Mixed Pickles
BeQunstiQinq van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakel in stanö
Sic transit
tl et zijn soms heel kleine dingen die je leest, die je tot denken zetten. Misschien hebt u in de Telegraaf de serie gelezen
waarin aandacht gewijd werd aan de vrijetijdsbesteding tijdens het weekend. Mevrouw Luns vertelde toen dat haar
man de jongste zoon bracht naar H.V.V. En de zeer accurate kennelijk zeer jonge verslaggever vond het nodig
om achter die letters tussen haakjes te zetten: Haagse Voetbal Vereniging.
Dit is een beetje tragisch want hieruit blijkt dat H.V.V. geen begrip meer is. Ik kan mij nog herinneren de clubavonden
in d'IJsbreker aan de Weesperzijde. Daar werd piano gespeeld en gezongen en daar hoorde ik op de melodie van het
toen beroemde lied „De Vlaamse Leeuw" zingen: „Zij zullen het niet hebben, het oude A.F.C., dat jaren heeft gestreden
als Sparta, H.V.V.". Toen was H.V.V. een begrip zoals nu in de prof.-scetor Ajax en Feyenoord en in de amateursector
ons eigen A.F.C. Het is dus nu zo ver dat de letters H.V.V. voor een verslaggever niets meer zeggen en dat hij het nood
zakelijk vindt de volledige naam te geven.
Laten wij zorgen dat nooit, nóóit in de toekomst een jonge verslaggever het nodig zal vinden de letters A.F.C. nader
te verklaren. Ik zeg het ook hierom omdat wij een moeilijke periode tegemoetgaan. Dit lijkt gek want A.F.C. staat op
het toppunt van haar glorie. Het hele tienjarenplan is op de meest briljante wijze uitgevoerd. Ik hoef het u niet allemaal
te schilderen welke verblindende successen onze goede oude club de laatste jaren heeft behaald. Maar het is veel moei
lijker om aan de top te blijven dan aan de top te komen. Ieder succes van de laatste jaren werd toegejuicht, maar nu zal
iedere teleurstelling zwaar worden opgenomen.
Sponsors
De sponsors hebben zich nu ook meester gemaakt van de paardensport. Dit heeft tot gevolg gehad dat de prijzen die
bij de paarderennen op Duindigt worden uitgeloofd veel hoger geworden zijn. Het initiatief daartoe is uitgegaan van de
V.V.D. Voor er misverstanden ontstaan, dit is niet de liberale partij, maar die letters V.V.D. staan voor Vrienden van
Duindigt. Deze mensen komen zelf voort uit het bedrijfsleven en benaderden sponsors. Het is interessant om hier de
reactie te geven van de Stichting Nederlandse Draf- en Rensport. Deze in de paardensport zeer machtige N.D.R. heeft
aan de pers de volgende verklaring afgegeven:
„Wij moedigen het niet aan maar deze dag is in goede samenwerking tot stand gekomen. De invloed van de reclame
willen wij beperkt houden; reclame op de rug van de rijders zoals in het wielrennen staan wij nooit toe." Deze rijders
zijn, zoals U weet, professionals. Commentaar lijkt ons ruimschoots overbodig.
Inmiddels heeft de Westduitse Voetbalbond, de D.F.B. de voetballers in de Bondsrepubliek verboden reclameteksten op
hun voetbalkleding te dragen. De bond heeft daarbij verklaard dat het voetbaltenue geen advertentiemedium mag wor
den. Behalve de rugnummers mag alleen de naam van de club of het embleem op de shirts worden aangebracht.
De D.F.B. is tot dit besluit gekomen nadat een van de aangesloten clubs, die overigens direct bevestigde dat zij een
behoorlijk bedrag hiervan had ontvangen, in een onlangs gespeelde competitiewedstrijd het veld was opgekomen met de
naam van een internationaal bouwmachinebedrijf duidelijk leesbaar op de shirts.
Prijzen
De heftige strijd die ontbrand is over de entreeprijzen bij de wedstrijden van het betaalde voetbal kan ons niet hele
maal onberoerd laten. Het is wel een beetje kinderachtig dat Ajax en A.D.O. op het matje hebben moeten komen omdat
zij de entreeprijzen bij hun thuiswedstrijden gaan verhogen. Dit is net zo kinderachtig als de herrie die de overheid maakte
toen de entreeprijzen op de Scheveningse pier werden verhoogd. Men zou in goed Amsterdams kunnen zeggen: „Kijk
naar je eigen." Denkt U maar eens aan de verhoging van de telefoontarieven, van de porti en van de spoorwegen. Zo
werd heel stiekum de toeslag op de buitenlandse treinen in binnenlands verkeer maar even verhoogd van een gulden
tot een rijksdaalder. En dat mag dan allemaal wel. Het geschetter tegen Ajax en A.D.O. en destijds tegen Zwolsman
doet dan wel een beetje huichelachtig aan.
De amateurclubs kunnen bij iedere prijsverhoging van de entreekaartjes bij de profclubs lichtelijk in de handjes gaan
wrijven want ergens keert de wal het schip. Ik zal nooit vergeten dat ik verleden jaar bij de technisch prachtige wedstrijd
A.F.C.D.C.G. iemand achter mij tegen zijn vriend hoorde zegegen: „Nou, voor mijn vijf kwartjes heb ik zeker zoveel
lol om te kijken als voor mijn vijf gulden in het stadion." Maar inmiddels heeft collega Geudeker de prijsverhoging o.a.
als volgt verdedigd: „Men zou het een fout kunnen noemen dat, toen eindelijk het betaalde voetbal ook hier doorbrak,
de prijzen niet aanstonds op het niveau zijn gebracht, dat voor een sluitende exploitatie van het voetbalbedrijf noodza
kelijk was." En nu geloven wij dat hier van een denkfout sprake is. Iedere ondernemer die een product op de markt
brengt zal zijn verkoopprijs regelen naar zijn productiekosten, maar dat is niet de enige factor. Hij zal zich toch ook
moeten afvragen in hoeverre de consument bereid is die prijs te betalen en die bereidheid wordt bepaald door de kwa
liteit. Een club die betaald voetbal invoert kan haar entreeprijzen niet alleen baseren op de kostprijs van haar spelers,
maar zal ook rekening moeten houden met de kwaliteit van hetgeen die spelers dan laten zien. Een Wim Kan, een Toon
Hermans, een Paul van Vliet zullen altijd hogere entreeprijzen kunnen rekenen dan zo maar een jongen die ook zo
nodig aan cabaret moet doen. Dit heeft men in het semi-profvoetbal eenvoudig vergeten want het simpele feit dat een
club haar spelers gaat betalen wil niet direct zeggen dat die spelers dan beter gaan voetballen.
Wanneer Ajax of Feyenoord gepeperde prijzen rekenen voor hun wedstrijden dan hebben ze volkomen gelijk, want
zij bieden de voetballiefhebbers iets uitzonderlijks. Maar dit geldt zeker niet over de gehele linie.
Duur cricket
Mensen, mensen, wat kan cricket een dure kijksport zijn. Door omstandigheden kon ik pas de tweede dag van de
cricketwedstrijd Nederlands ElftalWarwickshire om ongeveer half vier op Quick den Haag naar die wedstrijd gaan
kijken. Hoewel zo iets om elf uur begint meende de Cerberus aan de Quick-poort dat ik toch de volledige entreeprijs
ad 3.50 moest betalen. (Ter vergelijking: de entréprijs op Lord's bij M.C.C.All Holland bedroeg 1.Enfin, ik
betaal 3.50 en kom binnen. De Engelse captain „sloot" veel te laat naar mijn sportieve idee, „but that's another
story" om met nu toch wel wijlen Rudyard Kipling te spreken. Toen gingen de Hollanders in en even later was het
thee. Goed, dat kan. „Tea at four" is een onaantastbaar begrip. Ook aan thee bij cricket komt overigens een einde en
men ging weer het veld in. En toen ging het regenen en werd het feest voor gesloten verklaard.
Als ik het wel heb, zag ik tien minuten cricket vor drie vijftig, dat is zeven stuiver per minuut. Als je dat omrekent
waren de prijzen bij AjaxReal Madrid voor negentig minuten nóg aan de matige kant!
5
