V/oor de buis
Matei SHindexi-
I
ook voor Uw PARTIES,
RECEPTIES,
Tel. 72 04 64
LUNCHES en
poolt allen mee, het is voor a.p.c.
"jmm*
...am
pijnen die hem kwelden, maar ergens
had hij gelijk. Gelukkig begon de AFC-
aandacht zich later wat beter te mani
festeren.
Onder protest
Over Chris en zijn vier-vijfkamp ge
sproken. Dat onze ijverige verenigings
statisticus toch niet uit de gedachten van
de AFC-ers is, bleek uit een opmerking
van Flenk van Teunenbroek tijdens de
prijsuitreiking. Martin Duinker deelde
mee dat Marcel Koster onder protest op
de derde plaats was geëindigd (waarom,
is mij niet bekend). Op dat moment lan
ceerde Henk van Teunenbroek de op
merking: „Chris ligt ook onder protest
in het ziekenhuis".
Jubileum 1970
Tallozen hebben al gereageerd op de
oproep in de vorige Schakel om iets te
doen voor de viering van het 75-jarig
bestaan. Men belde Cor van Peperzeel,
men zei terloops iets tegen Pim Adri-
aansz. De jubileumcommissie zou het op
prijs stellen als de vrijwilligers(sters)
even op papier willen stellen in welke
vorm zij wensen mee te doen en uw brief
naar de secretaris van de jubileum-com
missie te zenden. Het lijkt wel wat offi
cieel, maar het is zo overzichtelijk voor
de jubileumorganisatoren. Bedankt na
mens dit elite stelletje.
Raar en minder raar
Er gebeurt veel in onze vereniging,
waarvan de „gewone man" geen weet
heeft. Zo hebben we Gé Burger die een
dag na de verjaardagsdatum van AFC,
dus op 19 januari, pontificaal in vol te
nue het clubgebouw binnenwandelde om
eens even lekker te gaan dineren. Gé had
zich een dag vergist. Zo hebben we ons
toto-commissielid Gerlof Wielinga die
„even" de oceaan overvloog om de over
komst van zijn Amerikaanse bruid te be
werkstelligen. Interpol zegt dat hij haar
geschaakt heeft, maar daar zijn bewijzen
voor. Zo hebben we Rolf Leeser die het
maar even presteerde om weer eens op
de beeldbuis te komen. Namelijk in het
zondagmiddagprogramma „Monitor".
Verscheen hij de vorige keren met zijn
lieftallige modellen, nu mocht hij zelf
zijn mening ergens over zeggen. Ik meen
dat het over de „Bonnie- en Clydemode"
ging. Zo hebben we Robert E. Duis die
plotseling een middagfuifje gaf omdat hij
drs. voor zijn naam mag zetten. Hij weet
u nu alles te vertellen over sociologie.
Wellicht dat AFC eens van zijn kennis
zal moeten profiteren. Tot slot het „gul
den schot" van Jack. Het gezin Schot
werd met een dochter uitgebreid. Dit is
wèl verheugend, maar niet zoiets bijzon
ders. Daar hebben we per slot van reke
ning in de uren dat we niet aan de De
Boelelaan vertoeven, allemaal de tijd en
de gelegenheid voor.
Carnaval
En dan het carnaval. Heeft die pers
en propagandacommissie de stunt uitge
haald om de leiding van dit jaarfeest te
verjongen. Een andere prins en andere
vijf jolige zotten. Maar daarover meer
in het openingsartikel dat ditkeer niet
door voorzitter Kappelhoff is geschre
ven omdat hij van de Zwitserse Alpen
genoot op het moment dat de drukker
Jan Meijer de pennevruchten voor deze
Schakel moest hebben. Ondergetekende
heeft zich met het schrijven van het
openingsartikel belast. Als u er niet con
tent mee bent, niet schieten alstublieft!
H. d. B.
„Ja, die man had gefloten, maar hij
lag er al in zei de wat onderuitge
zakte figuur in de fauteuil links voor me
en hij nipte snorkend aan een bolvormig
glas, waarin een goudbruine vloeistof be-
hagelijk heen en weer klotste. Toevallig
had ik ook zo'n glas in m'n hand en ik
keek even van de buis naar het hoofd
boven de stoel, dat hoofd behoorde al
enige tijd toe aan m'n broer, die zo dui
delijk hoorbaat genoot van het goudbrui
ne spul.
„En toen zei ik en keek weer naar
de buis. „Hoi, hoi, hoi, hè jongetjes
met de armpjes om mekaar, je kent dat
wel, huppelend terug naar het midden.
Goal, dachten ze, hahaha„En het
was er geen?", deed ik moeite om z'n
gedachten bij te houden. Op de buis werd
een aanval over Moulijn ingezet; hij had
de bal, stap, stap, voetje op de bal, tikkie
terug naar Janssen, dan langs de grond
de hoek in, Coen er achteraan, gelijk
tijdig veroordeelden we de pass: „Te
hard en Moulijn kwam achter de
doellijn terecht. Het glas ging omzichtig
naar de mond en weer terug naar het ta
feltje zonder dat z'n ogen de buis loslie
ten. De hand kwam weer terug maar nu
met een sigaretje, dat achteloos uit mijn
pakje was gewipt. Als goed gastheer
hield ik een vlammetje bij, de hand
maakte een vaag dank-je-wel gebaar en
hij haalde de schouders op. „De man
had toch al gefloten, zei ik je", deelde
hij gelaten mee alsof hij converseerde
met een onvolwaardige. „Dat heb ik je
horen zeggen", stelde ik wrevelig, „er
mankeert veel aan me, maar aan m'n
oren nog niks. Hij had gefloten, maar hij
lag er al in, dat zei je woordelijk. En
toen gingen die jongens terug naar het
midden want ze dachten, dat ze een doel
punt hadden gemaakt. Dat heb ik alle
maal gehoord maar aan je intonatie
meen ik te mogen opmaken, dat het geen
doelpunt was. Tenminste, zoveel dacht
ik er van te begrijpen op dit mo
ment
„Dat is hele goeie cognac", zei hij
vriendelijk, „je hebt er zeker een nieuwe
krantenwijk bij", en hij verwisselde de
sigaret voor het bolvormige glas. Op de
buis stonden ze druk met elkaar te pra
ten, er lag iemand op de grond, maar
wie het was konden we niet zien. „Die
jongen moet tegen Israël aangelopen
zijn", vervolgde hij en wees met het glas
in de richting van de tévé, „die geeft
helemaal niet mee Ik knikte. „Dat
zijn een paar lieverdjes, hoor, daar ach
ter, loop er niet tegen aan, dat kost je
je knoken", onderstreepte hij de situatie
op de beeldbuis, „Betonnen-Rinus, IJze-
ren-Guus „Het was dus geen doel
punt", vroeg ik over de rand van mijn
glas heen. Hij haalde de schouders op,
keek even moeizaam terzijde, de hand
maakte een geduldig gebaar en hij schud
de het hoofd. „Neezei hij ver
moeid, „het was geen doelpunt". De spe
ler, die op het buisgras lag kwam over
eind, wat applaus klaterde de huiskamer
binnen, de scheidsrechter floot en de
vrije trap werd genomen. De bal zeilde
mooi voor het doel maar boven alles uit
kwam de vuist van P.G. en het gevaar
was geweken. „Die jongen proberen ze
gewoon het doel uit te schrijven", merk
te hij op, „alleen omdat „ie boven de
dertig is". „Astronautenleeftijd", beves
tigde ik, „tussen de dertig en de veertig
ben je op de toppen van je Hij keek
even om, iets sneller dan de vorige keer,
en zei: „Hoe oud wordt jij nou, ik kan
het niet meer bijhouden tegenwoordig,
het gaat zo snel„Negenendertig",
zei ik opgewekt. „Tuttuttutje zit wel
tegen je top, hèen met kleine
smakgeluidjes gleed de amberkleurige
vloeistof naar binnen. „Hoe komt het
nou, die man had toch gefloten, dat
hadden die kerels toch moeten horen",
probeerde ik de draad op te nemen. Hij
hield het glas nu in de ene hand, de si
garet in de andere, schonkte met de
schouders tegen de rugleuning, zakte nog
iets verder onderuit en vroeg: „Weet je
weer ze speelden"? „Nou „In Bad
hoevedorp grinnikte hij, „in Bulder-
dorp, vat je, astronaut. D'r kwam net
zo'n joekerd over en z'n fluitje werd
weggebulderd, het was clean buitenspel".
„Oh zei ik en liet de fles klokkende
geluidjes maken in de twee glazen. Z'n
gezicht draaide weer iets naar rechts, hij
liet de buis niet los en zei: „Proost, op
onze vooruitgang „Gezegend zij de
vooruitgang", bevestigde ik en liet me
ook onderuit zakken. CHARLIE
VAN BREESTRAAT 3 (bij Concertgebouw)
DINERS
