Heinekeit
JjfyL '7^k!
De zatten
Bequnstiqinq van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakeL in stanö
Kritische opmerkingen
Deze maand wil ik allereerst iets in
het algemeen naar voren brengen. Men
hoort nl. in AFC-kringen nogal gauw
bepaalde kritische opmerkingen ten aan
zien van het zaterdagvoetbal met be
trekking tot het vertoonde spel. Daarbij
moet men natuurlijk niet vergeten, dat
wij een afgescheiden afdeling vormen van
het grote (zondag) AFC, en dat onze
zaterdagvoetballers (en zeker het eerste
en tweede elftal) spelen tegen ploegen
met een gemiddelde leeftijd van 22 a 23
jaar, voetballers, die daarbij zo'n 2 of 3
keer in de week een pittige training vol
gen. Zoals een ieder, die op zaterdag
middag niet alleen in de Sociëteit ver
toeft, maar ook wel eens de ogen in de
richting van de groene velden laat gaan,
weet, ligt deze gemiddelde leeftijd van
onze afdeling aanmerkelijk hoger. Het
lijkt me nuttig dit verschijnsel in ogen
schouw te nemen, alvorens al te harde
kritiek te gaan spuien. Bovendien spelen
onze eerste 3 teams een klasse hoger dan
vorig jaar, daar ze in 't afgelopen seizoen
de kampioenseer verwierven.
Het eerste op retoer
De vaandeldrager van AFC-zaterdag
maakt moeilijke tijden door. Resultaten
blijven uit, het spel gaat helaas ziender
ogen achteruit, maar wat erger is, de
sfeer, die zo kenmerkend was voor dit
team, is niet meer 100%. Natuurlijk gaat
een gezellige sfeer samen met resultaten,
maar de huidige situatie eist een verbe
tering. Tegen DOSC kregen onze jongens
hun le nederlaag op eigen terrein te slik
ken. Een ernstige handicap was het niet
meespelen van de beste man. Rocus
Hoogendoorn, die voor herhaling onder
de wapenen moest. Ondanks deze teleur
stelling had AFC de gehele eerste helft
een zeer duidelijk overwicht, hetgeen
echter niet in doelpunten uitgedrukt kon
worden. Verschillende opgelegde kansen
werden gemist door de voorwaartsen en
na het le doelpunt van DOSC, in de
tweede helft gescoord, was het ook niet
verwonderlijk, dat de ploeg het beetje
zelfvertrouwen geheel, kwijtraakte. Bij
een stand van 03 wist AFC pas te
scoren uit een vloeiende combinatie
tussen Gerrie Smit en Kick van der
Velden.
De week daarop moest een wederom
gehavende ploeg naar het bovenaan prij
kende Geinoord. In Vreeswijk zagen zo'n
700 toeschouwers (Ja, u leest het goed)
de onzen gedurende de le 45 minuten
Geinoord bijzonder goed partij geven.
Met een straffe wind in de rug zetten
de AFC-ers knappe aanvallen op, maar
ondanks een AFC-offensief viel het eer
ste doelpunt toch aan de andere kant.
Door slecht wegwerken van één der ver
dedigers kon de uiterst gevaarlijke ex-in-
ternational-Geinoord-midvoor de score
openen. Even daarna nam Gerrie Smit,
na goed voorbereidend werk van Cas
Tromp, de bal ineens op de slof en
bracht zodoende beide partijen weer op
gelijke voet. Helaas was voor ons nu de
koek op, want de reeds genoemde mid-
voor „begon deze middag voor zichzelf"
en bracht de stand binnen een kwartier
op 41. Na de pauze werden de AFC-
ers geheel overklast door de kampioens
pretendent, die uit 6 wedstrijden even
zoveel overwinningen behaalde. De de
fensie, met uitzondering van uitblinker
Hoogendoorn. maakte nu een zeer on
stabiele indruk, hetgeen in de einduitslag
tot uitdrukking kwam, 61. De grote
deceptie kwam echter tegen het zeer laag
geklasseerde VVOP. De Buitenveldertse
gastheren speelden een zeer povere partij
voetbal ten overstaan van ca. 20 mensen
(ja, u leest het nog steeds goed. AFC-ers).
Het werd een verpletterende 60 neder
laag tegen 'n uiterst matig spelende ploeg
uit Voorthuizen, die alleen in hun lin
kerspits Kamphorst een uitgesproken
goede speler bezaten. Deze jongen ke
gelde 2 ballen en schoot er 1 achter
doelman Henk de Bruyne. Hij was echter
het enige lichtpunt in deze trieste ont
moeting.
Het Tweede: een tomeloze energie
Dit elftal, met een kern van oudere
spelers, is een genot om te zien spelen.
Deze jongens spelen met een tomeloze
energie en brengen iedere wedstrijd weer
een volledige inzet in hun spel. Door dit
feit konden zij de moeilijkste uitwed
strijd tegen het Helderse HCSC winnend
afsluiten. De verdediging met doelman
Jip Vogel en spil Bob v. d. Bergh aan
het hoofd, verdiende een extra-vermel
ding en niet te vergeten sneltrein Karei
Baarschers, die tot grote vreugde in de
allerlaatste seconde de strijd besliste (4
—3).
Thuis, op 16 september, zag een
wat toenemend aantal toeschouwers
SIZO ten onder gaan met de duidelijke
cijfers 61. „Mercedes-Kareltje" (Baar
schers) drukte d.m.v. 3 schitterende,
knalharde treffers zijn stempel op deze
match. Fred Bergman (2x) en Peter v. d.
Heydt completeerden de 6 goals. Zonder
Chris Schroder, die deze dag vader werd
van een 2e zoon, lieten we in A'dam-
Noord 2 zekere punten liggen. Ondanks
het veel beter veldspel liet men veel te
veel kansen onbenut en 20 minuten voor
tijd brak de weerstand van het weer
ijzeren duo Vogel-B. v. d. Berg en dit be
tekende 10. Twee minuten voor het
einde bolde het net nog een keer achter
Jip Vogel.
Met de moeilijke opgave het onaan
tastbare IJmuiden op eigen veld te be
strijden, trokken de AFC-ers naar de
oude vissershaven. IJmuiden had nog el
ke wedstrijd met 6 a 7 doelpunten ver
schil in zijn voordeel beslist. De eerste
helft vertoonde uitstekend spel van de
roodzwarten en het middenveld was in
handen van Ton Nooy en het uit het eer
ste gerecruteerde tweetal Arthur Redde
ring en Cas Tromp. De 00 ruststand
was dan ook niet onverdiend en mede te
danken aan zeer energiek verdedigen, van
wie Rein Akkerman (voor het eerst weer
in het 2e opgesteld en een onmogelijke
wedstrijd spelend, tenminste z'n toestand
op de avond tevoren op de „Beach-in" in
aanmerking genomen) een extra pluim
verdiende. Na de pauze vielen 2 echt
„schlemielige" goals tegen zwaar op de
maag en we mochten ondanks de neder
laag tevreden zijn met het resultaat.
Een volgende maal komen de resteren
de 3 elftallen aan de beurt. Deze teams
staan er vrij goed voor en vooral het 3e
elftal speelt een zeer aannemelijke partij
voetbal. Het aantal toeschouwers bij het
AFC-zaterdagvoetbal is nog steeds rond
uit teleurstellend te noemen, (ik bedoel
hier niet speciaal het le team mee) en de
hoop mag dan ook gewettigd blijven, dat
wij velen onder u de voor ons liggende
maand eens langs de lijn mogen ont
moeten.
HANS LOONSTIJN
