In Memoriam
JC
Dit is de Schakel die komt binden,
De oude club aan d'oude vrinden.
fej^L
51e Jaargang
maart 1971
No. 2
Maandag 1 februari 1971 ontvingen wij het ont
stellende bericht dat Frans Kat, tijdens zijn winter-
sportvacantie in Oostenrijk, door een hartaanval was
getroffen en overleden.
Frans Kat, 35 jaar vader van een jong gezin
met 4 kinderen, waarvan de oudste, Tineke 2 februari
12 jaar is geworden in de volle kracht van het
leven, plotseling weggerukt, gelijk een donderslag bij
heldere hemel.
Met verbijstering vraag je je af: hoe is dat nou
mogelijk zo'n sterke kerel zo'n sportjongen
het is ongelooflijk.
Onze innige deelneming gaat in de eerste plaats uit
naar zijn vrouw Toos en haar vier nog jonge kin
deren. Moge zij kracht putten uit de enorm vele
blijken van belangstelling en deelname, welke tijdens
de laatste dagen werden ondervonden, om het leven en
de zorg voor de kinderen voort te zetten zoals Frans
dat zo graag zou zien.
Als lid van de E.C. van A.F.C. heb ik Frans zo'n
jaar of 16 van zeer nabij meegemaakt en ik mag wel
zeggen goed leren kennen. Komende uit de junioren,
waar hij steeds deel uitmaakte van de hoogste elf
tallen, kwam Frans door zijn eerzucht en zijn voetbal
capaciteiten, al spoedig in aanmerking voor onze top-
elftallen. Jarenlang heeft hij een vaste plaats in het
eerste elftal gehad en een zeer actief aandeel in de
bloeiperiode van A.F.C. gedurende de laatste 10 jaren.
Frans Kat, het mag gerust gezegd worden, was door
zijn aard en karakter zowel op het voetbalveld als
daarbuiten nou niet direkt een van de makkelijkste
jongens. Vooral in de beginperiode van zijn senioren-
tijd zijn er met Frans echt wel problemen geweest.
A.F.C. heeft Frans nooit laten vallen, integendeel
A.F.C. heeft Frans in die moeilijke periode goed op
gevangen. Het resultaat is geweest, dat A.F.C. in het
leven van Frans Kat een zeer grote plaats heeft in
genomen. Hij was een ruwe bolster met een blanke pit.
Je moest hem leren kennen zo'n grote mond met
een heel klein hartje, dat was Frans Kat.
Ja zijn heengaan betekent ook voor A.F.C. een
groot verlies. Was hij niet de laatste jaren, als captain
van het 4e elftal, de grote inspirator. Ondanks zijn
drukke werkzaamheden en de vele problemen waar
mee hij op het privévlak te worstelen had, altijd op de
training. Na afloop van de training een bindende
kracht die zorgde voor menige vrolijke avond voor
al als zijn klankbord Kees den Brave aanwezig was. En
wie herinnert zich niet het laatste jaardiner 18 januari
1971 waar Frans Kat sprak als oudere speler. Geheel
onvoorbereid maar wel helemaal uit het hart, probeer
de hij de huidige eerste eltalspelers op te peppen om
zich extra in te spannen om A.F.C. in de eerste klasse
te handhaven, want Frans beschouwde het le klasse
schap ook als zijn werk.
Frans Kat zal bij heel veel oudere A.F.C.-ers, maar
ook bij veel jongeren, in de herinnering blijven als
een echt en groot A.F.C.-er.
Rust in vrede.
Cor Kerker
is. "LÉtf-é.y TRA/