marshall V
BOOTEE'S
Nachtelijk ideetje
Dank
IN DIVERSE KLEUREN
EN PRIJSKLASSEN
Bequnstiqinq van onze aöveRteeRöeRs houöt öe schakel in stanö
Die nacht werd ik met een schok wak
ker. Nee het was geen nachtmerrie.
De bons in de keuken, die ons slaapver
trek begrensd, was duidelijk genoeg.
Nee het wordt ook geen spookver
haal. De keuken dient als nachtverblijf
voor Japie en Jopie. Japie, een geholpen
kater, Jopie (vanwege de alliteratie) een
ongeholpen poes. Meestal erg lief voor
elkaar maar op een zeker moment, even
voor de bons, gunde men elkaar kenne
lijk geen voorrang bij de bak. Het werd
een licht partijtje catch-as-catch-can,
eerst op de begane grond, daarna voort
gezet op de aanrecht, daar staat nog
wel eens een flesje zus of zo en flesje
zus, in dit geval koffiemelk, werd als
een sta-in-de-weg achteloos naar de vloer
geveegd. Daar werd ik wakker van. Het
gezin knorde genoegelijk door maar de
waakzaamheidstrengen in de lobben van
het gezinshoofd hadden getrild en ik
bleef wakker. Dat heb je vaker met
gezinshoofden, het is vervelend en las
tig maar het schijnt iets met de natuur
te maken te hebben, dus je accepteert het
maar.
Na de bons waren er twee mogelijk
heden. Er zijn altijd twee mogelijkheden,
zoals Napoleon zei toen hij vanaf een
heuveltje z'n troepen bekeek na de slag
bij Waterloo. Ik kon gaan kijken, het
bakkenprobleem verkeerstechnisch op
lossen met alle kans, dat Jopie, de rap
ste, met een noodgang tussen m'n be
nen zou slippen, dat zou me een kwar
tier kosten om hem binnen vanonder de
bank vandaan te sjorren en ik kon ook
niet gaan kijken en rustig afwachten of
er nog meer flessen naar beneden zou
den komen. Of er nou één fles te plet
ter ging of drie, een rotsooitje zou het
toch zijn. Het voordeel van het laatste
was, dat ik in de mand kon blijven. Ik
besloot tot het laatste. M'n vrouw
droomde kennelijk iets gezelligs want ze
glimlachte. Even dacht ik nog, dat ze
m'n tweestrijd had gevolgd en m'n be
sluit al bij voorbaat kende, maar dat
was niet zo. Daarvoor gingen de krul
letjes op haar voorhoofd te parmantig
heen en weer onder de rustige ademha
ling.
Een klein stukje nacht boorde zich
door een spleet in de gordijnen en gaf
me reden tot enig gepeins. Geen dich
terlijke toestanden, geen metaphysische
beschouwingen, niks van dat. Louter we
reldse gedachten en om helemaal exact
te zijn, ze waren gericht op ons club
blad. Dat ik die middag in de bus had
gehad en na 5 minuten uit had. Geen
blaam voor de nieuwe redacteur. No sir.
Ad Onderdelat heeft een jofele pen, min
stens zo goed als die van de Neander
thaler van het 13e. Deze laatste is ove
rigens een uitstekend linksbuiten, een
intelligent voetballer. Alleen op borst en
kuiten treft men nog rudimenten van het
vroegere bomenbestaan maar voor de
resteen zeer intelligente speler. Een
beetje agressief maar ja, wat wil je? Af
komst verloochent zich toch nooit he
lemaal.
Terug naar ons maandblad. Het was
niet eens zo heel veel dikker dan het
weekbulletin, dat gelijktijdig in de bus
was gegleden. En om Napoleon nog
maals te citeren: „Er zijn altijd twee
mogelijkheden". Is dit gebrek aan stof
of aan centjes? Soms het eerste maar
toch meestal het laatste. D'r is een bud
get en in dat corset zit de redacteur ge
vangen. Advertenties geven wat soelaas
maar niet veel. (BEGUNSTIG ONZE
ADVERTEERDERS!) En plotseling, ik
tuurde nog steeds naar dat stukje nacht,
verscheen er een ster. En even plotse
ling kwam het idee. Dat die ster iets met
dat idee te maken had wil ik niet zeg
gen, in de regel word ik toch amper se
rieus genomen. Die dag hadden de kran
ten weer vol gestaan met fusies en dat
was kennelijk blijven doorsudderen. U
begrijpt het al: het idee is erg simpel,
daar hoef je niet voor bijgelicht te wor
den.
Hoeveel Amsterdamse voetbalclubs,
betalend en liefhebbers, geven een club
blad uit? Ik weet het niet maar het zul
len er een heleboel zijn. Allemaal met
redacteuren, die de grootste moeite heb
ben om in hun corset te blijven. Zeker
bij de liefhebbers. Als dat nu allemaal
eens gebundeld werd, eens per maand.
Ieder z'n eigen identiteit behoudend, al-
phabetisch per club gerubriceerd. We
staan dan in ieder geval lekker vooraan.
Elke redacteur blijft verantwoordelijk
voor z'n eigen inbreng, er wordt een
overkoepelende commissie (hoi, alweer
een commissie) van redacteuren be
noemd, die zich met de totaal inhoud
bezig houdt. Eén ferm Amsterdams voet
balblad, waarin men met het wel en wee
van elke club, groot of klein, kan mee
leven. Gedrukt bij één drukkerij en men
zal niet meer behoeven te leuren om ad
vertenties want niet alleen brengt elk
blad z'n eigen adverteerders mee maar
door oplage en aanzicht, Amsterdam is
zeer voetbalminded, zal men zich lopen
verdringen om een mm.-regeltje te pak
ken te krijgen.
Fusie betekent besparing. Het Groot
Amsterdams Clubblad kan verlucht wor
den met foto's, wellicht gebonden wor
den. We gaan meelachen met de aan
voerder van Madjoe III, die z'n wedstrijd
tegen Geinburgia II verslaat en vertelt
hoe driftige Kees een wat wankele doel
paal in tweeën schopte. Het leuke cur
siefje van de Volewijckers-man, die me
dedeling doet van een paar pupillen, die
de klompen van de terreinknecht met
schapenkeuteltjes hadden gevuld. Hoe
Rinus Michels even een dekseltje van een
geheim systemenpotje opendoet, de ge
penetreerde slingerback, die zich diago
naal schroevend terugdraait om een te
genaanval over links te blokkeren; hoe
onze eigen voorzitter waarschuwd een
vinger heft tegen de dreigende escalatie
van het klaverjasgevaar op zondagmid
dag, enz. enz.
Wij, Amsterdamse voetballers, komen
gewoon bij elkaar op schoot te zitten. Het
lijkt me niet eens buitensporig wanneer
men voor deze unieke positie een klein
bedragje per jaar op de contributie meer
gaat betalen om het geheel, wellicht een
man in vaste dienst (het lijkt me leuk,
hoor nog fraaier te maken.
In ieder geval krijgt men dan eens in
de maand iets in handen, waarin men ge
noegelijk een aantal uurtjes kan genie
ten.
Geen vijf minuten.
En dat allemaal dankzij Japie en Jopie.
(De schade bleef beperkt tot 1 fles
koffiemelk, 1 omgekieperde suikerbus
en 1 totaal ontredderde bak).
Charlie
De redactie van de AFC-Schakel is zo
vriendelijk geweest voor mij enige plaats
ruimte te reserveren om op deze manier
al mijn vrienden van AFC, ACC en
ABC te bedanken voor hun medeleven
en enorme belangstelling gedurende de
lange tijd dat ik ziek geweest ben.
Ik hoef u niet te zeggen, dat een zo
langdurig ziekbed en ook de herstel
periode daarna onvermijdelijk depres
sies met zich meebrengt.
Vooral in die moeilijke tijden bent u
allen voor Aty en mij een geweldige
steun geweest. Ik ben er geweldig dank
baar voor en met Aty ben ik trots op uw
ondervonden vriendschap.
HARRY SCHEEPSTRA
Zeilstraat 44-46
Scheldestraat 8
Tussenmeer 48
AMSTERDAM BEVERWIJK LEEUWARDEN
3
