Resultaten van de groene velden
Zwarte magie (Xii)
Tien jaar le klas
Na dit opwindende seizoen zijn we
alweer tien jaar eerste klasser. A.F.C.
bereikte de volgende resultaten:
d
C/5
<D
Öfi
<u
et>
*31
til
O
c
Cu
doel
punten
nr. eind
stand
1961-'62
18
7
3
8
17
32-38
5
1962-'63
22
16
3
3
35
39-18
1
1963-'64
22
11
4
7
26
49-30
2
1964-'65
22
11
4
7
26
45-33
4
1965-'66
22
9
3
10
21
32-40
8
1966-'67
22
12
6
4
30
35-20
1
1967-'68
22
11
5
6
27
33-23
4
1968-'69
22
11
7
4
29
45-27
1
1969-'70
22
11
2
9
24
31-28
5
1970-'71
22
7
8
7
22
20-22
6
216 106 45 65 257 361-279 3,7
(van 12)
Wij zijn reeds lang toe aan cricket en
honkbal, om van tennissen, zeilen e.d.
maar te zwijgen. Toch nog enig voetbal.
Sommige medewerkers helpen daarbij
en voor de rest moge ik U verwijzen
naar de nog op stencil te publiceren
eindstanden.
Reeds lang midden in de zomerspor
ten en dan nog even terugblikken op
een allerwegen roerig seizoen. Bij de ve
le ups en downs in de elftallen deed ook
het 9e een behoorlijke duit in de voet
balzak. De eerste helft van 9 wedstrij
den werd dan ook afgesloten met het
schamele totaal van 4 punten, zeer tra
gisch maar wij zaten dan ook in de sil-
lage van hogere teams! De jongens de
den echt wel hun voetbal-best, maar oh!
die inzet
Toen bewees de elftalcommissie met
een enkele strategische zet zijn grote
waarde met als resultaat een dozijn pun
ten in de 2e helft van de competitie.
Van degradant werden wij toen een goe
de middenmoter waarbij vooral opviel
dat men nooit te oud is om rustig en
met verstand de buit binnen te halen,
zeer zeker als er een hele reeks aan
voerders op een rij staan te ballen!
Bedankt al die Ard en Keessies!
Allen een prettige en zonnige zomer-
vacantie toegewenst en tot september in
de groene weide.
Marcel K.
Middenin het dorpje staat noest en
verweerd het kerkje, dat aan alle zijden
is gedrapeerd door grijsachtige zerken
met namen als Keers, Koot en in ban
ge nachten, als de noordwester beukt
op strand en duin zie je ze nog staan:
de in zwart geklede vrouwen, hoog op
de duintop, de hand boven de ogen, de
Kampioenschap van Nederland
1962-'63
10
3
2
5
8
18—22
1966-'67
6
3
1
2
7
9—8
1968-'69
4
2
1
1
5
5—5
20
8
4
8
20
32—35
De „rapportboekjes" zien er dus best
uit. Opvallend zijn de zeer grote muta
ties in de eerste klasse. In 1962-'63 werd
de competitie uitgebreid tot 12 clubs.
Hiervan waren in 1970-'71 slechts over:
A.F.C., Hollandia, D.C.G. en de Spar
taan. (Het in '63 gedegradeerde Gouda
kwam terug en speelt nu in de parallel
afdeling). Hieruit blijkt, dat degradatie
tegenwoordig „levensgevaarlijk" is, de
gepromoveerde tweede klassers voelen
zich wonderwel thuis en de gedegradeer
de eerste klassers zien een enkele
uitzondering daargelaten geen kans
terug te keren. Men zij gewaarschuwd!
J. W.
lippen zachtkens prevelend, wachtend
op de mannen, die hun karig loon ver
dienen op de woeste baren. De baren,
die zo menigeen een plaatsje hebben be
zorgd terzijde van het kerkje.
Voorwaar een mooi begin voor een
streekroman maar omdat de Schakel
hoe jammer toch zich niet bezig
houdt met verfijnde literatuur moet ik
abrupt het roer(!) omgooien en het vi
zier richten op een aantal doldwaze lie
den, die op een goeie dag (XV-V-LXXI)
neerstreken in het dorpje (zie boven)
met medenemen van vrouw en kinderen
en in het bagage-vak het Koffertje met
de Spullen.
De kolonne gleed majestueus ingehou
den van kracht door de stille straten en
stegen; opnieuw ging de hand van vele
in zwart geklede vrouwtjes boven de
ogen maar de lippen prevelden dit keer
niet maar gaven een licht bewonderend
ohhhh af.
Zeker, ook in deze kustplaats was
men inmiddels gewend aan vreemde ge
zichten maar die waren dan meestal be
smeurd met een laag brandolie en de
wijd opengesperde monden werden kon-
stant volgepropt met lange slierten aard-
appelafval.
Deze gezichten niet! Markante kop
pen met grijnzende brede monden, waar
van de lippen zich slechts tuitten om de
slanke hals van vierkante eerlijke fles
sen toegang te verschaffen.
Het nieuws verspreidde zich snel door
het dorp: A.F.C. XII is gearriveerd! Het
hele jaar had men uitgezien naar het
grote treffen en de Wijkers reageerden
volgens oeroude traditie. Terstond meld
de zich de Harmonie en voor de Her
berg Noordzee (domicilie en trainings
kamp) werden de krijgers van de Am-
stelstad een uitbundige muzikale hulde
gebracht.
Voor vele krijgers was dit de druppel
die de fles deed overlopen en nadat al
les uitgepakt was, de kiksen keurig inge
vet onder het bed waren gezet, stortte
men zich met alle energie op het feest,
dat de verbroedering tussen beide Heer
lijkheden moest inluiden.
Pas toen de Verwekker Van Al Het
Leven Op Aarde zich anderdaags moei
zaam boven de golven (zij klotsten
voort) uitworstelde, werd het stil in het
dorp aan de kust. De in zwarte nacht
jakjes gehulde vrouwtjes, ongedurig
kronkelend in hunne alkoven, hielden
nog één keer de hand boven de ogen
en mompelden pfffff daarna hoor
de men alleen nog het getjielp van de
duinmees (bestaat die?).
Het bleef heel lang stil, heel lang en
pas nadat enkele ontbrekende krachten,
die om allerlei onduidelijke redenen niet
eerder hadden kunnen komen, hun ma
liënkolders met enig geweld aan de kap
stok hingen, waarschijnlijk uit nijd om
dat de restanten van de orgie in de ge
lagkamer een duidelijke taal spraken,
kwam er opnieuw enig leven in de kern
ploeg.
Voldoende om naar het tournooiveld
te strompelen. En daar ingeklemd tus
sen hollands blonde duinen (hoezee!)
werd het pleit beslecht.
De vissers, helblauwe ogen, de door
weer en wind geteisterde koppen open
van oor tot oor, bezagen tevreden de
uitwerking van de warming-up.
Ballen, die de mannen uit de Grote
Stad, normaliter blindelings uit de lucht
plukken even de tenen krullen, weet
je wel sprongen links en rechts om
hun oren en ze mochten in hun bevende
handjes knijpen toen de rust aanbrak
met een 31 achterstand.
Maar zie: bij de hervatting scheen er
iets veranderd. De kwade dampen leken
opgelost in de zeelucht en daar stonden
ze weer: de echte ouwe hap! Het Twaalf
de.
De achterstand werd snel verkleind,
de verdiende gelijkmaker bleef op won
derbaarlijke wijze uit, hetgeen volgens
velen te wijten was aan een voortdu
rend gemompel, dat van een belendende
duintop neerstreek op het strijdperk.
Heel laat op die dag, toen de Ver
wekker reeds geruime tijd sissend ten-
onder was gegaan, zag de kolonne op
weg naar huis en haard hen nog staan
en ondanks dat de nacht zich aankon
digde zag men de speelse glimlach om
hun lippen. Een rij donkere figuren, de
handen boven de ogen en de noordwes
ter bracht gemakkelijk hun giechelend
hahaha door de half geopende portier
raampjes.
Een schok doorvoer de kolonne, bijna
gelijktijdig werd er plankgas gegeven en
snel loste zich het dorpje op in het
nachtelijk duister.
Een lolletje is goed, met een borrel
tje erbij mag ook, maar van (zwarte)
magie moeten we niets hebben. De ne
derlaag kan niet anders verklaard wor
den.
Met heel veel dank aan Ian van Dij
ken, herbergier ter plekke en aan alle
andere Wijk-aan-Zee-ers, die het XII-de
zo gastvrij hebben ontvangen.
Charlie.
3
