In memoriam Gerard Hauber
PSV had het niet zo gemakkelijk
als men in het algemeen wel dacht
VLEKAVIA
Een maand geleden overleed ons
lid van verdienste Gerard Hauber,
voorzitter van A.F.C. van 1948 tot
1952. Van de jongeren zullen er maar
weinigen zijn, die zich Gerard Hau
ber nog herinneren en dat is geen
wonder; na zijn aftreden immers, bij
na twintig jaar geleden, heeft hij aan
het actieve verenigingsleven weinig
deel meer gehad, dit in tegenstelling
met het Bondsleven. In het bestuur
van de Afdeling Amsterdam van de
K.N.V.B. bekleedde hij tientallen ja
ren de verantwoordelijke post van
penningmeester en hij deed dat met
het brede zakelijke inzicht, waaraan
de bondsfinanciën in die jaren vóór
de toto zo dringend behoefte hadden.
Ook bij A.F.C. trad hij op in een
tijd, waarin het ons niet naar den
vleze ging. De matige prestaties van
onze spelers, tot uiting komende in
o.a. een beslissingswedstrijd om de
onderste plaats tegen Z.V.V., de pre
caire toestand van de financiën en
moeilijkheden op het bestuurlijke
vlak maakten de functie van voorzit
ter van A.F.C. weinig begerenswaard.
In de enge kring van bestuursfahige
A.F.C.-ers waren maar weinigen er
voor te vinden of aanvaardbaar, en
zo werd in wat ruimer kring uitge
zien naar de man die ons kon en wil
de leiden. Dat Gerard Hauber, die al
lang tot onze vriendenkring behoor
de, daartoe bereid bleek te zijn, toont
hoe 'n goed A.F.C.-er hij in zijn hart
was. Naast zijn belangrijke positie in
de zakenwereld, die met hoge Neder
landse en Belgische onderscheidingen
beloond werd, en de tijdrovende
functie in de Voetbalbond, heeft hij
de waarlijk niet gemakkelijke taak,
die hij in A.F.C. op zich nam, be
kwaam vervuld. Toen na enige jaren
van zijn beleid de toestand wat ver
beterd was, meende hij zich terug te
moeten trekken, mede in verband met
zijn verhuizing naar Bergen. Toch
bleef hij daarna nog enige jaren ge
regeld verschijnen bij alle belangrijke
A.F.C.-activiteiten, totdat ook dit
hem te bezwaarlijk werd. Wij zagen
hem maar weinig meer, de laatste ja
ren, en dat was heel jammer want
hij was een gezellig prater, een man
met een helder oordeel over de meest
uiteenlopende zaken en vooral een
trouw vriend. Wij zullen hem erg
missen.
J.N.H.
Kanttekeningen bij een tropenreis
Lazar Radovic, de Joegoslaaf in de
topselectie van PSV, heeft me enkele
dagen geleden over de reis van de Eind-
hovenaren naar Zuid-Oost-Azië enkele
behartenswaardige dingen toevertrouwd
over deze unieke toernee. Redovic zei
o.a. dit:
„Ik heb met het nationale elftal van
Joegoslavië reizen gemaakt door ver
schillende werelddelen, waaronder Afri
ka. Wij als spelers stelden ons daar veel
van voor. Maar wat gebeurde, we speel
den wedstrijden en dat was dan zo on
geveer alles. We verveelden ons ver
schrikkelijk. Maar nu, met deze trip van
PSV, heb ik iets beleefd, iets van de
wereld gezien. En daaraan zal ik mijn
leven lang terugdenken".
Ik kan het persoonlijk alleen maar
van harte eens zijn met de sympathieke
Lazar Radovic (die overigens een goede
vriend is van Velibor Vasovic). Ik heb
na deze reis met PSV naar Maleisië,
Singapore en Indonesië ook wel degelijk
iets, waaraan ik mijn leven lang zal te
rugdenken. En dan denk ik nog niet
eens aan de voetbalwedstrijden in Kuala
Lumpur, Singapore, Medan en Soera-
baja, waarover straks nog wel iets meer,
maar hoofdzakelijk aan het land Indone
sië, dat ons op dit ogenblik opeens weer
zoveel meer nabij is gekomen. En dat
komt dan voornamelijk door de unieke
manier waarop overheid en bevolking
ons Hollanders zonder enige rancune te
gemoet is getreden.
Radovic: „Zulke mensen ontmoet je
weinig meer op de wereld. Mensen, die
zo zichtbaar hun best doen om bemin
nelijk en gastvrij te zijn!"
Inderdaad. Indonesië en de Indone
siërs hebben, zoals wij het hebben erva
ren, een ontroerend bewijs aan de dag
gelegd van genegenheid, gastvrijheid en
broederlijke vriendschap. Zij hebben met
zoveel woorden gezegd, dat ze wilden
breken met het verleden. De goeverneur
van Djakarta, de portier van de bio
scoop, de jongeman, die elke middag de
was terugbracht in het hotel, zij allen
verontschuldigden zich voor het feit, dat
hun Nederlands zo slecht was. Maar,
zei de goeverneur, binnenkort wordt het
Nederlands weer officieel ingevoerd als
faculteit aan de universiteit van Ban
doeng „en dan wordt het allemaal weer
een beetje normaal
Weer gezond
Ik wil met dit alles maar zeggen, dat
de verhoudingen tussen Nederland en
Indonesië, althans van de kant van Dja
karta bezien, weer gezond worden. Nie
mand gelukkiger daarmee natuurlijk dan
schrijver dezes, die in dat fraaie, onme
telijk rijke land werd geboren. Maar ik
ben er bovendien van overtuigd, dat nu
de situatie zich ten goede keert, ieder
een daarmee gelukkig moet kunnen zijn.
Vooral omdat de levensomstandigheden
zowel voor de bevolking zelf, als voor
de in Indonesië werkende buitenlanders,
onder wie de duizenden Nederlanders,
van dag tot dag aantoonbaar beter wor
den.
Dit alles dan ter - breedvoerige - in
leiding van wat voor onze eigen voetbal
gemeenschap primair memorabel moge
zijn. Ik mag aannemen, dat een deel van
onze lezers een of misschien beide repor
tages heeft gezien van de trip van PSV
in het tropenpak. Ik heb nogal wat vra
gen gehad over de uitzendingen en daar
op dan de volgende antwoorden:
1. Neen, Philips heeft inderdaad geen
cent betaald voor de TV-reportages. In
tegendeel, als ik - zoals tijdens proble
men inzake de invoer van kostbare ap-
Jan Pieterszoon Coen sticht Bata
via. Voor zijn verdiensten schenkt
Holland hem "VLEK".
Sinds 1550 gestookt volgens
hetzelfde oude recept.
Een zeer voordelige merkjenever.
ANNO
