Een droom u/erd geen u/erkelijkheid
No. 9
Dit is de Schakel die komt hinden,
De oude cluh aan d'oude vrinden.
Redalcteur W. Adriaansz, Cesar Franclcstraat 1. Castricum. tel. 025)8-5 09 48
Administrateur: Chr. Schroder. Johan Jongkindstraat 91, Amsterdam, tel. 15 27 51
Typografie: Drukkerij Joh. Meijer. Kanaalstraat 132. Amsterdam, tel. 1807 10
48e Jaargang
juli 19Ó9
Onze vurige hoop plus de illusie van Jo
Wijnand om zijn jubileumboek te kunnen
afsluiten met het hoofdstuk ,,Aan de top'
zijn helaas niet in vervulling gegaan. De
kampioen van Nederland-amateurvoetbal
1969 komt uit Middelburg.
Het begon zo goed. Weliswaar speelden
we in de eerste wedstrijd tegen Drachten
uit niet ons beste voetbal, maar de over
winning was verdiend. Een zeer sportieve
wedstrijd met een hartverwarmende ont
vangst bij onze Friese vrienden, die wij in
de toekomst nog eens hopen te ontmoe
ten. Daarna de thuiswedstrijd tegen En
schede, met veel spanning tegemoet ge
zien door de grote roep die van de Ooste
lijke kampioen uitging. Onze jongens
speelden beter dan ooit, maar Enschede
had een puike verdediging met een schit
terende keeper aan het hoofd. Het was
en bleef 00. Een duidelijk handsgeval
in het strafschopgebied van Enschede
werd door de uitstekende arbiter
niet bestraft en zo ontging ons de over
winning, die verdiend zou zijn geweest.
Daarover waren vriend en vijand het
eens. De week daarop togen een aantal
AFC'ers naar Enschede, waar wij de
thuisclub een ruime en zeer verdiende
overwinning zagen behalen op een traag
Drachten. De volgende zondag kwam
tegen ons in Amsterdam een geheel ander
Drachten in het veld, dat ons kennelijk
de overwinning niet cadeau wilde geven.
Het was ondraaglijk heet; zulk weer is
niet geschikt voor voetbal. Een paar van
onze jongens werden door de warmte be
vangen en konden nauwelijks meer voor
uit. Wij kwamen met 20 voor te staan
en net toen we verlicht adem gingen
halen scoorde Drachten tegen. We waren
blij met de 21 overwinning maar
niet voldaan. We hadden dus 5 punten
uit 3 wedstrijden en onze laatste wedstrijd
tegen Enschede uit moest worden gewon
nen, daar bij een gelijk aantal punten het
doelgemiddelde zou beslissen. Enschede
had als doelcijfer 41 en wij 42.
Op ons verzoek werd om half zeven
's avonds gespeeld en wel op zaterdag.
Een kleine 200 supporters vergezelden
ons. Het begin van de wedstrijd was voor
ons; weer speelden wij uitstekend, maar
het bleef bij een kans en een bijna-goal.
Eerste uitval van Enschede buitenspel?
Van Til en Seunke vielen de doorgebro
ken Enschede'er te hard aan. Penalty en
dat betekende na nog geen tien minuten
een 10 achterstand. Maar AFC kwam
terug en een vrije schop even buiten het
strafschopgebied werd door Ernst Huis
man hard en laag in de linkerhoek ge
plaatst. 11! Maar direct daarop een
snelle Enschede-aanval. Een dekkingsfout
bracht de bal bij een vrijstaande tegen
stander, die schitterend inschoot. 21
achter. In de rest van de eerste en het
begin van de tweede helft nam AFC het
spel in handen, combineerde prachtig,
maar het duurde allemaal nèt even te
lang en opnieuw bleek de Enschede-
keeper niet te passeren. Intussen waren
de Enschede-uitvallen niet van gevaar
ontbloot. Bij één daarvan een schouder-
duw van Jos Lonnee volkomen correct
naar aller oordeel, maar de arbiter, die
voor deze belangrijke wedstrijd kwaliteit
tekort kwam, gaf wederom een strafschop
en dat betekende in feite de genadeklap
voor ons elftal, dat echter fel en goed
bleef doorvechten tot het eindsignaal toe.
Een compliment voor dit team, dat zich
tot het uiterste heeft gegeven. Wij hebben
weinig geluk gehad, maar erkend dient te
worden dat Enschede een van de beste
amateurteams heeft die wij ooit aan het
werk hebben gezien. Een hechte verdedi
ging en zeer snelle aanvallers, die weten
wat goals maken is. Hoewel wij allen
uiteraard teleurgesteld waren, waren er
toch lichtpunten. Ons elftal heeft beter
gevoetbald dan twee jaren geleden toen
wij wél de finale bereikten en de inzet en
de opofferingsgezindheid verdient aller
lof.
Als wij nu oorzaken zoeken van het
ondanks alles teleurstellende resultaat,
dan gebeurt dat niet om verwijten te ma
ken, maar omdat wij van onze fouten
kunnen leren. Ik dacht hoe paradoxaal
dat ook moge klinken dat het ter be
schikking staan van 17 of 18 vrijwel ge
lijkwaardige spelers ons parten heeft ge
speeld. Dit leidde er toe dat bij blessure
of ziekte niet zonder meer de opengeval
len plaats werd ingenomen door iemand
anders, maar dat verschuivingen plaats
vonden, die lang niet altijd succesvol ble
ken. Daarbij deed zich het gemis van een
afmaker in de voorhoede geducht gelden,