdbare vriendschap met
„Good Old A.F.C.", die heerlijke stroop
tochten door stad en land met het
éérste tweede dérde nou soit,
de veteranen De gezelligheid en avon
turen met elkaar, de benauwenis van
degradatie, de kreet „We gaan er vóór!"
De jubel en uitbundigheid van Kam
pioenschap, of nóg erger van „We staan
veilig!". De ontiegelijke pret en branie
van spelers en aangetrouwdenDit al
les is onvergetelijk en onverbrekelijk met
de A.F.C.-vrienden van weleer. Nu zal ik
mij tot Gerard bepalen het wordt an
ders te veel.
Gerard had stijl in alles wat hij deed;
als jong keepertje in het eerste was hij
goéd, ambitieus en zeer correct. We
plaagden hem wel eens, dat hij er zelfs
na een duik in de modder nog onberispe
lijk uitzagHij was een veelzijdig
sportsman, vooral in zwemmen, schermen
en paardrijden excelleerde hij dusdanig,
dat hij op de nominatie stond om naar
de Olympische Spelen in 1936 uitgezon
den te worden ware het niet, dat hij
als „Beroeps" verplicht werd, met de mi
litaire tienkamp mee te doen.
had geschreven voor hetgeen ze voor hem
hadden gedaan, dat hij nu zijn ideaal
had bereikt en verzocht hem nu van de
lijst te schrappen.
Als u een goede indruk van de sport
man Lungen wil hebben, moet u de foto
in onze laatste jubileumboeken van Lun
gen in die wedstrijd in Antwerpen eens
goed bekijken. Het onderschrift lijkt mij
niet juist. Charles belaagt de keeper niet.
Integendeel, deze pikt hem vallende de
bal voor de linkervoet weg. Ziet u zijn
voorzichtige en beheerste houding? Char
les zal die man geen ongeluk trappen om
toch een goal te maken. Vergelijk dat
eens met dergelijke situaties zoals je die
tegenwoordig te zien krijgt.
Al sinds vele jaren kwam Lungen bij
zijn jaarlijkse bezoeken aan Amsterdam
even bij mij aan. Alleen om een uurtje
te praten. Denk niet dat het daarbij uit
sluitend over voetbal ging. Integendeel,
we hadden vele andere onderwerpen, die
ons beiden interesseerden. Dit voorjaar
was hij slechts kort bij me, doch beloof
de nog voor zijn vertrek wat langer te
komen kletsen. Hij kwam echter niet
meer en zal nooit meer komen.
Helaas
I. H. Galavazi
In de oorlog deed hij dienst als „poor
Allied Forces"-officier en met z'n gede
gen air en flair kon hij de boeiendste
verhalen vertellen over z'n belevenissen
in Londen, Parijs, Andorra en het Verre
Oosten. Hij had een uiteenlopende ver
zameling van souvenirs, uit de voor hem
niet te ellendige oorlogstijd. Z'n grote
trots was z'n collectie prachtige degens,
die in een echte olifantspoot op z'n ka
mer stonden te dromen van betere tijden.
Gerard wist alleen maar prettige
dingen te vertellen, van z'n verdriet
merkten we nooit iets.
Hij hield van het leven, en toch, om
dat hij zielsveel van zijn vader hield
volgde hij hem op, als gentleman en als
man van stijl in de oudste en deftig
ste begrafenisonderneming van Amster
dam.
Pas laat had hij zijn werkelijke geluk
gevonden in Marian, die ontzettend lief
voor hem is geweest. De laatste maanden
waren zwaar. Dokter Hofstee verbleef
drie weken in Gerard's omgeving,
vriendschapsbanden werden verdiept; er
werd veel over A.F.C. gepraat. Als een
man heeft Gerard zijn noodlot aanvaard,
maar dokter Hofstee hoorde hem ééns
verzuchten: „Oh, kon ik nog éénmaal de
sfeer van A.F.C. meemaken
Het heeft niet zo mogen zijn, maar wij
vergeten Gerard Struijs niet; hij bridgte
als een Grand Seigneur en organiseerde
de A.F.C.-Bridge-drives.
Wij dachten in zijn zin te handelen,
zijn bridge-traditie voort te zetten en or
ganiseerden op papier, terwijl wij wisten,
dat Gerard er niet meer bij zou zijn
hij stierf tevoren.
Dokter Hofstee zei: „Dóórgaan met
die bridge-drive! Zo zou Gerard dat ge
zegd heboen
Een aangetrouwde
2
